Morgunblaðið - 28.02.2020, Blaðsíða 19

MINNINGAR 19
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 28. FEBRÚAR 2020
✝ Elísabet KempGuðmunds-
dóttir fæddist á
Akureyri 10. nóv-
ember 1933. Hún
lést á líknardeild
Landspítalans 21.
febrúar 2020. For-
eldrar Elísabetar
voru Guðmundur
Tómasson, húsa-
smiður og síðar
forstjóri Kexverk-
smiðjunnar Lorelei hf. á Ak-
ureyri, f. 3. júní 1908, d. 25. júlí
1966, og Ragna Lúðvíksdóttir
Kemp, húsfreyja á Akureyri og
síðar í Reykjavík, f. 21.9. 1914,
d. 4.10. 2013. Elísabet var elst
sex systkina, þau eru: Þórey
Sigurlaug, f. 21.11. 1934,
Hrafnborg, f. 9.9. 1938, d. 31.7.
1988, Hreindís, f. 25.6. 1940, d.
1.10. 2007, Ragna Kemp, f.
20.2. 1947, og Guðmundur Óli,
f. 17.2. 1951, d. 14.11. 2014.
Elísabet lauk stúdentsprófi
frá Menntaskólanum á Akur-
eyri árið 1952.
Þann 12. júní 1954 giftist hún
Haraldi Sigurðssyni, f. 21. jan.
1925, d. 28. sept. 2018, banka-
fulltrúa, rithöfundi og félags-
málafrömuði á Akureyri. For-
læknir. Börn þeirra eru: a)
Ragnheiður, hún á soninn Dav-
id Thor og b) Haraldur, giftur
Melkorku Kjartansdóttur, þau
eiga Sigurð Óla og Valdísi
Svövu. 3) Ragna, f. 19.3. 1958,
lögfræðingur í Reykjavík, maki
Leó Jónsson verkfræðingur.
Börn þeirra eru: a) Elísabet Ey-
dís, gift Ólafi Jónssyni, þau
eiga Bjarka Leó, Laufeyju
Kötlu og Heklu Karen. b) Jón
Tjörvi. c) Hrafnhildur, sam-
býlismaður er Gísli Steinar Val-
mundsson. 4) Sigurður Stefán,
f. 2.12. 1971, kennari í Garða-
bæ, sambýliskona er Thamar
Melanie Heijstra, dósent við
Háskóla Íslands.
Eftir stúdentspróf vann
Elísabet við verslunarstörf á
Akureyri til ársins 1954 og
sinnti síðan húsmóðurstörfum
og barnauppeldi. Á árunum
1964-1971 vann hún í Sparisjóði
Akureyrar og frá 1973 var hún
ritari og síðan fulltrúi í Búnað-
arbanka Íslands á Akureyri til
starfsloka, árið 2000.
Eftir andlát Haraldar haust-
ið 2018 fluttist hún til Reykja-
víkur, stofnaði nýtt heimili og
naut nánari samvista við börn
og barnabörn.
Útför Elísabetar verður gerð
frá Grafarvogskirkju í dag, 28.
febrúar 2020, kl. 15.
Minningarathöfn verður á Ak-
ureyri 2. mars kl. 13. Jarðsetn-
ing verður í Akureyrar-
kirkjugarði.
eldrar hans voru
Hróðný S. Stef-
ánsdóttir, f. 2.12.
1892, d. 1966, og
Sigurður V. Har-
aldsson, f. 26.10.
1893, d. 1968.
Börn þeirra eru:
1) Eva Þórey, f.
30.4. 1954, kennari
í Reykjavík, maki
Viggó Sigurðsson
íþróttakennari,
þau skildu. Sambýlismaður er
Gunnar Jóhannsson, grafískur
hönnuður. Börn Evu og Viggós
eru: a) Rakel Margrét, gift
Skarphéðni Ingasyni, þau eiga
Viktoríu, Aron Inga, Alex
Viggó og Evu Sigrúnu, b) Jón
Gunnlaugur, sambýliskona er
Ólöf Ragna Einarsdóttir. Börn
þeirra eru Viggó Nathanael og
Aría Bríet, auk þess á Ólöf
dótturina Alexöndru, c) Har-
aldur Stefán, sambýliskona er
Daniela Aquilliar, hún á soninn
Mateo Sol, d) Tómas Aron,
sambýliskona er Unnur Véný
Kristinsdóttir.
