Íslenskar landbúnaðarrannsóknir - 01.03.1977, Blaðsíða 13

RANNSÓKNIR Á VALLARFOXGRASI (ENGMO) 11
I. Fylgni þurrefnistaps og hrápróteíntaps við þurrkun heys á velli.
II. Fylgni taps meltanlegs þurrefnis og taps meltanlegs hrápróteíns við þurrkun heys á velli (vallar-
foxgras). Liðir a, b og c skýrgreindir í 2. töflu.
Fig 4.
I. The regression of he loss of crude protein(y) on the loss of dry matter(x) during field drying.
II. The regression of the loss of dig.crude protein(y’) on the loss of dig.dry matterfx’) during field
drying (Phleum pratense). Treatments a, b and c defined in Table 2.
y=l,05+0,72x r=0,98***
og einnig milli taps meltanlegs þurrefnis
(x’) og taps meltanlegs hrápróteíns (y’):
y’=—5,38+l,34x’ r=0,99***
Af röðun gildanna (4. mynd) og líking-
unni virðist mega æfla, að tap meltanlegs
þurrefnis sé hlutfallslega meira en tap melt-
anlegs hrápróteíns fyrst í stað, líklega vegna
öndunarinnar og þarfar hennar fyrir auðleyst
kolvetnissambönd. Síðan sækir próteíntapið
á og vex þá tiltölulega hraðar en tap hins
meltanlega þurrefnis. I heild má þó segja, að
nokkuð fylgist að tap meltanlegs þurrefnis
og tap meltanlegs hrápróteíns, og er það
í samræmi við erlenda reynslu (Watson og
Nash, 1960, Breirem og Homb, 1970).
Hér að framan hefur einkum verið fjailað
um þær breytingar á efnamagni, sem leiðir
af hrakningi heys á velli. Hrakningurinn veld-
því einnig, að gæði fóðursins rýrna, svo
að það nýtist búfénu verr og verður að auki
ólystugra.
Það er skoðun margra og reynsla, að melt-
anleiki fóðursins sé allgóður mælikvarði á
lostætni þess og að það heymagn, sem jórmr-
dýr fást til að éta af fúsum vilja, aukist með
vaxandi meltanleika heysins upp að ákveðnu
marki (Walters, 1971; Höjland Fred-
riksen, 1972). Breytingar á meltanleika
heysins við hrakning eru því ekki aðeins
áhugaverðar vegna fóðurmagnsins, heldur
einnig vegna fóðurgildis heysins. Þessar breyt-
ingar voru kannaðar sérstaklega með gögn-
um þeim, er fyrir liggja úr hrakningstilraun-
unum.
Ef við lítum fyrst á einfalda fylgni mélt-
anleika heysins eftir hrakninginn og nokk-
urra breytistærða, kemur eftirfarandi í ljós: