Morgunblaðið - 29.08.2020, Blaðsíða 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 29. SEPTEMBER 2020
Elsku pabbi. Ég
er ekki tilbúinn að
kveðja þig. Sorg fyll-
ir hjarta mitt en ég
er þér svo óendanlega þakklátur
fyrir svo margt.
Hvernig þú kenndir mér að
bera virðingu fyrir og upplifa
náttúruna. Þú þreyttist ekki á að
ræða allt sem tengdist náttúru og
dýralífi og varst alltaf reiðubúinn
að miðla þeirri þekkingu. Þú
þekktir fugla á flugi eða hljóði,
grös, tré og dýr, kenndir mér að
bera kennsl á margt af þessu og
gast útskýrt mikilvægi hins smáa
fyrir heildina. Takk fyrir allar
ferðirnar upp á hálendi Íslands
þegar bara fólk á skrítnum bílum
var þar á ferð, fyrir ferðalög á bíl-
um sem náðu í mesta lagi 60 km
hraða, niður brekku, með vindi.
Takk fyrir heilu sumrin í Þórs-
mörk, fyrir að bera mig á herð-
unum fyrstu árin og dreifa hug-
anum hjá litlum manni sem var
þreyttur í fótunum með sögum,
útskýringum og upplýsingum.
Takk fyrir tónlistina og fyrir að
kenna mér mikilvægi hennar, fyr-
ir blúsinn, Clapton og Hendrix,
fyrir allt það sem tónlistin hefur
gefið mér, alla vinina og gleðina.
Takk fyrir allar góðu stundirnar
okkar saman að hlusta á, spjalla
um eða leika tónlist.
Takk fyrir vináttuna og kær-
leikann, fyrir að kunna þá list að
vera leiðbeinandi, uppalandi og
vinur í senn. Takk fyrir að leyfa
mér að vera eins og ég er, fyrir að
skamma mig aldrei eða skipa mér
fyrir heldur gefa þér alltaf tíma til
að útskýra og leyfa mér að taka
sjálfstæðar ákvarðanir. Takk fyr-
ir hvatninguna og fyrir óendan-
lega þolinmæði. Takk fyrir
Davíð O. Davíðson
✝ Davíð O. Dav-íðson fæddist 1.
nóvember 1951.
Hann lést 8. sept-
ember 2020.
Útför Davíðs fór
fram 18. september
2020.
gleðina, fyrir að sam-
gleðjast alltaf innilega
í sigrunum, hugga og
styðja í ósigrunum.
Takk fyrir að vera
góður pabbi og besti
afinn. Elín Þuríður og
Vésteinn Veigar áttu
hug þinn allan. Þeim
fannst þú alltaf
skemmtilegastur enda
gerðir þú allt að leik,
með gleði og af öryggi.
Mestur er þeirra missir.
Þú hafðir einlægan áhuga á
fólkinu þínu og þér þótti afar
vænt um Þorlákshöfn, samfélagið
og fólkið. Þú talaðir við alla sem
jafningja, heilsaðir fólki á öllum
aldri og áttir við það spjall.
Þú barst alltaf sterkar taugar
til Úteyjar og þar áttir þú margar
af þínum bestu stundum. Þú sagð-
ir gjarnan frá því hvernig allt var
þegar þú varst þar í sveit hjá afa
og ömmu, hvernig töluð var
norska – sem þú talaðir sjálfur
með fallegum hreimi frá gömlu
Stavanger. Þú naust þín í Útey
með fólkinu okkar. Fyrir allar
stundir okkar þar saman er ég svo
ólýsanlega þakklátur.
Takk fyrir að vera góður við
mömmu. Takk fyrir lífið sem þú
gafst mér.
Andlát þitt bar svo brátt að og
ég er að reyna að átta mig á nýj-
um veruleika án þín, hvernig lífið
er allt breytt og verður aldrei
samt. Í þeim ótalmörgu skila-
boðum sem mér hafa borist end-
uróma sömu lýsingarnar sem
samferðafólk þitt hefur um þig að
segja; góður, hlýr, skemmtilegur,
viðræðugóður, einstakur, prúður,
hvetjandi, yndislegur, einlægur,
ljúfur, rólegur, notalegur, sannur
vinur, svo óendanlega þolinmóð-
ur, vandvirkur og kær. Ég finn
sterkt fyrir því hvað þú hafðir
mikil áhrif á samferðafólk þitt og
vini, hvað þú varst mörgum mikils
virði. Það markar leið okkar til
framtíðar, án þín.
Takk pabbi.
Olav Veigar.
✝ Jón Örn Guð-mundsson
fæddist 4. nóv-
ember 1949 í
Reykjavík. Hann
lést á heimili sínu
13. september síð-
astliðinn. Hann var
sonur hjónanna
Ingunnar Erlu
Stefánsdóttur, f.
