Morgunblaðið - 28.02.2020, Blaðsíða 16

16 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 28. FEBRÚAR 2020
✝ Ástþór Run-ólfsson fæddist
16. október 1936 í
Vestmannaeyjum.
Hann lést 2. febr-
úar 2020. Foreldr-
ar hans voru Run-
ólfur Runólfsson,
f. 1899, d. 1983, og
Unnur Þorsteins-
dóttir, f. 1904, d.
1947. Ástþór var
næstyngstur sjö
systkina, hin eru Jón, Sigrún,
Þorsteinn, Ragnar, Hörður og
Runólfur. Fósturforeldrar Ást-
þórs voru afi hans og amma,
Þorsteinn Jónsson og Elínborg
Gísladóttir.
Ástþór kvæntist 26. des 1958
Guðrúnu Guðmundsdóttur, f.
24. desember 1935, d. 28. apríl
2007. Foreldrar hennar voru
Guðmundur Steindórsson og
Markúsína Jónsdóttir.
Ástþór og Guðrún eignuðust
fimm börn: 1) Hildur, f. 1959,
gift Jóhanni Ólafi Jónssyni,
börn þeirra: a) Guðný Debora,
f. 1990, gift Alexander Lee, og
b) Markús Már, f. 1992. Dætur
Hildar eru: c) Erla Sylvía, f.
1978, maki Karl Viggó Vigfús-
son, börn hennar: Guðjón Ingi,
Rakel Líf og Hildur Líf, og d)
Elva Guðrún, f. 1981, gift
Magnúsi H. Magnússyni, börn
þeirra: Guðrún Ásta og Krist-
f. 2005, og c) Stefán Örn, f.
2010.
Dóttir Ástþórs er Silja, f.
1971, sonur hennar: Stefán Ar-
pad, f. 2016.
Samferðakona Ástþórs síð-
ustu árin er Ingunn Jóna Ósk-
arsdóttir, dóttir hennar er Ása
Einarsdóttir, gift Birgi Ernst
Gíslasyni.
Ástþór ólst upp í Laufási,
hann gekk í Barnaskóla Vest-
mannaeyja. Ástþór lauk
sveinsprófi í húsasmíðum 1958
og meistararéttindum í þeirri
iðn í Vestmannaeyjum árið
1961. Hann lauk námi við
Meistaraskólann í Reykjavík
1965.
Ástþór og Guðrún hófu bú-
skap í Laufási, byggðu hús að
Austurvegi 6 í Vestmanna-
eyjum en fluttu til Reykjavíkur
1964. Bjuggu fyrst í Gnoðar-
vogi en síðar í Þúfuseli.
Ástþór vann í Fiskiðjunni,
Steingrímsvirkjun sem smiður,
fyrst í Eyjum og svo sjálfstætt
starfandi þar til hann hóf störf
hjá Meistarafélagi húsasmiða
1996 og starfaði þar til ársins
2009. Ástþór var virkur í fé-
lagsstörfum, m.a. í Meistarafé-
lagi húsasmiða og Akóges.
Hann hafði mörg og fjölbreytt
áhugamál, m.a. stangveiði,
bridge, sund, chi gong og golf.
Síðustu árin dvaldi hann lang-
dvölum á Kanarí.
Útför Ástþórs fer fram frá
Seljakirkju í dag, 28. febrúar
2020, klukkan 13.
ján Hilmir, sonur
Magnúsar er
Magnús Hrannar.
2) Guðmundur
Már, f. 1961, maki
Dagný Alda
Steinsdóttir, börn
hans: a) Ástþór
Reynir, f. 1978,
kvæntur Ásrúnu
Ósk Bragadóttur,
börn þeirra: Guð-
mundur Bragi,
Katrín Ósk og Sylvía Ósk. b)
Ásdís Rut, f. 1989, gift Hilmari
Þór Guðmundssyni, börn
þeirra: Heiðdís María, Bergdís
Elsa og Ástþór Óli, og c) Gísli
Már, f. 1994. Synir Dagnýjar
Öldu: Aron Steinn, f. 1988, og
Magnús Egill, f. 1994. 3) Hlín,
f. 1962, gift Hrafnkeli Mar-
inóssyni, börn þeirra: a) Kol-
brún, f. 1983, b) Kjartan, f.
