Dagblaðið Vísir - DV - 18.12.2020, Blaðsíða 10

10 FRÉTTIR
Saga um
staðalímyndir
Saga Garðarsdóttir, leikkona og grínvalkyrja með
meiru, er ferskur blær í sótthreinsuðu jólaamstr-
inu. Saga hefur sterkar skoðanir á staðalímyndum
og skilur ekki af hverju stelpa sem spilar fótbolta
er strákastelpa. Hún er bara stelpa sem spilar
fótbolta - líkt og Saga sjálf.
S aga var hávært barn og þykir nokkuð lík-legt að hún hafi fengið
fyrstu hnútana á raddböndin
sem barn og varð í kjölfarið
hás um árabil en það lækk-
aði þó lítið í þessari björtu og
hláturmildu grínhetju. Hún er
alin upp af tæknifræðingi og
fréttakonu sem höfðu sterkar
skoðanir á umhverfi sínu.
Fréttir eru ástríða á heimili
foreldra hennar og stjórnmál
ber gjarnan á góma. „Pabbi
minn myndi ekki segja að ég
væri pólitísk því honum finnst
ekkert nógu pólitískt,“ segir
Saga sem er einnig alin upp
við sterka listhneigð móður
sinnar og systur. Eldri systir
hennar er myndlistarkona og
móðir hennar hefur gefið út
ljóðabækur.
„Ég var mikið í fótbolta og
íþróttum sem barn og var
fullkominn unglingur. Ég
æfði handbolta, fótbolta og á
tímabili sund og smá tennis.
Var líka eitthvað í frjálsum.
Ég stóð mig mjög vel í skóla,
fékk 10 í mætingu og var
kladdavörður,“ segir Saga sem
renndi íþróttagallanum upp í
háls fram á þrítugsaldur og
var metnaðurinn uppmálaður.
„Ég lagði mig mikið fram
um að vera 100%. Ég var ekk-
ert að skríða út um glugga eða
drekka áfengi. Ég byrjaði ekki
í uppreisn fyrr en rétt fyrir
þrítugt. Ég fékk mér bleikan
hanakamb í leiklistarskól-
anum og hafði gaman af að
hneyksla fólk í kringum mig.
En svo bara hitti ég Snorra og
hætti því.“
Morgunæfingar
og jarðvísindi
Aðspurð hvort það hafi aldr-
ei komið til greina að gera
íþróttir að ævistarfi þar sem
Saga er klárlega með mikla
hreyfigreind og hreyfiþörf,
svarar hún að það hafi vissu-
lega hvarflað að henni.
„Ég er fyrst og fremst
íþróttamanneskja. Ég hugsa
stundum hvort ég hefði getað
orðið afrekskona í CrossFit.
En íþróttafélög eiga það til
að vera frek á mann. Ég man
eftir því að það hafi verið sett
morgunæfing á því það var
árshátíð í menntaskólanum
kvöldinu áður og það átti að
kenna okkur lexíu. Það var
mjög pirrandi en þá kemur í
ljós hverjir ætla að gera þetta
að atvinnu sinni, verða hrika-
lega góðir og hverjir vilja
gera eitthvað annað. Ég vissi
reyndar þá að ég vildi frekar
fara í leiklist. Ég hafði verið
í Morfís og í leikfélagi MR,
Herranótt, og hafði fengið
smjörþefinn af því að láta fólk
hlæja,“ segir Saga sem hefur
ekki aðeins gert það gott sem
leikkona heldur er hún einnig
ein eftirsóttasta veislustýra
landsins og grínisti.
„Þegar ég var í handbolta
var talað um nýtingu þegar þú
skýtur á markið. Ég var mjög
góð í vörn en skaut eiginlega
aldrei á mark því mér fannst
það svo mikil pressa að skjóta
á markið og hitta ekki og fá
slæma nýtingu. Ég vil gera
allt vel. En ég ætlaði mér allt-
af í leiklist. Á tímabili þegar
ég var hrædd um að komast
ekki innf í Leiklistarskólann
þá var ég með plan B um að
læra jarðeðlisfræði og ferðast
um heiminn og tala um jarð-
vísindi. Vera með TED-fyrir-
lestra. Ég var með svo góðan
jarðfræðikennara í MR, hún
var svo mikil negla og mér
fannst hún svo töff,“ segir
Saga og viðurkennir að hún
sé mjög hrifnæm.