1925, og Guðmund-
ar Jónssonar, f.
1925, d. 2006.
Systkini Jóns eru Ragnheið-
ur, f. 1953, Guðbjörg Gróa, f.
1955, Stefán Már, f. 1961, d.
2017, og Guðmundur Ingi, f.
1963.
Jón Örn ólst upp í Vesturbæn-
um til 10 ára aldurs og gekk í
Melaskóla. Þá flutti hann með
fjölskyldu sinni í Bústaðahverfið
skildi. Börn þeirra eru: 1) Ing-
unn Margrét, f. 19. nóvember
1973, hjúkrunarfræðingur í
Stavanger, og á hún börnin Ast-
rid og Hákon með fyrrverandi
sambýlismanni sínum, Martin
Lie. 2) Jens Maríus, f. 1. apríl
1979, flugvirki í Stavanger,
kona hans er Ivaneide og börn
þeirra eru Inga og Edvin.
Jón bjó síðar með Jóhönnu
Ragnarsdóttur í nokkur ár, eða
þar til hún lést í september
2009.
Jón stundaði mest sjó-
mennsku og vann einnig við lax-
eldi og ýmis önnur störf. Hann
hafði mikinn áhuga á ættfræði
og gaf út nokkur rit um ætt-
menni sín.
Jarðarförin fer fram í Laug-
arneskirkju í dag, 29. september
2020, klukkan 13. Vegna að-
stæðna í samfélaginu er athöfn-
in einungis fyrir boðsgesti en
henni verður streymt af vef
Laugarneskirkju og
tinyurl.com/y3khpfss. Virkan
hlekk á steymi má nálgast á
www.mbl.is/andlat.
og fór í Breiðagerð-
isskóla, síðan í
Réttarholtsskóla og
lauk landsprófi
þaðan. Hann byrj-
aði í Mennta-
skólanum í Reykja-
vík en fór síðan í
Menntaskólann á
Akureyri. Um tví-
tugt lá leið hans til
Noregs til náms.
Hann fór í fisk-
vinnsluskólann í Vardö og síðan
í háskólann í Tromsö og stund-
aði nám í sjávarútvegsfræði.
Í Noregi kynntist Jón verð-
andi sambýliskonu sinni, Kari
Johansen frá Havnes, og eign-
uðust þau tvö börn. Þau bjuggu
fyrst um sinn í Tromsö en fluttu
1974 til Íslands og bjuggu sam-
an til ársins 1981 er leiðir þeirra
Svo er því farið:
Sá er eftir lifir
deyr þeim sem deyr
en hinn dáni lifir
í hjarta og minni
manna er hans sakna.
Þeir eru himnarnir
honum yfir.
(Hannes Pétursson)
Útför ástkærs elsta bróður
míns fer fram í dag. Söknuðurinn
er mikill og sorgin djúp en eitt
sinn skal hver deyja.
Jón Örn bróðir minn var fjöl-
fróður, gáfaður, rólyndur og
skemmtilegur bróðir. Í takt við
rólyndi hans lést hann í svefni
hinn 14. desember síðastliðinn.
Hann nam fiskifræði við Háskól-
ann í Tromsö í Norður-Noregi og
kynntist þar Karí, þau eignuðust
tvö yndisleg börn.
Aðaláhugamál Jóns bróður
voru m.a. ættfræðigrúsk og tafl-
mennska. Þegar hann var við
nám í Tromsö var hann ávallt val-
inn til að tefla skák, fyrir hönd
háskólans, á háskólaskákmótum í
Noregi og vann iðulega til verð-
launa. Hann var duglegur að
festa stórfjölskylduna á filmur.
Var góður penni, orti ljóð, spilaði
á gítar og söng. Bókhneigður og
las mikið.
Jón Örn gerði föður- og móð-
urætt okkar rækileg skil í ætt-
fræðiskrifum sínum og var iðinn
við að afla sér munnlegra og
skriflegra heimilda. Sumu af
nostursamlegu iðjunni um ætt-
fræði og fleira deildi hann á fés-
bókarsíðu sinni, fjarskyldum ætt-
ingjum til ómældrar ánægju. Til
dæmis gróf Jón bróðir upp magn-
aða frásögn úr blaði eða bók um
það þegar afi, Jón Árnason skip-
stjóri, og áhöfn hans var talin af.
Á skútunni sinni hraktist afi með
áhöfnina, í aftakaveðri, í þrjár
vikur á Atlantshafi! Afi, sem
ávallt var pollrólegur, bað áhöfn-
ina að skrifa kveðjubréf og senda
flöskuskeyti svo einhverjir ætt-
ingjar gætu vitað hvar í hafinu
þeir hefðu látist. Stuttu síðar rof-
aði til og afi okkar, Jón Árnason,
sem Jón bróðir tók til fyrirmynd-
ar, komst heilu og höldnu á skút-
unni sinni, loksins, loksins, að
ströndum Íslands og enginn
þeirra dó!