1987, kvæntur Hebu Rut Krist-
jónsdóttur, börn þeirra: Birg-
itta Björt, Kristjón Hrafn og
Hrafnkell Marinó, c) Konráð, f.
1992, maki Kristjana Diljá Þór-
arinsdóttir og d) Kolbeinn, f.
1994. 4) Hulda, f. 1964, gift Að-
alsteini Guðmannssyni, synir
þeirra: a) Hákon, f. 1991, b)
Ævar, f. 1995, og c) Haukur, f.
2001. 5) Runólfur Þór, f. 1978,
kvæntur Heiðrúnu Ólöfu Jóns-
dóttur, synir þeirra: a) Ástþór
Ingi, f. 2002, b) Kristján Daði,
Í dag kveðjum við stóran
mann.
Allt við Ástþór var stórt.
Hann var hávaxinn, mikill per-
sónuleiki, með risafaðm og enn
stærra hjarta.
Þegar við hittum hann í fyrsta
sinn tók hann okkur bæði strax í
sitt fang og sleppti aldrei. Það
var eins og við hefðum þekkst
alla tíð.
Við áttum margar góðar
stundir saman, bæði á heimili
okkar í Bretlandi og í heimsókn-
um okkar til Íslands.
Hann var kærkominn gestur
og höfðingi heim að sækja. Við
ferðuðumst líka töluvert saman
en Ástþór var frábær ferða-
félagi.
Vænst þótti okkur þó hve vel
fór á með honum og mömmu.
Þau áttu frábært samband og
nutu lífsins til fulls saman.
Hennar missir er mikill.
Við kveðjum Ástþór með sorg
í hjarta. Það var okkur sönn
ánægja að kynnast honum og fá
að eyða dýrmætum stundum
með honum.
Minningarnar eru margar og
þær munu alltaf ylja.
Við sendum mömmu, fjöl-
skyldu Ástþórs, öðrum ættingj-
um og vinum okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Hvíl í friði kæri heiðursstjúpi.
Ása og Birgir.
Það var til siðs í gríni og al-
vöru að merkja sér verkfæri fjöl-
skyldumeðlimanna ef þau lágu á
glámbekk. Ég man hins vegar
ekki til þess að nokkur hafi sótt
sérstaklega í að merkja sér ham-
arinn hans Ástþórs, svo þungur
var hann. Þessi sami hamar lék
hins vegar létt í ótrúlega stórum
og hrjúfum hrammi mannsins
sem ásamt Guðrúnu tengda-
mömmu tók mér opnum og hlýj-
um örmum inn í fjölskyldu sína
haustið 1989. Þetta var fyrsta og
eina heimsóknin í höfuðból fjöl-
skyldunnar í Þúfuseli 2, eftir það
átti maður heima þar eins og
aðrir afkomendur Ástþórs og
Guðrúnar. Mig langar í örfáum
orðum að minnast tengdaföður
míns sem okkur öllum var svo
kær og svo sárt er að horfa á eft-
ir svona fyrirvaralaust.
Ég kynntist Ástþóri fyrst sem
afburðasmið, snjöllum hönnuði
og öguðum verkstjóra við sum-
arbústaðasmíði í Reitnum í
Hafnarfirði þar sem fyrirtæki
hans ÁRHÚS hafði aðstöðu.
Þetta voru góðir tímar, mikið að
gera og þó manni hafi stundum
virst vera kaldara inni í Bragg-
anum en utan dyra þá var
stemningin alltaf góð og fram-
leiðslan gekk vel. Þarna var upp-
eldisstaður hinna smiðanna í
fjölskyldunni og þarna fékk mað-
ur pólitískt uppeldi íhaldsmanns-
ins og þróaði með sér óþol fyrir
vinstrinu.
