Víkurfréttir - 18.06.2020, Blaðsíða 68

Frelsi og ábyrgð
Eftir þennan langa, skrýtna, innilokaða og já, leiðinlega vetur erum við vonandi loksins að sjá til sólar í
orðsins fyllstu merkingu. Sumarið er komið, við megum loksins hitta annað fólk, ferðast um landið okkar og
jafnvel fara að huga að utanlandsferðum. Við erum smám saman að fá frelsið okkar til baka, frelsið sem við
höfum alltaf álitið sjálfsagt og aldrei látið okkur detta í hug að myndi skerðast með þeim hætti og við höfum
upplifað á síðustu mánuðum.
Sóttkví, samkomubann, tveggja
metra reglur og landamæralokanir
eru fyrirbæri sem mér hefði ekki
dottið til hugar að ég ætti eftir að
upplifa en öll þurftum við einfaldlega
að aðlaga okkur að þessum breytta
veruleika. Eins og aðrir er ég mjög
stolt af því hvernig við Íslendingar
höfum staðið saman, hlustað á sér-
fræðingana og farið að fyrirmælum.
Þannig komumst við á þann eftir-
sóknarverða, en viðkvæma, stað sem
við erum á núna. Vonandi til fram-
búðar.
Gleymum því aldrei að frelsi fylgir
alltaf ábyrgð. Og til þess að ná að
endurheimta það að fullu verðum
við halda áfram að hlusta á sér-
fræðingana og fara að fyrirmælum.
Það eru ferðatakmarkanir í gildi, við
höfum val um sóttkví eða skimanir
og eigum að halda kyrru fyrir þar
til niðurstaða fæst. Punktur. Það eru
leikreglurnar og ég er kannski svo
hlýðin og ferköntuð að mér datt ekki
til hugar að nokkur maður myndi
fara á svig við þær.
Fréttin um erlendu glæpamenn-
ina sem, í fyrsta lagi, komu hingað
gagngert til þess að rupla og ræna
og, í öðru lagi, rufu sóttkví, smituðu
lögregluþjón og settu sextán manns
í sóttkví gerði mig brjálaða. Þetta er
fávitaskapur af verstu sort og það á
að senda þetta fólk úr landi með það
sama og leyfa þeim aldrei að koma
hingað aftur. Fréttin um farþegann
sem var að koma frá Kaupmanna-
höfn og neitaði að vera með andlits-
grímu fór líka í taugarnar á mér. Þar
þurfti að kalla til lögreglu og eyða
dýrmætum tíma hennar í einhvern
leiðindakall með stæla.
Ég get ekki sagt að fréttin um
ferðamennina tvo sem skimaðir voru
í flugstöðinni og reyndust smitaðir
hafi glatt mig en þó sýndi hún fram
á það að þetta kerfi sem búið er að
setja upp sé að virka. Og það veitir
mér ró.
Þetta er svo einfalt. Við viljum öll
gamla lífið okkar aftur þar sem við
gátum gert alls konar. Það er bara
ekki allt í boði núna og þangað til
þurfum við að hlýða og fara að fyrir-
mælum.
Þá birtir aftur til.
LO
KAO
RÐ
RAGNHEIÐAR ELÍNAR
Smelltu á myndskeiðið til að horfa og hlusta
68 // VíKuRFRÉttiR á SuÐuRnESjum í 40 áR
Fimmtudagur 18. júní 2020 // 25. tbl. // 41. árg.