Íþróttablaðið - 01.10.1989, Qupperneq 51

spænskukennslu eða finn mér eitt-
hvað til dundurs. Matmálstímar á
Spánieruaðriren þeirsem viðeigum
að venjast hér heima því þar hvíla
menn sig á daginn og borða seint á
kvöldin. Mér finnst Spánverjar líka
að mörgu leyti sjálfstæðari en Islend-
ingar því þeir eru ekki eins áhrifa-
gjarnir. Þarskapa menn sinn eigin stfl
án tillits til annarra."
Um laun handknattleiksmanna í
atvinnumennsku vildi Kristján ekki
ræða en sagði þó að mun hærri
greiðslur væru til leikmanna á Spáni
en í Vestur-Þýskalandi. Aðspurður
um það hvort hann væri orðinn ríkur
maður á handboltaiðkun svaraði
hann því til að svo væri ekki. „Ég á
alla vega ekki neinar fasteignir."
Kristján hefur verið einn af okkar
bestu handknattleiksmönnum í tæp-
an áratug og hann á enn mörg ár til
góða. Hann er fyrirmynd annarra
I
„Ég á alla vega ekki
neinar fasteignir"
enda átrúnaðargoð barna og ungl-
inga. Hann hefur upplifað bæði sorg
og gleði í handboltanum en hvernig
upplifir hann sjálfan sig sem stjörnu?
„Það, sem heldur mér á jörðinni, er
að ég er alltaf erlendis þar sem ég er
bara einn af hinum sem eru að gera
það gott. Erlendis er líka auðveldara
að skemmta sér, ef út í það er farið,
því afleiðingarnar verða aldrei þær
sömu og hér heima. Ég viðurkenni
það alveg að á árum áður stóð ég mig
stundum að því að hafa áhyggjur af
því hvað aðrir hugsuðu um mig.
Stundum langar mig til þess að
sleppa fram af mér beislinu og
skemmta mér eins og unglingur. Ég
leiði líka oft hugann að því hversu
þægilegt það hlýtur að vera að sitja á
áhorfendapöllunum með kók og
Prins Polo oggagnrýna þá sem eru að
reyna að gera sitt besta. í dag er ég
heilsteyptari hvað þessu viðkemurog
læt ekki skoðanir annarra varðandi
sjálfan migsetja migút af laginu. Eftir
Ólympíuleikana í Seoul gat verið
þreytandi að fara út á lífið því iðulega
varð maður fyrir gagnrýni frá blá-
ókunnugu fólki. Samkvæmt því, sem
maður heyrði, áttum við landsliðs-
mennirnir bara að æfa og hvílast því
Kristján leikur sitt annað keppnistímabil með Teka á Spáni. Hann er þriðji frá
hægri í aftari röð.
það að okkur skyldi detta til hugar að
fara út á lífið þótti algjör hneisa."
— Sest þú stundum niður og skoð-
ar hug þinn og stöðu í lífinu?
„Það kemur fyrir en oft geri ég það
ómeðvitað. Ég velti því oft fyrir mér
h vað ég sé að gera og hvert ég ætl i að
stefna. Ég leiði líka oft hugann að því
hvaðtaki viðþegarég kem heim. Enn
hef ég ekki gert upp hug minn hvort
JANUS
GUÐLAUGSSON hlÁl EADI 1/DICTI Á MC í
rjr\Li mvi ix 2. OG 3. FL L_l A AinDAI ‘ OKKI FH í
HANUdUL „Kristján var * A mjög hógvær á
sínurn yngri árui lítiðbreystnema ti og hefur í raun hvaðhann hefur
maður. Þráttfyri hann forystusau r hógværðina var ður í eðli sínu en
nann cuu pao iij um sjálfan sig. vera einn af he dU nUgbd Ot IIIIO Hann vildi alltaf Idinni. Þjóðverj-
arnir hafa gert einstaklingshygg hann að sterkari ýumanni. Kri-
juci11 vai byggja upp félag C U 1 1 t tl ! j/Uáá: CÍV asínaogspila þá
uppi en hugsaði síðast um að
veroa hetja sjalf ur. Það er leitun
að sterkari persc ínuleika í félags-
liði. Ástæðu þe ss, hversu gífur-
er, má rekja til körfuboltans.
og góðar handahreyfingar og það er alltaf hægt að treysta á hann."
ég fer út í þjálfun eða stefni á frama-
brautá öðrum vettvangi. í dag þori ég
ekki að segja til um hvað verður ofan
á. Mig langartil þess að koma mínum
hugmyndum á framfæri í handbolt-
anum og miðla af minni reynslu og
þekkingu. En þess á milli leiðist ég út
í aðra sálma.
Þegar ég Ift til baka er ég ánægður
með að hafa farið utan því mér finnst
ég vera afslappaðari en ég var heima.
Á íslandi væri ég örugglega kominn á
kaf í lífsgæðakapphlaupið, starfandi
á alvarlegum nótum sem viðskipta-
fræðingur, en ég er alls ekki tilbúinn
til þess strax. A Spáni get ég verið
mátulega kærulaus þóttégtaki hand-
boltann vitaskuld alltaf af fullri al-
vöru. í handboltanum veitég hvarég
stend og þegar maður leikur með
toppliði skiptir miklu máli að hafa
sjálfstraustið í lagi. Mörgum finnst ég
vera of rólegur en í það heila hef ég
átt frekar fáa afspyrnuslaka leiki.
Áður hafði ég áhyggjur ef ég skoraði
fámörkíleiken núnaveitég hvortég
spila vel eða illa. Það, sem heldur
mér fyrst og fremst við efnið, eru
væntingarnar sem eru gerðar til mín
og metnaðurinn. Ég vil standa mig
vel — það út af fyrir sig er gott. Ég er
heppinn að hafa góða tilfinningu fyrir
íþróttinni en það eitt dugar ekki
þegar leikiðergegn toppliðum. Mikl-
ar æfingar skipta því mestu máli og
ég reyni að lifa þannig að ég nái sem
mestu út úr mér sem handboltamað-
ur. Vegna þessa hef ég þurft að til-
einka mér ákveðnar matarvenjur,
takmarka skemmtanir og breyta
ýmsu sem varðar almennar lífsvenj-
ur. Auðvitað langar mig stundum að
51