Eftir Ástþór liggja mörg verk,
t.d. fjalla- og ferðahús, veiði- og
sumarhús en það hús sem okkur
öllum er líklega kærast fyrir ut-
an Þúfuselið er Laufás í Kiðja-
bergi þar sem eitt af mörgum
hugarfóstrum hans reis á falleg-
um hól við bakka Hvítár. Ástþór
var sífellt að leita að næsta verk-
efni og fyrir nokkrum árum fann
hann draumaverkefnið á æsku-
stöðvunum í Vestmannaeyjum
þegar hann hafði milligöngu um
að hús listamannsins og frænda
hans, Ragnars Engilbertssonar,
Haukagil var keypt og síðan
endurbyggt. Það var því stór-
kostleg stund þegar Ástþór og
Ingunn veittu móttöku viður-
kenningu Vestmannaeyjabæjar
fyrir framúrskarandi endur-
byggingu hússins sl. sumar.
Það er ekki ofsögum sagt að
fjölskylda Ástþórs hafi verið
honum allt og að í henni liggur
stór hluti arfleifðar hans, ríki-
dæmi og lærdómur. Þau vita
sem hafa prófað að það krefst
vinnu og fórnfýsi að halda fjöl-
skyldu saman þannig að sómi sé
að. Hér var Ástþór á heimavelli
enda einstaklega skilningsríkur
og göfug hjálparhella. Í Þúfuseli
Ástþórs og Guðrúnar áttum við
öll skjól og þar var samkomu-
staður okkar allra hvort sem til-
efnin voru smá eða stór. Öll
munum við sakna hans við enda
langborðsins í árlegri áramóta-
veislunni, virðulegrar hátíðar-
ræðunnar og einlægrar gleðinn-
ar sem skein úr andliti hans.
Afkomendunum fjölgaði ár
hvert og borðið lengdist. Ég er
sannfærður um að rækjukok-
teillinn, villigæsin og kaffibúð-
ingurinn verður áfram á borðum
afkomendanna um ókomna tíð.
Minningin um Ástþór og
Guðrúnu er minning um skilyrð-
islausa ást og þannig mun ég
reyna að varðveita hana.
Elsku Ingunn, þú gafst Ást-
þóri mörg af hans bestu árum
og fyrir það erum við óendalega
þakklát. Þú ert og verður ávallt
hluti af fjölskyldu Ástþórs Run-
ólfssonar.
Þinn tengdasonur,
Jóhann Ólafur Jónsson.
Nokkur orð til að minnast
elsku tengdapabba. Ég hitti
Ástþór fyrst fyrir hartnær 40
árum þegar ég var að slá mér
upp með dóttur hans og Guð-
rúnar, henni Hlín, þau voru þá
nýflutt í Þúfuselið. Fljótlega fór
ég að starfa við smíðar með Ást-
þóri og þar er nú margs að
minnast, eyddi ógleymanlegu
sumri með þeim í Þórsmörk við
smíðar og svo tók við sumar-
húsasmíðin á Einarsreit í Hafn-
arfirði, hentaði vel fyrir mig
Hafnfirðinginn. Mörg ævintýrin
tengjast sumarhúsaflutningum
og var þetta ómetanleg reynsla
fyrir mig, lærði ég margt af
honum sem hefur nýst mér alla
tíð síðan. Kannski kenndi ég
honum eitthvað líka. Tengda-
pabbi var svo heldur betur lið-
tækur þegar við Hlín byggðum
okkar hús og alltaf var hann til í
að hjálpa til í Lækjarberginu,
einnig hjá okkur fyrir norðan í
Aðalstrætinu, honum leið vel
þar.
Hann var duglegur að fylgjast
með okkur öllum og ekki síst
barnabörnunum og eiga börnin
okkar ótal minningar úr bú-
staðaferðunum með afa sínum og
ömmu. Bústaðurinn Laufás var
hans líf og yndi. Hann kom oft
við hjá mér í skólanum ef hann
var eitthvað að brasa, þurfti að
saga eða hefla aðeins. Var minna
nú síðari ár eftir að hann var far-
inn að vera meira í hitanum á
Kanarí. Við rökræddum margt
og vorum ekki alltaf sammála og
sakna ég bæði stuttra símtala og
langra rökræðna, símtölin byrj-
uðu gjarnan á „hvar er hérna …“
eða „ertu með …“ þess saknar
maður þegar ekki er.
