Dagblaðið Vísir - DV - 06.11.2020, Blaðsíða 11

sig. Mér finnst ég hafa verið
fjarlæg sjálfri mér á ákveðn-
um tíma í lífinu en ákvað svo
að axla ábyrgð á sjálfri mér,
eiga stefnumót við sjálfa mig
og sinna sjálfri mér.“
Hún segir að hennar eigin
ferðalag til þroska og um-
breytinga hafi í raun byrjað
um áratug fyrr þegar hún
byrjaði í Háskólanum í
Reykjavík. „Það var þá sem
ég fattaði að ég var frumkvöð-
ull,“ segir Margrét sem þá var
komin hátt á fertugsaldur. „Ég
hafði verið að vinna hjá opin-
berri ríkisstofnun og skildi
ekki af hverju ég var alltaf
með kúlu á enninu. Þarna upp-
götvaði ég að það var því ég
passaði ekki inn í kassann. Í
HR fékk ég frjálsar hendur og
frjóan jarðveg og vinnan var
eins og frjór blómsturpottur
fyrir mig. Ég bjó til spænsk-
íslenska /íslensk-spænska
orðabók, stofnaði alþjóða-
svið skólans og ásamt öðrum
meistaranám í alþjóðavið-
skiptum. Ég fór síðan í MBA-
nám þar sem ég tók kúrs um
frumkvöðla og áttaði mig þá á
minni eigin frumkvöðlavinnu
í gegn um árin. Í MBA-nám-
inu fór ég að vinna með sjálfa
mig og varð alltaf jákvæðari
og bjartsýnni.“
Hér kemur blaðamaður
með þá athugasemd hversu
magnað það sé að uppgötva
seint á fertugsaldri að maður
sé frumkvöðull en Margrét
skellir upp úr: „Þetta heitir
að vera seinþroska!“
Fullt hús af
alþjóðlegum gestum
Um tvítugt flutti Margrét í
Margrét hefur
lengi hvatt
aðrar konur
áfram og
kom það því
á óvart þegar
hún hafði
efasemdir um
sjálfa sig.
Við Breiðholtsvillingarnir
svokölluðu upplifðum að
við þyrftum alltaf að sanna
okkur þrefalt á við aðra.
Vesturbæinn í Reykjavík þar
sem hún hefur alið manninn
flest ár sín á Íslandi. Heimili
hennar hefur almennt verið
afar alþjóðlegt og alltaf pláss
fyrir alþjóðlega gesti. Eftir
skilnaðinn fór hún þá leið að
leigja út herbergi með fæði
til að halda húsinu og var þá
oft margt um manninn. „Ég
var um tíma með eina úr
Vestmannaeyjum, einn hálf-
spænskan og eina kínverska.
Synir mínir þurftu stundum
að spyrja: „Mamma, hver
er þetta?“ Þeir, sem finnst
óþægilegt að tala ensku, hafa
í gegn um tíðina forðast að
koma óboðnir í heimsókn því
það eru alltaf einhverjir út-
lendingar á heimilinu.“
Eða þannig var það. „Alveg
þar til ég elti ástina á Siglu-
fjörð árið 2017. Þrátt fyrir allt
mitt doktorsnám og meistara-
nám þá var ekkert sem nýttist
mér jafn vel og að hafa búið í
þrjú ár á Siglufirði áður en ég
flutti á Bifröst.“
Eiginmaður Margrétar er
Hálfdán Sveinsson sem á
Hótel Siglunes á Siglufirði og
rekur hinn margrómaða mar-
okkóska veitingastað. „Ég
fékk mikinn áhuga á byggða-
þróun eftir að ég flutti þangað
og fór að skilja landsbyggðina
svo miklu betur. Það er ekk-
ert sjálfsagt að allt sópist til
höfuðborgarsvæðisins, það
er verið að gera svo frábæra
hluti um landið allt. Ég hef
búið um allan heim – í Mexíkó,
í Bandaríkjunum, á Spáni – en
aldrei hef ég fengið jafn mikið
menningarsjokk og þegar ég
flutti til Siglufjarðar sem er
mjög fyndið. Ég fattaði þá
hvað við getum gert mikið
fyrir landið okkar. Hvert og
eitt okkar getur lagt sitt af
mörkum til að halda Íslandi
öllu í byggð. Við þurfum fleira
fólk inn í landið okkar og við
þurfum að dreifa byggðinni.
Það skiptir gríðarlegu máli
fyrir framtíð okkar. Það er
gott að hugsa um að bjarga
heiminum og loftslagsmálun-
um en byrjum heima hjá okk-
ur og hlúum að öllu landinu
þannig að það haldist í byggð.
Unga fólkið á erindi út á land.“
Hún stýrði ferðaskrifstof-
FRÉTTIR 11DV 6. NÓVEMBER 2020