Íþróttablaðið - 01.04.1991, Qupperneq 44

þessu. Mér finnst þetta alveg ótrúlegt.
Það mætti halda að það hafi ekki
verið til skólar hér á landi fyrir nokkr-
um árum eða þá að það hafi enginn
verið í skóla nema þær. Að mínu mati
er alltaf hægt að hagræða sfnum
tíma. Ég hef aldrei þekkt það fyrr að
stelpur sleppi landsliðsæfingum
vegna þess að þær eru að læra fyrir
próf. Hér áður var öllu fórnað til þess
að ná árangri f handbolta en svo er
ekki nú. Hérá landi ergífurlegurefni-
viður stúlkna f yngri flokkunum og
með réttri þjálfun væri hægt að gera
góða hluti í framtíðinni."
— Ertu að spila þitt síðasta keppn-
istfmabil með Fram, Gurrý?
„Já, ég reikna með því. Auðvitað á
maður aldrei að segja aldrei en núna
hef ég mestan áhuga á því að fjölga í
fjölskyldunni. Það segir sig þá sjálft
að handboltinn verður að víkja. Það
hlýtur að koma að því að maður verði
að sinna fjölskyldunni betur. Oft höf-
um við hjónin talað um að gaman
væri að fara í sumarbústað yfir helgi
að vetri til og dvelja þar í góðu yfir-
læti. Ég hef ekki fundið tíma frá bolt-
anum ennþá.
Núna hillir undir slíkar slökunar-
ANDLEGT ÁLAG AÐ
KENNA í
GRUNNSKÓLA
og jöklaferðir sem maður hefur heyrt
kunningjana segja."
Gurrý útskrifaðist frá íþróttaskól-
anum á Laugarvatni árið 1982 og hef-
ur sinnt íþróttakennslu síðan. „Eg hef
bæði kennt f grunnskóla og fram-
haldsskóla og það er ólíkt skemmti-
legra að kenna í framhaldsskóla.
Mikið andlegt álag fylgir þvf að
kenna í grunnskóla. í framhaldsskóla
eru krakkarnir miklu áhugasamari og
þar eru engin agavandamál. Svo hef
ég líka verið að kenna á íþróttabraut,
bæði verklegt og bóklegt og það er
mjög gaman. Maðurfærsvo mikiðtil
baka frá krökkunum þvf þetta er það
sem þau hafa valið sér — að vera á
íþróttabraut. Mérfinnst mjöggaman í
vinnunni og þetta á örugglega eftir að
vera mitt ævistarf."
— Ég hef heyrt að það sé alveg
einstaklega skemmtilegt að vera á
íþróttaskólanum á Laugarvatni.
Gurrý er sögð leika best þegar mikið liggur við og andstæðingarnir eru
sterkastir.
Hvað er svona skemmtilegt og af
hverju ákvaðstu að gerast íþrótta-
kennari?
„Fyrir mér hefur Iffið aldrei verið
neitt annað en íþróttir. Annað nám
kom hreinlega ekki til greina. Þeir,
sem voru í námi á Laugarvatni á sama
tíma og ég, eru alveg ógleymanlegir.
Nægir þar að nefna Magnús Teitsson,
Gunnar Gíslason, Ólaf Lárusson,
Brynjar Kvaran, Guðmund Þórðar-
son, Ágúst Má Jónsson, Hjálmar Að-
alsteinsson, Stefán Konráðsson,
Heimi Bergsson, Ársæl Hafsteinsson,
Bjarna Jóhannsson, Jóhönnu Guð-
jónsdóttir, Auði Harðardóttur, Rósu
Ólafsdóttur, Ingibjörgu Eggertsdóttur
og Petrínu Bj. Jónsdóttur svo ein-
hverjir séu nefndir.
íþróttaskólinn á Laugarvatni er
baraeinsog lítið heimili því nemend-
urnir eru saman allan daginn. Mór-
allinn á svona stað verður alveg ein-
stakur. Jú, það er rétt að mörg ástar-
sambönd byrja á Laugarvatni en það
er ekkert skrýtið. Að mínu mati er
mjög erfitt að vera f námi á Laugar-
vatni og eiga maka í bænum. Sömu-
leiðis hlýtur að vera erfitt að vera
maki í bænum. Þetta eru ógleyman-
legir tímar."
— Finnst þér eitthvað sem mætti
betur fara á Laugarvatni hvað við-
kemur skólanum sjálfum?
„Að mínu mati vantar sérmennt-
aða kennara til þess að kenna hverja
grein fyrir sig. Það er alveg synd að
svo sé ekki því við eigum mjög hæft
og sérmenntað fólk. Þeir, sem sjá um
kennsluna, eru alls ekki slæmir en
þeir eru að kenna 2-3 íþróttagreinar
sem þeir hafa ekki fullkomna þekk-
ingu á. Svo koma nemendur f skól-
ann sem eru landsliðsmenn í
ákveðnum greinum og vita jafnvel
meira en kennarinn um hvað málið
snýst."
— Hvað er eftirminnilegast frá
dvöl þinni á Laugarvatni?
„Skíðaferðalagið til Austurríkis er
alveg ógleymanlegt þvf sumir í hópn-
um kunnu lítið á skíðum. Guðmund-
ur Þórðarson og Ólafur Lárusson
voru þar fremstir í flokki. Minningin
um Guðmund þar sem hann renndi
sér niður brekkurnar í græna hall-
44