Þegar við kvöddumst um dag-
inn óraði okkur ekki að við
myndum ekki sjást aftur. Því
kveð ég þig, minn kæri, með
þessum fátæklegu orðum. Þinn
tengdasonur, Keli.
Hrafnkell Marinósson.
Elsku Ástþór, þakka þér fyrir
alla þá væntumþykju og hlýju
sem þú sýndir mér frá því að ég
kynntist þér fimmtán ára gömul.
Það var svo sérstakt að þegar ég
kynnist ykkur Guðrúnu sem
unglingur þá var mér strax tekið
eins og einni í fjölskyldunni og
má að mörgu leyti segja að þið
hafið tekið við uppeldi mínu þá.
Barnabörnin nutu þess síðar að
vera í félagsskap þínum og það
að fara í sumarbústað með afa og
ömmu var toppurinn. Þá var
smalað í bílinn þar til ekki kom-
ust fleiri. Og síðar þegar þau
voru orðin stærri fóru stórir
strákahópar með afa og nutu
samverunnar með honum. Seinni
árin komst þú oft til mín í
Hlaðbæinn, þegar þú hjálpaðir
mér að dytta að einu og öðru og
þá gleymdist tíminn í kaffi og
spjalli um heima og geima.
Það var gott að koma í húsið á
Kanarí og á ég góða minningu
um þegar við Ingólfur heimsótt-
Ástþór Runólfsson
✝ Halldór SnorriGunnarson
fæddist í Reykja-
vík 21. nóvember
1953. Hann lést á
líknardeild Land-
spítalans 17. febr-
úar 2020. For-
eldrar hans voru
Gunnar Halldór
Gunnarsson, f.
1929, d. 1997 og
Svanhildur Lovísa
Gunnarsdóttir, f. 1931, d. 2013.
Bróðir Halldórs er Gunnar
Stefán Gunnarsson hús-
gagnasmiður, f. 1952, kvæntur
Helgu Ólafsdóttur.
Eiginkona Halldórs var Her-
dís Jónsdóttir kennari, f. 1954,
d. 2011. Börn þeirra eru fjög-
ur: 1) Berglind Björk kennari,
f. 1977, eiginmaður hennar er
Hannes Þór Baldursson húsa-
smíðameistari. Þau eiga þrjú
börn: Baldur Rökkva, f. 2005,
Halldór Hvannar, f. 2007 og
Herdísi Lóu, f. 2010. 2) Svan-
hildur Sif ritstjóri, f. 1985,
sambýlismaður hennar er
Michael William Chapman rit-
höfundur. 3) Lovísa Lára,
kvikmyndagerðarkona og
næstu tvo áratugina. Húsið
stendur ei lengur og verið er
að reisa stórhýsi á húsgrunn-
inum. Halldór fluttist á Löngu-
brekku 13 nokkrum árum eftir
að Herdís lést.
Halldór vann mesta starfs-
ævina sem kerfisfræðingur/
diskastjóri hjá Skýrr (Skýrslu-
vélum ríkisins og Reykjavík-
urborgar) með viðkomu hjá
SÍS (Sambandi íslenskra sam-
vinnufélaga) og í eigin at-
vinnurekstri í tölvuversluninni
Andi sf. Árið 2008 hóf hann
störf sem verkefnastjóri á
kjarasviði Starfsmannafélags
Reykjavíkurborgar, síðar Sam-
eyki og vann þar allt þar til
hann lét af störfum vegna
veikinda á síðasta ári.
Halldór var mikill tónlistar-
áhugamaður, forritari í ár-
daga tölvuleikja, hæfileika-
ríkur frístundamálari og
virkur í ýmsu félags- og
íþróttastarfi. Hann var stuðn-
ingsmaður knattspyrnufélag-
anna Southampton og Víkings.
Hann kom bæði að getraunum
fyrir Víking og badminton-
deild þeirra. Einnig spilaði
hann sjálfur badminton í TBR.
Á seinna æviskeiði skipaði
golfið stóran sess. Hann var
einnig dyggur blóðgjafi hjá
Blóðbankanum í Reykjavík.