2) Ásdís Hrefna, f. 26.4.
1956, kennari og fyrrverandi
kennslustjóri í Háskóla Íslands,
maki Sigurður V. Guðjónsson
Með þakklæti og eftirsjá
kveð ég tengdamóður mína, El-
ísabetu Kemp Guðmundsdótt-
ur, sem lést á líknardeild Land-
spítalans 21. febrúar síðast-
liðinn. Andlátið kom ekki á
óvart en hún hafði glímt við ill-
kynja krabbamein um árabil og
unnið marga sigra þar til nú að
ekki varð aftur snúið.
Elsa var borinn og barn-
fæddur Akureyringur og bjó
þar þangað til fyrir rúmu ári er
Haraldur eiginmaður hennar
lést og fluttist hún þá í stóran
faðm fjölskyldu sinnar og festi
kaup á húsnæði í miðborg
Reykjavíkur.
Elsa fékk góðan tíma hér
syðra, hún naut þess að vera
nálægt sínum nánustu og lagði
sig fram um að kynnast á nýjan
hátt ömmu- og langömmubörn-
um sem hændust að henni og
hún að þeim. Elsa var dugleg
að drífa sig í leikhús og óp-
erusýningar, sérstaklega þótti
henni gaman að koma í Hörp-
una. Mér er minnisstætt þegar
við fórum á Vínartónleika eftir
áramótin og hún hreinlega
stundi af gleði og ánægju yfir
hverjum valsinum á fætur öðr-
um. Ógleymanleg var Elsu
ferðin með dætrunum til Spán-
ar síðastliðið haust þar sem
hún upplifði í fyrsta skipti að
fara á baðströnd, henni fannst
hlýr sandurinn svo undurmjúk-
ur og dásamlegur.
Samband okkar Elsu var alla
tíð mjög gott. Það var ekki gef-
ið að þessi síðhærði og grun-
samlega vinstri sinnaði lækna-
nemi sem miðdóttirin kynnti til
leiks félli í kramið hjá tilvon-
andi tengdaforeldrum. Það
reyndist þó aldrei neitt vanda-
mál. Málin voru rædd, skálað í
Martini Rosso og ævilöng vin-
átta og gagnkvæm virðing inn-
sigluð. Það er ekki amalegt að
vera ávarpaður „hjartakollur“
af tengdamóður sinni þó maður
sé kominn á sjötugsaldur.
Elsa var skarpgreind, hún
lauk stúdentsprófi ári á undan
jafnöldrum sínum og stóð hug-
ur til frekari menntunar. Ör-
lögin gripu í taumana og það
varð ekki. Sjálfsagt hefur sökn-
uður leynst í brjósti hennar en
það var ekki rætt og aldrei
varð ég var við biturleika eða
eftirsjá hjá henni.
Einkennandi fyrir skapgerð
Elsu var jafnlyndi og rósemd.
Hún lét vandamálin ekki flækj-
ast fyrir sér og hélt fullri reisn
fram á síðustu stund.
Ég kveð elskulega tengda-
móður með söknuði. Blessuð sé
minning Elísabetar Kemp Guð-
mundsdóttur.
Sigurður V. Guðjónsson.
Elísabet tengdamóðir mín
eða Elsa eins og hún var kölluð
er nú látin eftir stutta dvöl á
Landspítala. Ég man glögglega
eftir okkar fyrstu kynnum,
þegar ég kom heim með Rögnu,
þá 17 ára gutti og hún horfði
gaumgæfilega á mig með dökku
augunum sínum sem ég gleymi
ekki. Síðan eru liðin 45 ár og
aldrei hefur borið skugga á
okkar samskipti og vináttu.
Einhverjum vikum síðar var ég
meira eða minna fluttur inn á
heimili þeirra Elsu og Harald-
ar, þar sem mér var tekið eins
og ég væri einn af fjölskyld-
unni. Við Ragna höfum alla tíð
haft stuðning Elsu í öllu því
sem við höfum tekið okkur fyr-
ir hendur.