„Ég get verið mjög hrifnæm
á fólk í kringum mig. Hrein-
lega skotin í því. Á tímabili
átti ég mjög erfitt með að átta
mig á því hvort fólk væri vinir
mínir eða elskhugar. Þetta
rann allt saman. En núna læt
ég það bara eftir mér að falla
andlega fyrir fólki. Fólk er
svo æðislegt,“ segir Saga af
einlægni.
Djöfulsins ofurhetja
Í leiklistinni er mikil líkamleg
vinna þar sem íþróttakonan
blómstrar. Leikfimisæfing-
arnar í Leiklistarskólanum
voru þó vissulega vonbrigði
fyrir mjög hrausta konu sem
átti erfitt með að sjá tjáning-
Saga ögrar
gjarnan stað-
alímyndum
í starfi sínu.
Jesús getur
verið kona,
Batman prins-
essa og Saga
súper-jesú-
valkyrja.
18. DESEMBER 2020 DV
Förðun: Elín Reynisdóttir
Stílisti: Eva Signý Berger
Myndir: Anton Brink
Þorbjörg
Marinósdóttir
tobba@dv.is
ardans sem líkamsrækt enda
nýkomin úr ársdvöl í dönskum
íþróttalýðháskóla þar sem allt
gekk út á íþróttir.
Þar voru stundaðar stífar
æfingar og jafnvel stokkið
frá úr partíi til að fara á auka
æfingu og svo komið aftur.
„Ég hef alltaf haft mjög mikla
hreyfiþörf og tapa hugsunum
mínum ef ég næ ekki að
hreyfa mig. Ég tekst líka á
við erfiðleika með því að fara
í sund, hreyfa mig og fá útrás.
Ef hausinn á mér byrjar að
spíralast í kringum vandamál
hjálpar það mér að færa það í
líkamann og losa það út. Höf-
uðið á mér er stundum langt
á undan líkamanum. Ég fæ
ótrúlega mikið út úr hreyfing-
unni og því að fá endorfínið til
að flæða og blóðbragð í munn-
inn. Svolítið eins og eftir uppi-
stand. Svona „vá, djöfulsins
ofurhetja er ég“.
Hún segir að hugmyndirnar
flæði líka mun betur eftir
góða æfingu og hún sé sérlega
fyndin eftir átök.
Saga segir að í þessu sam-
hengi hafi tjáningardans
ekki veitt henni þá útrás sem
hún þurfti svo hún laumaði
sér gjarnan fram á salerni á
dansæfingum og tók nokkrar
armbeygjur. „Þetta var viss
þráhyggja og ég drakk líka
rosalega mikið vatn. Var með
þráhyggju fyrir því. En ég fæ
absalútt hluti á heilann. Til
dæmis í vinnunni. Ef einhver
brandari er ekki að virka þá
get ég ekki hætt að hugsa um
af hverju hann virkaði ekki og
hvernig ég get breytt honum
til þess að hann virki.“
Kýla upp á við
Sökum smæðar þjóðarinnar
segir Saga að það komi stund-
um fyrir að skotspónn brand-
arans eigi einhvern nákominn
í salnum, jafnvel dóttur eða
bróður. „Ég hef sagt brandara
sem hafa mistekist og sært.
Mér finnst það alveg hrylli-
lega leiðinlegt og verð alveg
fullkomlega miður mín. Ég
reyni auðvitað að segja ekki
brandara nema að ég geti stað-
ið við þá. Það er heldur ekki
hægt að byrja allt uppistand á
að spyrja fólk hvort það þekki
Björn Jörund.“
Gleðigjafinn með hraust-