Útför hans fer fram frá
Kópavogskirkju í dag, 28.
febrúar 2020, klukkan 11.
verslunarstjóri, f.
1987, eiginmaður
hennar er Ársæll
Rafn Erlingsson,
nemi og frí-
stundaleiðbein-
andi. 4) Gunnar
Már, verkamaður
og kvikmynda-
gerðarmaður, f.
1988.
Halldór ólst upp
í Reykjahlíð 14 og
Skeiðarvogi 3 að undanskildu
árinu 1969-‘70 þegar fjöl-
skyldan var búsett í Vancouver
í Kanada. Hann gekk í Voga-
skóla, Sir Winston Churchill
Secondary High School og
Menntaskólann við Hamrahlíð.
Halldór og Herdís gengu í
hjónaband þann 8. janúar
1977. Þau bjuggu fyrst um
sinn í kjallaraíbúð á æsku-
heimili Halldórs í Skeiðarvogi
en bjuggu sér svo heimili á
Flyðrugranda 4 og síðar þegar
fjölgaði í barnahópnum á
Kaplaskjólsvegi 89. Í kringum
1990 fluttu þau á æskuheimili
Herdísar í húsið sem faðir
hennar byggði á Nýbýlavegi/
Auðbrekku 29 og bjuggu þar
Ég veit ekki hvernig pabbi fór
að því að afla sér þekkingarinnar
en á níunda áratugnum kölluðu
menn hann alla vega tölvufræð-
ing þegar starfsheitið var varla
til. Í frístundum samdi hann og
forritaði leiki á heimilistölvuna
Commodore 64 og síðar frum-
gerðir af PC-tölvum sem við gát-
um gleymt okkur yfir tímunum
saman. Ég var sérstaklega hrifin
af ævintýraleik sem hann samdi
með engum myndum, aðeins
texta með valmöguleikum sem
leiddu í nýjar ævintýralegar að-
stæður þar sem sögupersónurn-
ar voru tónlistarmenn í uppá-
haldi hjá mér: George Michael,
Michael Jackson o.s.frv. Hann
gat sjálfur dundað sér endalaust
í æsispennandi leik sem saman-
stóð einungis af stigatöflunni í
Eurovision þar sem spilarinn
valdi sér lag til að halda með og
stigin röðuðust handahófskennt.
Ég man ekki til þess að hann
hafi nokkurn tímann skammað
mig, ekki einu sinni þegar ég
klessti heimilisbílinn á leið heim
úr ísbúð eða hélt tryllt unglinga-
partí sem var varla lokið þegar
fjölskyldan sneri aftur úr sum-
arbústað. Hann var með ein-
dæmum skilningsríkur en fyrst
og fremst átti hann auðvelt með
að sjá húmorinn í öllum aðstæð-
um. Meira að segja á líknar-
deildinni hélt hann áfram að
grínast eins lengi og hann mögu-
lega gat. Ég er óendanlega
þakklát fyrir að við börnin hans
gátum verið með honum á leið-
inni úr þessu jarðríki rétt eins
og hann var með okkur á leiðinni
í það.
Halldór var algjör rokk-
stjarna þótt hann spilaði ekki á
hljóðfæri sjálfur og meiri tónlist-
aráhugamanni hef ég ekki
kynnst. Hann var hafsjór fróð-
leiks, sérstaklega um tónlist sjö-
unda áratugarins. Bílferðir voru
aldrei leiðinlegar og snerust
ávallt upp í sögustundir eða tón-
listargetraunir. Ég sé hann
skýrt fyrir mér flatmaga á
teppalögðu stofugólfinu í sínum
eigin heimi með heyrnartólin eða
þá dansandi og syngjandi við
uppvaskið. Ég gæti ekki hafa
hlotið betra tónlistaruppeldi og
erum við systkinin öll með afar
fjölbreyttan og víðfeðman tón-
listarsmekk sem er án efa hon-
um að þakka.