Eftir að við Ragna fluttum
suður heimsóttum við tengda-
foreldrana reglulega, ævinlega
beið þá brauðterta á borðinu
sem var mikið lostæti, það var
hluti af því að bjóða okkur vel-
komin. Hún hafði gaman af því
að leggja fínt á borð með
skreytingum og kertum. Kerti
hér og þar voru ómissandi, við
skildum ekkert í þessu kertave-
seni á sínum tíma en höfum þó
tekið upp þennan sið á okkar
heimili.
Elsa átti það til að segja eitt-
hvað án þess að hugsa, það gat
verið frekar skondið, við hin
hlógum og þá hló hún bara
með. Ævinlega í góðu skapi,
sagði aldrei styggðaryrði við
nokkurn mann. Í þau fáu skipti
sem henni mislíkaði fór það
ekki framhjá okkur þó ekkert
væri sagt. Látbragðið gaf sitt
til kynna. Við vissum að þá
hefðum við gengið of langt.
Elsa var gædd góðum gáf-
um, var stúdent ári á undan
jafnöldrum sínum og stundaði
jafnframt nám í orgelleik. Hún
fylgdist vel með menningarlífi
Akureyrarbæjar með Haraldi
en þau voru gift í 65 ár. Elsa
hafði ávallt jákvæða sýn á lífið
og tilveruna, benti börnunum
sínum á að gott væri að eiga
Pollýönnu að vini. Viðhorf
hennar til lífsins sást vel þegar
Elsa greindist með krabbamein
árið 2004 og dvaldi hún hjá
okkur Rögnu í tvo mánuði á
meðan hún var í geislameðferð.
Frá fyrsta degi var eins og hún
hefði alltaf verið hjá okkur,
sagði gjarnan að þetta hefði
verið skemmtilegur og dásam-
legur tími. Hún átti góðar
stundir með systkinum sínum,
börnum og barnabörnum.
Eftir að Haraldur féll frá
haustið 2018 flutti Elsa suður
og bjó í Einholti. Þennan tíma
nýtti hún vel til að kynnast fjöl-
skyldu sinni upp á nýtt. Hún
var alltaf til ef einhver stakk
upp á að hún kæmi í mat eða
gerði eitthvað annað skemmti-
legt og naut þess að taka þátt í
öllu. Þrátt fyrir að hún væri
með langt gengið krabbamein
fór hún með dætrum sínum til
Spánar í október sl. Hún var
bara í hjólstól og naut þess að
fara um. Fór þá í fyrsta skipti á
strönd og fannst yndislegt að
finna sandinn á milli tánna.
Elsa talaði aldrei um veik-
indi sín, þó hún ætti erfitt um
gang; „lærið er aðeins að stríða
mér,“ sagði hún en gat þó tæp-
lega stigið í fótinn. Hún var
heppin að lokakaflinn hjá henni
var frekar stuttur, það eru ekki
nema 4 vikur síðan hún var hjá
okkur í steik og rauðvíni.
Ég minnist Elsu með mikilli
hlýju, hún gafst aldrei upp, var
stoð og stytta í sínu hjónabandi
og kjölfestan hjá fjölskyldunni,
hún gerði allt til að öðrum liði
vel. Ég þakka Elsu samfylgd-
ina.
Leó Jónsson.
Elsku amma.
Þú varst alltaf svo ástrík,
umhyggjusöm og með einstak-
lega góða nærveru. Ég mun
alltaf eiga og vera þakklátur
fyrir yndislegar minningar úr
Byggðaveginum, þar sem lítill
polli var ósjaldan passaður og
dekraður til hins allra ýtrasta.
Þá var jafnan uppáhaldsmatur
á borðum, sofið upp í með til-
heyrandi svefnleysi fyrir þig og
afa greyið og endalaus vænt-
umþykja sýnd svo dögum og
jafnvel vikum skipti.
Eftir að afi dó og þú fluttir
suður í faðm fjölskyldunnar
voru börnin mín svo lánsöm að
fá að kynnast þér betur og fyr-
ir það verð ég ævinlega þakk-
látur.
Ég kveð þig nú í hinsta sinn,
elsku amma, en minning þín
verður ávallt ljóslifandi í huga
mínum.
Haraldur Sigurðsson.
Nú er komið að kveðjustund.
