Samtökin '78 - Samtakafréttir - 15.08.2000, Blaðsíða 20

uppi tippi 1 þjó&félaginu, gagnkynhneigð tippi, sem höfðu
engan áhuga á siSgæði nema þegar kom að grýtingum. Eigum
við aS nefna vinnukonurnar sem var hent út án meSmæla ef þær
létu ekki aS vilja húsbóndans? Létu þær undan, þá var það
gálgafrestur, því 9 af hverjum 10 urðu ófrískar og þá var þeim
vlsaS á vergang. SíSan drápust þær um allar heiðar,
ferðamönnum til óþurftar sem hnutu um líkin eða þurftu að hafa
áhyggjur af draugagangi. Þetta ástand stóS óslitið frá 874 til
1940, en um þaS leyti voru sett lög um meSlagsgreiðslur. I tæp
1100 ár bárum við mæður út. Ef tippaframferði er siðgæðis-
grundvöllur þjóðar, þá höfum við aldrei verið siðgædd þjóð.
Seint að ætla aS byrja núna á börnum samkynhneigðra.
Aftur a& boðskap Krists. Þegar hann kom í Kastljósi síns
tíma, því Nýja testamentið er sett upp sem stakir þættir þar sem
fjallaS er um einstök málefni hverju sinni í líkingum og
dæmisögum, þá var Kristur að hrófla við gömlu Móselögunum.
Þau voru ekki aðeins komin til ára sinna, þau voru komin til alda
sinna. Ef Kristur áleit aS þaS væri kominn tími til aS endurskoða
og endurbæta lögin fyrir tvö þúsund árum, þá þarf varla að sjá
ofsjónum yfir að við ætlum aS kippa einhverju lítilræði í liðinn
núna.
ÞaS tók okkur tæp ellefu hundruð ár að koma auga á, aS
mæður og börn voru ekki réttdræp fyrir sök sem átti upptök sín
hjá höfSingjum sveitarinnar. Nú gefum við okkur út fyrir að vera
hugsandi, réttsýn þjóS og ætlum að bæta lög okkar í samræmi
viS það.
Eitt af þvl sem Kristur sá ekki ástæðu til að eiga við voru
boðorðin tíu. Hann steypti þau að vísu saman í eitt boðorð;
gjörðu öðrum það sem þú vilt að þeir gjöri þér. ESa, settu þig í
spor annarra. Kennisetningin er ekki mjög virk vegna þess aS
hún krefst þess að við hugsum og það erum við löt við. ViS
þyrftum að hinkra og setja kærleiksboðorðið upp í jöfnur: BíSum
nú viS, hvað er þaS sem ég vil láta gera mér? Eða enn skýrar,
hvað vil ég ekki láta gera mér? Eg vil til dæmis ekki að fólk sé
hryssingslegt og fúlt við mig. Þá ætla ég að vera glaðlegur og
Ijúfur í viðmóti og reyna með þvl að uppskera hið sama til baka.
Þennan félagslega jöfnureikning förum við of sjaldan í.
ViS eigum upprunalegu tíu boðorðin meðal annars.vegna
þess að þegar Evrópubúar sölsuðu undir sig trúarbrögð lítils
sértrúarflokks hinum megin viS MiSjarðarhafiS, þá voru þeir svo
gráðugir aS þeir hrifsuðu allan pakkann. Þeir tóku bæði Gamla
testamentið með gömlu Móselögunum, og Nýja testamentiS meS
endurbótum og boðskap Krists. KirkjufeSrunum fannst það ekki
mikið mál þótt bækurnar stönguðust svolítið á. Gamla
testamentið boðar hörku og harðræði, hið nýja mildi og
umhyggju. Enginn munur.
Þetta er kannski ástæSan fyrir aS þeim sem boða trúna af
offorsi verður stundum fótaskortur. Þeir hafa valið sér nokkra
uppáhaldsbita úr báðum heftum og boða þá af grimmd án þess
aS taka eftir að sumt grefur undan öðru í fagnaðarerindi þeirra.
Þess vegna kemur umhyggjan fyrir börnum samkynhneigðra fyrir
sem uppgerð - þegar hún er fólgin í því að vilja koma í veg fyrir
að þau njóti sömu réttinda og sama réttlætis og önnur börn.
Og það færir okkur á fjörur niunda boðorðsins: Þú skalt ekki
bera Ijúgvilni.
