Morgunblaðið - 23.04.2020, Blaðsíða 49

Morgunblaðið - 23.04.2020, Blaðsíða 49
MINNINGAR 49 MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 23. APRÍL 2020 ✝ Katrín Markús-dóttir fæddist í Hafnarfirði 4. des- ember 1949. Hún lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi 1. apríl 2020. Foreldrar henn- ar voru Helena Rakel Magnús- dóttir húsmóðir og Markús B. Þor- geirsson skipstjóri. Katrín átti eina systur, Maríu Hafdísi Mark- úsdóttur og einn bróður sam- feðra sem hún kynntist síðar á ævinni, Ólaf Magnússon. Katrín giftist Pétri Th. Péturssyni, f. 16. júní 1948. For- eldrar hans eru Guðbjörg Hall- dórsdóttir og Pétur Elías Pétursson (d. 2.8. 1993). Börn Katrínar og Péturs eru 1) Katrín fæddist á Vitastíg 6 í Hafnarfirði. Hún fór ung að passa börn og vann við fisk- vinnslu á unglingsárunum. Eftir útskrift í Flensborgarskólanum af verslunardeild vann hún í Samvinnubankanum í Hafnar- firði og hélt síðan í Kennara- skólann þar sem hún útskrif- aðist af handavinnudeild 1973. Hún kenndi handavinnu við Víð- istaðaskóla, Lækjarskóla og í Flensborgarskólanum en síðan tók við starf í Garnbúðinni Tinnu þar sem hún starfaði lengi vel með Auði frænku sinni. Katrín og Pétur gengu í hjónaband 4. desember 1971 og hófu sinn búskap í Hafnarfirði þar sem þau bjuggu lengst af á Hverfisgötu 7 og ólu þar upp börnin sín. Við andlát föður Katrínar 1984 tóku þau við þró- un Markúsarnetsins og unnu við framleiðslu á netunum ásamt öðrum störfum en síðustu ævi- árin starfaði Katrín hjá Sýslu- manninum í Reykjavík eða til ársins 2016. Útför Katrínar fór fram 8. apríl 2020. Markús Elvar, f. 14.1. 1974, giftur Helenu Línud. Kristbjörnsd., þau eiga 3 börn, Guð- mund Ísak, f. 6.3. 1995, Hjört Má, f. 16.11. 1998 og Töru Ósk, f. 12.12. 2003, 2) Guðbjörg Huld, f. 28.7. 1976, í sam- búð með Robert German, þau eiga 2 börn, Finlay Bóas, f. 26.9. 2009 og Emily Alba, f. 22.2. 2013, og 3) Rakel Ýr, gift Þorvaldi Sveinssyni, börn hennar og fyrr- verandi maka, Sigurgeirs Krist- jánssonar, eru Katrín Theodóra, f. 15.7. 2006 og Kristján, f. 23.11. 2008, stjúpdóttir er Hall- dóra Erla, f. 19.4. 2012 og með Þorvaldi á hún Elísu Rut, f. 26.10. 2017. Elsku mamma mín, hversu sárt það er að kveðja þig sem kenndir mér svo margt í lífinu. Þú varst sterkasta kona sem ég hef þekkt og þrátt fyrir lang- vinn veikindi gafstu aldrei upp á lífinu. Veikindin voru bara verk- efni í þínum huga, verkefni sem þú vannst vel eins og allt sem þú tókst þér fyrir hendur. Þú varst líka afskaplega minnug og það var auðvelt að leita til þín þegar ég þurfti að rifja upp atburði eða tengsl við annað fólk því þú vissir allt að mér fannst. Þú mundir lengi vel eftir því þegar þú varst viðstödd fæðingu Kristjáns og hlóst mikið að því hversu spennt þú varst að sjá hann koma út, eins og þú værir markmaður í handbolta horfði ég á þig í miðjum rembingnum hoppa fram og til baka á bak við ljósmóðurina sem lét for- vitnina þína ekkert trufla sig. Þegar minninu fór að hraka færðust svona minningar aftar í hugann en stundum var hægt að grafa þær upp og hlæja að góðu stundunum eins og þessum. Að lokum langar mig að þakka þér fyrir að vera mamma mín, svo einlæg, góðhjörtuð og dugleg. Takk mamma fyrir alla hjálpina við handavinnuna, án þinnar aðstoðar hefði ég ekki náð að klára helminginn af því sem ég byrjaði á í skólanum. Útskriftardressið mitt úr Flens- borg varð til með þinni þekk- ingu og það mátti ekki verða minna en fullkomlega frágengið fyrir útskriftardaginn. Takk fyrir að leyfa mér að baka þegar ég vildi og kenna mér að búa til hveitikökurnar sem verða bakaðar á jólunum um ókomin ár. Takk fyrir að vera frábær