Elsa, elsta systir okkar, er far-
in – og það er alltaf erfitt að
kveðja þótt við hefðum lengi
vitað að hverju stefndi. Það er
ekki auðvelt að berjast við ill-
vígan sjúkdóm sem heltekur
líkamann og þar sem oftast
engin lækning er til. Elsa
kvartaði ekki. Hún tók lífinu
með jafnaðargeði og velti sér
ekki upp úr erfiðleikum.
Elsa bjó sín æsku- og hjú-
skaparár á Akureyri, okkar
heimabæ. Hún var elst í systk-
inahópnum. Við vorum 6: Elsa
(Elísabet), Didda (Þórey),
Bogga (Hrafnborg), Dísa
(Hreindís), Gagga (Ragna) og
Gáki (Óli). Nú erum við aðeins
tvær eftir, Didda og Gagga.
Hin eru farin langt um aldur
fram og Elsa núna á 87. aldurs-
ári.
Elsa var ávallt tenging okkar
við Akureyri. Þau Haraldur
voru búsett þar allan sinn hjú-
skap og ólu þar upp sín fjögur
börn: Evu, Ásdísi, Rögnu og
Sigurð. Þar gengu börnin í
Menntaskólann á Akureyri eins
og foreldrarnir og við Didda og
Óli. Öll áttum við góðar minn-
ingar þaðan. Eins og gengur
þegar ungmenni fara í fram-
haldsnám flyst búsetan til
Reykjavíkur eða til útlanda.
Samt brást aldrei tengingin við
Akureyri, þar voru Elsa og
Lalli og þangað fórum við
„heim“.
Eftir andlát Lalla í septem-
ber 2018 ákváðu Elsa og börnin
að hún flytti suður til Reykja-
víkur til að vera nær fjölskyld-
unni. Þetta var góð ákvörðun,
Elsa var ánægð og fjölskyldan
fagnaði því að hafa hana nálægt
eins lengi og hægt væri. Hún
sagðist vera umvafin ást og
umhyggju sinna nánustu og það
var hún sannarlega.
Samband elstu systranna var
alla tíð náið. Aðeins eitt ár var
á milli þeirra og voru þær mjög
samrýndar – sérstaklega í
æsku þar sem Elsa talaði oftast
fyrir þær báðar og passaði
yngri systur sína.
Við syrgjum en erum einnig
þakklátar fyrir allt og sérstak-
lega fyrir þetta síðasta ár Elsu
hér í Reykjavík. Við áttum góð-
ar stundir, töluðum vel saman
og nutum samvistanna. Fari
hún í friði.
Þórey og Ragna.
Elísabet Kemp
Guðmundsdóttir
✝ Valgerður Þór-unn Kristjáns-
dóttir fæddist 22.
október 1927 á
Arnarhóli í Eyr-
arsveit. Hún lést á
Hjúkrunarheim-
ilinu Eir 18. febr-
úar 2020. Foreldr-
ar hennar voru
Kristján Hjaltason
og Guðrún Jóns-
dóttir, bæði látin.
Systkini í aldursröð: óskírt
sveinbarn, Gunnar, Erla, Jó-
hanna og Sigrún, þau eru öll
látin.
Valgerður giftist Sveini
Kristjánssyni 7.4. 1953. For-
eldrar hans voru Kristján Jóns-
son og Kristín Þorkelsdóttir,
bæði látin. Börn
Valgerðar og
Sveins eru 1)
Magnea, maki Við-
ar Hólm, börn Ást-
rós Björk, maki
Árni Huldar. Börn
þeirra Ásdís,
María, faðir Hrafn
Leó, Sveinbjörn
Viðar og Steinþór
Ari Árnasynir. 2)
Kristján. 3) Hjalti
Þór, maki Torild, barn Jórunn.
4) Jón Gunnar. 5) Haraldur
Már. 6) Guðrún, maki Einar,
börn þeirra eru Tryggvi og
Kristín.
Útför Valgerðar fer fram frá
Árbæjarkirkju í dag, 28. febr-
úar 2020, klukkan 13.
Eftir að amma mín, Valgerður
Kristjánsdóttir, kvaddi þennan
heim fyrir skemmstu þá hefur
mér verið ofarlega í huga þakk-
læti til hennar fyrir allt það sem
hún gaf af sér á sínu æviskeiði.
