Fjölrit RALA - 10.06.1985, Blaðsíða 37

33
frekar þyrfti að velja eftir feldgaeóum áður. Því er
líklegt, að hvít dýr með há feldgæði skili sér ári seinna
til loódýraræktenda en þau innfluttu dýr, sem fjallað er um
í undirkafla 5.3, eóa að 3 árum liðnum frá upphafi tilrauna.
5.4.3.3 Kynbóta- og rannsóknaáætlun fyrir mórauð dýr
Til einföldunar mætti sundurliða þessa
ræktunarstarfsemi i þrjá meginþætti:
I. Blöndun við blárefi af þekktri arfgerð. Meó slikri
blöndun ma a 2-5 kynslóðum (eftir fjölda tilraunadýra) fá
skilning á og kortleggja þá erfðavisa, sem um er að ræða.
Þar sem búast má við, aó það taki nokkur ár að fá til
rannsókna megnið af þeim erfðavisum, sem fyrirfinnast i
náttúrunni (af sumum þeirra veiðast ekki nema örfá dýr á ári
og enn færri nást lifandi, við þetta bætist að ekki er
alltaf auðvelt aó þekkja óvenjulega liti á ungum yrðlingum
eöa fullorónum dýrum sem eru aó fara úr hárum - þvi getur
skyttum yfirsést slik dýr), getur þetta verkefni þurft að
standa i allmörg ár. Sennilega er raunhæft að mióa við 10
ár.
II. Hreinræktun mismunandi arfgerða. Skyldleikaræktun,
bæði meðal dýra af algengum lit og sjaldgæfum, gæti leitt i
ljós óvenjuleg og áður óþekkt vikjandi litarafbrigði. Þessi
litarafbrigði þyrfti siðan að hreinrækta.
III. Rannsókn á verðmæti ýmissa hreinræktaðra og
blandáðra afbrigða. Sum þeirra afbrigða, sem fram koma við
hreinræktun eða skyldleikaræktun, geta reynst mjög verðmæt.
Þeim þarf að koma til frekari ræktunar á einangrunar- og
kynbótabúum og loks meðal loðdýraræktenda.
Sum blendingsafbrigði islenskra melrakka, bæði
innbyrðis og við blöndun meó blárefsafbrigðum, gætu reynst
verðmæt. Sömu sögu er að segja um blendingsafkvæmi þeirra
og silfurrefa eða rauðrefa. Þetta yrði athugað með ræktun á
tilraunabúinu, enda er um aó ræða ótölulegan fjölda
mismunandi blendingsafbrigða, sem vafasamt er, að hafi
nokkurn tima verið kannaðir, þegar tekió er tillit til
þeirra afbrigða, sem e.t.v. hafa aldrei verið tekin til
ræktunar. Þannig gætu fjallrefsafbrigði, sem ekki gefa af
sér verðmæt skinn, átt afkvæmi með silfurrefum eða
rauðrefum, og gefið þannig af sér áður óþekkt og verömæt
skinn. Fyndust verómætir blendingar, yrði báðum
foreldraafbrigðunum skilað til ræktunar á einangrunar- og
kynbótabúum og hjá loðdýraræktendum.
Þar eó búast má við, að það sé mikill minnihluti
hreinræktaðra arfgerða eóa blendinga, sem reynist mjög
verðmætur, er nauðsynlegt að allar ofangreindar tilraunir
fari fram á tilraunabúinu, enda gætu einstakir
loðdýraræktendur stórskaóaö sig á slíkri ræktun, þótt hún
yrói framkvæmd á vísindalegan hátt.