fyrirmynd í einu og öllu. Á Hverfisgötunni fórum við saman með bænina okkar á kvöldin áður en þú kysstir mig góða nótt og því fannst mér eiga vel við að kveðja þig með þessum orðum. Góða nótt. Sofðu rótt í alla nótt. Guð geymi þig og takk fyrir daginn. Rakel Ýr. Nú er Katrín frænka mín og vinkona farin á braut þá sem okkur öllum er ætluð. Mig lang- ar til að minnast hennar, því ávallt mun hún eiga samastað í hjarta mínu sakir kærleika, mildi, bjartsýni og kjarks. Við Katrín kynntumst ekki mikið fyrr en á fullorðinsárum því við vorum uppaldar hvor á sínum landsfjórðungnum og ferðalög milli þessara lands- hluta voru þá afskaplega fátíð. Þó man ég eftir einni ferð, sveipaðri ævintýraljóma en þá gisti ég á Sunnuveginum í Hafnarfirði hjá Maríu Magnús- dóttur ömmu Katrínar og móðursystur minni er þar bjó ásamt Inga Kristjánssyni. Hjá þeim fékk sveitastelpan mikla hlýju og gott atlæti. Í sama húsi bjó líka dóttir Maríu, Helena Rakel, með manni sínum Mark- úsi og dætrunum Katrínu og Maríu Hafdísi. Þar hófust fyrstu kynni mín við þessa ættingja mína sem síðar áttu eftir að verða nánari er við Katrín bundust sterkum böndum. Við áttum sameigin- legan áhuga á hannyrðum, unn- um báðar sem kennarar á því sviði og síðar samstarfskonur í Tinnu um árabil. Það var ómetanlegt að fá Katrínu til liðs við sig og átti hún stóran þátt í að fyrirtækið dafnaði og óx með árunum. Saman sinntum við smásölu- verslun, heildsölu og útgáfu á Prjónablaðinu Ýr. Katrín var ekki aðeins frá- bær fagmaður heldur kunni hún skil á, vil ég segja, öllu sem snéri að prjóni, hekli, og hönn- un á uppskriftum og en þar þurfti íslenskan að vera tær og nákvæm. Hún hafði líka sérstaka hæfi- leika til að umgangast allt fólk með virðingu og umhyggjusemi og þolinmóð var Katrín. Já, aldrei urðu árekstrar en hlegið og gantast þó verkefnin/kennsl- an hjá henni gætu verið á stundum mjög krefjandi og seinunnin. Já, þetta var í fyrirtækinu Tinnu í Hafnarfirði á þeim tíma þar sem hraðinn var ekki látinn steypa ánægjunni af stalli. Veit ég að margar konur í Hafnar- firði og víðar minnast Katrínar með þakklæti og virðingu. Á þessum árum varð ég líka nátengd fjölskyldu Katrínar, þ.e. móðurömmu, móður og systur. Það var ekki erfitt að sjá að þær væru ekki aðeins skyldar heldur duldist engum það sterka kærleiksþel sem ríkti á milli þeirra. Að heimsækja þær var eins og að ganga inn í allt- umvefjandi andrúmsloft þar sem flæðið sem gerir fólk ham- ingjusamt varð nánast áþreifan- legt. Svona ætti líf fjölskyldna að vera hugsaði ég oft, traust, gamansamt, kærleiksríkt og frekar hljóðlátt … allar raddir heyrast. Katrín fékk krabbamein fyrir 30 árum. Þetta er verkefni sagði hún ákveðin og hafði allt- af vonina og trúna að leiðar- ljósi. Það ljós náði að halda loga og gefa birtu öll þessi ár. En nú er lífsljósið slokknað og eftir stendur söknuður en jafnframt þakklæti fyrir allt það góða sem hún gaf okkur með lífi sínu. Kæri Pétur Th., þér börn- unum ykkar og barnabörnum, einnig Maríu og fjölskyldu hennar, sendi ég mína dýpstu samúð við fráfall elsku Dadíar. Guð blessi ykkur öll. Auður Kristinsdóttir. Katrín Markúsdóttir Þegar þú ert sorg- mæddur, skoðaðu þá aftur huga þinn, og þú munt sjá, að þú grætur vegna þess, sem var gleði þín. (Kahlil Gibran) Með sorg í hjarta kveð ég elskulegan tengdapabba minn sem hefur lagt af stað í sína hinstu för. Simma tengdapabba kynntist ég fyrir heilum 22 árum. Allt frá fyrstu kynnum hefur mér þótt afskaplega vænt um hann enda einstakt ljúfmenni með góða nærveru og hlýtt hjarta. Góðmennska, hjálpsemi og heiðarleiki eru mér efst í huga þegar ég hugsa um tengdapabba. Hann var ávallt til