Til viðbótar við að koma sex
börnum á legg þá helgaði amma
líf sitt umönnun annarra barna,
enda bar hún hið fallega starfs-
heiti fóstra. Hún var auk þess
frumkvöðull á sínu sviði enda ein
af þeim fyrstu sem sóttu sér
menntun við fagið og starfaði hún
lengi sem forstöðukona á einum
af leikskólum Reykjavíkurborg-
ar.
Ég var lengi vel eina barna-
barn ömmu og er samvera okkar,
meðal annars við vöfflu- og
pönnukökubakstur, sláturgerð
og hinar ýmsu ævintýraferðir,
hluti af dýrmætustu æskuminn-
ingum mínum. Amma lék einnig
stórt hlutverk við umönnun dótt-
ur minnar enda veigraði hún sér
ekki við að passa langömmubarn-
ið stóran hlut dagsins þegar hún
var komin vel á áttræðisaldurinn
til að auðvelda mér að sinna há-
skólanámi mínu.
Amma hafði þann einstaka eig-
inleika að fara ekki í manngrein-
arálit og sýndi öllum sama kær-
leika og umhyggju. Til marks um
það þá var nánast ómögulegt að
fá hana til þess að halda með einu
liði umfram annað í kappleikjum
og ef hún þurfti að velja þá hall-
aðist hún í góðmennsku sinni
auðvitað að því að halda með
þeim sem voru að tapa. Þetta er
eiginleiki sem er því miður ekki á
allra færi enda hef ég oft haldið
því fram að það góða í mér komi
frá ömmu Valgerði.
Við þessi tímamót, þegar við
kveðjum hið jarðneska líf elsku
ömmu, er ég full af stolti að hafa
fengið að ganga í gegnum lífið
með konu sem skapaði mér
sjálfri, börnunum mínum og öðr-
um börnum sem hún sinnti um-
hverfi sem einkenndist af hlýju,
kærleika og öryggi.
Efast ég ekki um að hún hafi
með kærleika sínum haft góð
áhrif á marga einstaklinga í
gegnum tíðina.
Elsku amma, sá kærleikur,
umhyggja og og ást sem þú gafst
af þér skilur þú eftir handa okkur
sem eftir stöndum og fyrir það
þakka ég þér.
Þín
Ástrós.
Valgerður Þórunn
Kristjándóttir
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
AUÐBJÖRG JÓHANNSDÓTTIR
frá Eskifirði,
lést fimmtudaginn 20. febrúar
á hjúkrunarheimilinu Sóltúni.
Útförin fer fram frá Háteigskirkju mánudaginn 2. mars
klukkan 13. Þeim sem vilja minnast hennar er bent á minningar-
og styrktarsjóð Sóltúns. Sérstakar þakkir til starfsfólks á Sóltúni
fyrir einstaka umönnun.
Þorvarður Kári Ólafsson Anna Kristín Sigurðardóttir
Sólrún Ólafsdóttir Kristján Örn Karlsson
Bryndís Ólafsdóttir Björn Harðarson
Svanhildur Ólafsdóttir Magnús Arnar Einarsson
barnabörn og barnabarnabörn
Eiginkona mín, móðir, tengdamóðir
og amma,
ÞÓREY ÖNUNDARDÓTTIR
frá Neskaupstað,
Klapparstíg 1, Reykjavík,
lést á Landspítalanum miðvikudaginn
26. febrúar. Útförin verður auglýst síðar.
Baldur Bjarnason
Ásdís Rósa Baldursdóttir Kristján Gíslason
Guðrún Baldursdóttir Gísli Sverrir Árnason
Björg Baldursdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir og afi,
HARALDUR ALFREÐ KRISTJÁNSSON,
lést á líknardeild Landspítalans föstudaginn
21. febrúar eftir skammvinn veikindi.
Útför verður frá Seltjarnarneskirkju
miðvikudaginn 4. mars klukkan 13.
Kolbrún Haraldsdóttir
Kristján Björn Haraldsson Guðfinna Unnur Gunnarsdóttir
Ásmundur Guðni Haraldsson Erna Hafnes Magnúsdóttir
og barnabörn
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla út-
gáfudaga.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstandendur
senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá sem fjallað
er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og klukkan hvað
útförin fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýsingar um foreldra,
systkini, maka og börn. Ætlast er til að þetta komi aðeins fram í formál-
anum, sem er feitletraður, en ekki í minningargreinunum.
Minningargreinar