Hann eldaði bestu aspassúpu í
heimi, kallaði hakk og spaghettí
mambó og á sínum tíma var kok-
teill víst nefndur eftir honum á
Klúbbnum (Don Dóri). Hann
hafði yndi af því að svindla í ól-
sen ólsen, gera hrekki og segja
vandræðalega pabbabrandara.
Hann naut þess að taka þátt í
áhugamálum sínum með góðum
félögum og slaka svo á með osta-
popp og breskan spurningaþátt í
sjónvarpinu. Hann elskaði auð-
sýnilega börnin sín og barna-
börnin og þau þetta knúsulega
sjarmatröll. Tilvera hans og
hjarta var afar samofið móður
minni og því aldrei samt eftir
skyndilegt fráfall hennar.
Ég er þakklát fyrir að hafa
fengið að hafa hann áfram í lífi
okkar síðustu ár og að barna-
börnin fái að varðveita þær
minningar en er að leikslokum
sátt við það að hann hafi fundið
leið aftur í faðm eiginkonunnar.
Verið þið sæl, elsku bestu
mamma og pabbi.
Á vængjum söngsins hef ég svifið
í sorg og gleði,
sungið dátt með glöðu geði.
Án þess væri lífið svo laust við lit
og róm.
Innihaldstóm
væri þá ævitilveran öll.
Á vængjum söngsins hef ég svifið
um lífsins tónahöll.
(Þýð. Ólína K. Þorvarðardóttir)
Berglind Björk
Halldórsdóttir.
Ég hélt að ég hefði meiri tíma.
Ég get ekki hætt að hugsa um
allt sem við ætluðum að gera,
allt sem ég vildi segja. Hjartað
mitt er brotið.
Ég á svo margar góðar minn-
ingar enda var svo gaman að
vera í kringum þig. Þú varst allt-
af með húmorinn í lagi, þótt
brandararnir væru misgóðir og
jafnvel fram á seinustu stund
varstu að segja brandara. Ég
veit það var til þess að láta okk-
ur líða betur.
Þú vildir alltaf passa upp á
okkur og vera sterkur fyrir okk-
ur sérstaklega eftir að mamma
dó og þrátt fyrir það að fjöl-
skyldan yrði aldrei söm eftir það
þá hélstu okkur uppi og við náð-
um að styrkja böndin og bæta
við mörgum frábærum minning-
um.
Erfiðast finnst mér að geta
ekki deilt með þér góðri tónlist
sem ég heyri í útvarpinu. Mun
sakna þess að sitja með þér yfir
tölvunni og hlusta á tónlist sem
þú spilaðir alltaf fyrir mig.
Ég á ótal sögur um þig sem
þú sagðir mér, frá því þú varst
unglingur að smygla áfengi inn á
áfengislausar skemmtanir um
verslunarmannahelgina, rúnta
um götur (stundum gangstéttir)
á Austin Mini-bílnum hans Rún-
ars að hlusta á Uriah Heep. Ég
skrifaði þetta allt niður hjá mér
þar sem mér fannst þú vera efni
í bíómynd.
Þú varst svo ótrúlegur kar-
akter og ég er svo heppin að þú
varst pabbi minn.
Ég veit að þú ert með mömmu
og það er viss huggun.
Ég hlakka til að sjá þig aftur
og hlusta með þér á tónlist hin-
um megin.
É.e.þ.,
Lovísa Lára Halldórsdóttir.
Afi Dóri var fyndinn karl með
stórt hjarta og stóra bumbu sem
gott var að lúra á þegar við vor-
um lítil. Hann var góður vinur
okkar og það var gaman að
spjalla við hann um lífið og til-
veruna, heyra skemmtilegar
sögur og fá alls konar góðgæti.
Það var leiðinlegt að sjá hann
verða svo veikan að hann gat
ekki lengur gert það sem honum
fannst skemmtilegt að gera.
Hann var samt alltaf nógu hress
fyrir ísbíltúra. Við vonum að
honum líði mun betur núna og sé
með elskunni sinni, ömmu Dísu.
Baldur Rökkvi, Halldór
Hvannar og Herdís Lóa.
Í dag kveðjum við mág okkar,
hann Dóra. Hann kom með lát-
um inn í líf okkar þegar hann og
Halldór Snorri
Gunnarsson