staðar og reiðubúinn að rétta hjálparhönd ef eitthvað bjátaði á. Þau voru ófá samtölin okkar um lífið og tilveruna, þaðan sem ég hef tekið með mér góð ráð og geymi mér til halds og Sigmar Halldór Óskarsson ✝ Sigmar Hall-dór Óskarsson fæddist 17. desem- ber 1952. Hann lést 6. apríl 2020. Sigmar Halldór var jarðsettur 20. apríl 2020. trausts í framtíð- inni. Tengdapabbi var barnabörnum sínum yndislegur afi og hefur dóttir mín notið góðs af dýr- mætri samveru, mikilli hlýju og skil- yrðislausri ást í afafaðmi. Hún mun búa að því um ókomna tíð og fyrir það verð ég ævin- lega þakklát. Þær hafa verið margar áskor- anirnar sem tengdapabbi mætti á lífsleiðinni og tókst hann á við hverja og eina þeirra af yfirveg- un og æðruleysi. Þrátt fyrir veikindin var ávallt stutt í brosið, lundin létt og glettnin skein úr augunum. Heill og trúr sjálfum sér og sínum allt til enda. Góða ferð í sumarlandið elsku Simmi, þín verður sárt saknað. Fallegar minningar munu lifa í hjörtum okkar og Kristrún Edda á tvær skærustu stjörnurnar á himni, engla afana sína tvo. Leiði þig í hæstu heima höndin drottins kærleiks blíð. Ég vil biðja Guð að geyma góða sál um alla tíð. Öðrum stærra áttir hjarta æ þín stjarna á himni skín. Myndin geymir brosið bjarta blessuð veri minning þín. (Friðrik Steingrímsson) Takk fyrir allt og allt, Belinda. Þegar horft er til baka er margs að minnast en leiðir okk- ar Simma lágu fyrst saman er ég hóf störf á Ritsímaverkstæði Landssíma Íslands í júní 1974. Við Simmi vorum oft tveir í teymi í viðgerðum á fjarritum, skrifstofuvélum og ýmsum tækj- um og var hann einstakur læri- meistari og kenndi mér mikið af því sem ég bý að enn í dag. Fór- um við allmargar ferðir út á land, meðal annars til Kefla- víkur að þjónusta Veðurstofuna og flugumsjón. Einnig voru margar ferðir í Gufunes fjar- skiptastöðina sem eiginlega var þá úti í sveit. Í einni slíkri ferð til Egilsstaða, þar sem við átt- um að setja upp Telex fyrir rit- símaafgreiðslu, þurftum við að millilenda á Akureyri, vegna þess hægri hreyfillinn drap á sér, heimsóttum við þá vinnu- félaga á Akureyri og var okkur flogið til Egilsstaða um kvöld- mat. Skömmu áður en ég lét af störfum á Ritsímaverkstæðinu höfðu verið umræður um ýmiss konar bræðrareglur og án þess að vita hvor af áformum annars, fórum við hvor á eftir öðrum inn á skrifstofu deildarstjóra okkar, Baldvins, og fórum þess á leit við hann að vera meðmælandi okkar í Frímúrararegluna. Fannst honum þetta kyndugt að við skyldum koma nánast á sömu mínútunni án nokkurs samráðs og gerðist hann með- mælandi okkar. Er við síðar gengum í regluna var ég farinn til annarra starfa og hélst vin- skapur okkar áfram og vorum við mjög samstiga í starfinu þar. Simmi hafði átt við veikindi að stríða sem kallaði eftir aðstoð og meðan við störfuðum á Rit- símaverkstæðinu kom það oft í minn hlut að aka honum heim, síðar greindist hann með syk- ursýki og varð veill fyrir hjarta. Á einum hátíðarfundi bar svo við að hann hrundi niður og þurfti ég að kalla eftir sjúkrabíl. Var okkur öllum mjög brugðið en sem betur fer braggaðist strákur og lífið hélt áfram. Þrátt fyrir mikla vináttu og gott sam- lyndi okkar á milli þá lágu leiðir okkar ekki á sama hátt og áður, þar sem við vorum í ólíkum störfum og var ég að gegna vaktavinnu sem ekki er mjög fjölskyldu- og vinavæn. Um tíma vann ég í eigin fyrirtæki og var þá stundum lausara um tíma til að hittast. Undanfarin ár eða frá hruni 2008 hef ég ekki getað sinnt vinskap okkar eins og ég hefði viljað hafa, auk þess sem veikindi hans voru farin að ágerast og ekki alltaf heppilegt að stunda heimsóknir, hvað þá nú á síðustu vikum í