Eins og menn muna fór Móse upp á fjall aS bauka í einrúmi
og. kom niður aftur með steintöflur tvær. A þær voru letruð tíu
boðorð sem hann færSi ísraelsþjóð í ofanálag viS endalitla
lagabálka sem þuldir voru yfir þeim sleitulítið. Það sem
nútímaunnendum Móselaganna gleymist er að þjó&in, sem
Móse var að reyna aS aga og tugta til, var rumpulýður og
dvöl í Egyptalandi þar sem eingyðishugmyndin gleymdist meira
og minna. ÞjóS Israels trúSi á alls kyns heiðna guði og suma
þeirra svarta af sóti vítis. Ekki var þetta heldur yfirvegaS
menntafólk eSa hæglátir hugsuðir. Þetta voru flóttamenn sem
pökkuSu og flúðu af því að þeir héldu aS grasiS væri grænna
handan við landamærin. Þeir réðu Móse
sem leiðsögumann og lofuðu öllu góðu
fyrir brottför. Um leið
harðna á dalnum, e
heldur eyðimörkinni,
Móse gerði þeim Ijóst ao i\.
hann ætlaði þvælast með
þá um auðnina í fjörutíu ái
urðu þeir rotfúlir og fóru aS
meS uppsteit.
Móselögin, sem
Móse lét dynja á*
þeim í tíma og ótlma,
voru hönnuS til að bæla byltingarsinnaðar
skríl. Margt má segja um íslensku þjóðina, er
hún sé á barmi byltingar eða sé um þaS bil að fara
að steypa sér gullkálf til að dansa í kringum, það
verður seint heimfært. Ef ekki annaS, þá sé ég ekki
almenning lúra á því gulli að úr geti orði
boldungskálfur.
Lögin, sem Móse las yfir þeim eins og svipu GuSs
voru óvægin og ógnandi. Hann hafði ekki um mikið að
velja, þarna stóðu þeir bræður, Aron og hann, einir
gegn þúsundum æstra, ódælla þegna sem hefðu
getað slegið þá af í næstu skapsveiflu og
þrammaS leiðsagnarlaust til fyrirheitna landsins.
Móse hefur viljað Ijúka verkinu úr því hann
tók það að sér, og svo er eitthvað við
óðan skrll sem gerir að mann langar
að sigra hann vitsmunalega. Til vitsmuna
einna saman þorði hann ekki að höfða svo
hann barði á þeim með ógn og skelfingu.
BoSorSin tíu, sem þykja nokkuð stíf til eftirbreytni,
eru algert blávatn miðaS viS hin lögin öll sem var dengt á
Israelsmenn.
Islenska þjóðin er búin að vera kristin og eingyðistrúar 1
þúsund ár og þótt þess sjáist kannski ekki beint merki á
laugardagskvöldum, þá er hún samt ekki svo illa á vegi stödd
aS það þurfi aS sauma að henni meS Móselögunum.
BoðorSin, hina mildu, lipru og þægilega útsetningu á
hugmyndafræði Móse um þokkalega hegðun, ættum við hins
vegar aS reyna að halda. Þau ættu aS vera grundvöllur siðfræði
í landinu og þeir sem mestar hafa áhyggjurnar af siðgæðinu
ættu þá aS ganga á undan meS góðu fordæmi, en ekki brjóta
níunda boðorðiS 1 beinni. ÞaS er boðorSið um lygina,
ÞaS er munur á því aS hafa skoðanir og vera illa upplýstur
og svo því að Ijúga gagngert. Lygarnar voru þær að „rannsóknir
erlendis sýna að börnum sem alast upp á heimilum
samkynhneigSra er hættara viS að verða sámkynhneigS". Og,
sem verra var, „rannsóknir erlendis sýna aS á heimilum
samkynhneigðra er meiri hætta á kynferðislegu sambandi milli
foreldris og barna".
BáSar staðhæfingarnar eru gamlar bábiljur sem hlutlausar og
vísindalega framkvæmdar rannsóknir erlendis hafa einmitt sýnt
að eru tilhæfulausar.
Fulltrúi Móse treður títt upp meS erlendar rannsóknir sem
hann hefur undir höndum, en er, fyrir helbera tilviljun, aldrei
með á sér þegar hann er beðinn um að leggja skjölin fram. YrSi
20 SAMTAKAFRETTIR