samkomub- anni, auk þess sem oftast vissi ég ekkert af áföllum hans fyrr en löngu seinna. Ég kveð nú þennan mæta vin minn með söknuði og þakklæti fyrir hans einlægu vináttu og vona ég að hann fyrirgefi mér vanrækslu mína á vinskap okkar síðustu missiri og hefði ég viljað heyra oftar frá honum. Hvíl í friði, kæri vinur, og farnist þér vel á ferð þinni til austursins eilífa. Vænsti vinur horfinn er um eilífs friðar veginn. Lífsins ganga var erfið þér við öll erum harmi sleginn (JS 2020) Þinn vinur, Jón Svavarsson. Og hún er þögul og ávallt ein og á ekki samleið með neinum. Því hún er sorgin, sem sefar hvert mein, Og sífellt leitar að einum. (Tómas Guðmundsson) Við kynntumst Simma þegar við hófum störf í hugbúnaðar- geiranum árið 1999. Hann tók okkur undir sinn verndarvæng og fyrir það verðum við ávallt þakklátar, þvílík lukka að hafa haft Simma sem sinn lærimeist- ara. Annað eins jafnaðargeð og Simmi hafði er vandfundið, hann haggaðist aldrei í sam- skiptum sínum við okkur ný- græðingana. Þó að samverustundum okk- ar hafi farið fækkandi eftir því sem árin liðu þá hittumst við alltaf öðru hvoru og fylgdumst með hvert öðru þó ekki væri nema með rafrænum hætti en þegar við hittumst þá var alltaf gleðin ríkjandi. Vandræðalegar þagnir voru ekki til á þessum stundum, allt- af nóg að spjalla um. Fjölskyld- ur okkar, vinnuna, sameiginlega kunningja og allt milli himins og jarðar. Það sem okkur þótti vænt um að hann skyldi endalaust nenna að hafa fyrir því að koma með okkur í hádegismat hvar og hve- nær sem okkur datt í hug. Eftir á að hyggja allt of sjaldan reyndar, það er nefnilega oftast svoleiðis að maður notar tímann aldrei nógu vel. Þegar við hugsum til baka þá er svo margt sem kemur upp í huga okkar, pípulyktin, glettnin í augunum og þegar hann var að leiðbeina okkar með því að byrja á því að segja: „Væri ekki betra að …“. Simmi var einstaklega næm- ur á tilfinningar annarra. Ef eitthvað bjátaði á var ekki hægt að fela neitt fyrir honum. Upp- fullur af góðum ráðleggingum og miðlaði af reynslu. Simma verður sárt saknað, hann var alveg einstakur öðling- ur, hjartahlýr og mun ávallt eiga sérstakan stað í hjörtum okkar. Okkur þótti endalaust vænt um þennan góða mann. Hugir okkar eru hjá ástvinum Simma og sendum við þeim okk- ar innilegustu samúðarkveðjur. Sérstakar kveðjur viljum við þó senda Ellý, það sem þau voru heppin með hvort annað Simmi og Ellý, einstök hjón. Takk Simmi fyrir allt og allt. Alma Birna og Úlfhildur (Úlla). Elskulegur faðir okkar, VILHJÁLMUR VILMUNDARSON, fv. tollvörður, Barðastöðum 7, lést á heimili sínu mánudaginn 30. mars. Útför hefur farið fram í kyrrþey að hans ósk. Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð. Aðalheiður Vilhjálmsdóttir Vilmundur Vilhjálmsson Sigurgeir Vilhjálmsson Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma, langamma og langalangamma, GUÐRÍÐUR JÓNSDÓTTIR, Garðatorgi 17, Garðabæ, lést á pálmasunnudag 5. apríl. Útför Guðríðar fór fram í kyrrþey föstudaginn 17. apríl. Þökkum hlýhug og auðsýnda samúð. Erling Ásgeirsson Erla Þorláksdóttir Anna Ásgeirsdóttir Ingibjörg Edda Ásgeirsdóttir Hallgrímur Jónasson Ásgeir Ásgeirsson Unnur Steinsson barnabörn, langömmubörn og langalangömmubarn Minningarvefur á mbl.is Vefur þar sem er sameinað efni sem snýr að andlátum og útförum. Þar eru birtar andláts-, útfarar- og þakkartilkynningar sem eru að- gengilegar öllum en auk þess geta áskrifendur lesið minningargreinar á vefnum.         þjónustuaðila sem aðstoða þegar andlát ber       ætlaðar aðstandendum við fráfall ástvina. www.mbl.is/andlát Minningar og andlát
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.