Ég naut þess að geta ávallt
leitað í viskubrunn Jóns bróður
míns á æskuárunum. Minnis-
stæðast er þegar ég var að lesa
fyrir landspróf í íslensku og
nefndi við Jón Örn bróður að
verst væri að geta ekki æft sig í
að skrifa ritgerð heima. Hann var
fljótur að segja mér hvað ég ætti
að gera. Sótti Eddukvæði, sem
hann var að nema í MR, og skip-
aði mér að lesa Völuspá og Háva-
mál og læra utanbókar, hann
skyldi hlýða mér yfir! Ég ætti svo
að byrja og enda ritgerðina á
þeim vísum, sem hentuðu rit-
gerðarefninu, sem ef til vill
kæmu á prófinu. Betri kennara
var ekki hægt að hugsa sér en
Jón bróður, hann vakti um leið
áhuga minn á íslenskum fræðum.
Það er margs að minnast frá
æskuárunum okkar í Rauðagerði
8 og síðar Austurgerði 10. Jón
hjartans bróðir var hrókur alls
fagnaðar þegar sá gállinn var á
honum. Sagði skemmtilega frá,
kenndi okkur systrum mann-
ganginn og tefldi við okkur. Aldr-
ei tókst okkur að máta hann,
nema þegar hann leyfði okkur
systrum viljandi að máta sig! Það
var sérstaklega gaman að stelast
inn í herbergið hans þegar hann
var að heiman, setja Bítlaplötu á
grammófóninn og raula með.
Stelast, já, yngri systkini eiga
ekki að vera að fikta í dýrindis
fermingargjöfum og hugsanlega
rispa plötur! Reyndar rispaði ég
engar!
Með fátæklegum orðum kveð
ég minn ástkæra bróður og sendi
börnum hans og barnabörnum
mínar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Guðbjörg Gróa
Guðmundsdóttir.
Jón Örn kvaddi okkur á Njáls-
götu 74 hinn 13. september 2020.
Það er ekki hægt að segja annað
en að hann Jón okkar hafi verið
hið mesta ljúfmenni og góðhjart-
aður. Hann var alltaf kurteis og
flottur. Við höfum öll átt góðar
spjallstundir saman um ættfræði,
börn og barnabörn í Noregi og
mörg önnur lífsins mál. Það fór
ekkert á milli mála að Jón var
mjög stoltur af börnum sínum og
barnabörnum. Það er mér minn-
isstætt þegar líða fór að jólum, þá
var hann farinn að huga að jóla-
gjöfum fyrir barnabörnin í Nor-
egi. Spurði um hugmyndir hvað
væri nú hægt að gefa unglings-
stelpu í jólagjöf. Við fórum í
Kringluna og leituðum að gjöfum
fyrir barnabörnin og auðvitað
fann Jón flottar gjafir fyrir öll
barnabörnin sín. Hans verður
saknað af starfsfólki og sambýl-
ingum sínum.
Blessuð sé minning hans.
Með samúðarkveðju til fjöl-
skyldu Jóns.
Fyrir hönd starfsfólks og íbúa
Njálsgötu 74,
Bryndís Erna Thoroddsen,
deildarstjóri.
Góður maður genginn er, ljúf-
ur, hógvær og lítillátur. Jón Örn
var einn af íbúum Njálsgötu 74
sem er búsetuúrræði á vegum
Reykjavíkurborgar. Þar vann ég
við sumarafleysingar fyrst 2018
og kom fljótlega aftur því starf-
semin og íbúar toguðu í mig. Ég
komst fljótlega að því að Jón var
meira en félagi Bakkusar, hann
var skýr og vel gefinn maður.
Hæglátur og kunni vel að meta
það sem fyrir hann var gert.
Hann var fróður og hafði gaman
af að skrifa sögu forfeðra sinna
og svo teiknaði hann líka vel og
orti ljóð. Það má segja að Jón hafi
farið öfganna á milli; stundum
var hann í heldur miklu sambandi
við harðstjórann Bakkus en það
komu líka löng og góð tímabil þar
sem hann hafnaði félagsskap
hans. Þá var Jón Örn snyrtilegur
og fínn, las mikið og fór í langa
göngutúra. Um síðustu jól man
ég sérstaklega eftir því hversu
flottur hann var þegar hann
mætti í matinn á aðfangadags-
kvöld, prúðbúinn á slaginu kl.
18:00. Hann tók upp gjafir frá
fjölskyldunni og sýndi mér stolt-
ur og þakklátur, einkum og sér í
lagi gjafirnar frá barnabörnun-
um. Hann sýndi mér oft myndir
frá heimsóknum sínum til Nor-
egs en þar búa börnin hans, Ing-
unn og Jens, og fjölskyldur
þeirra. Þetta voru góðar stundir
sem hann átti þegar hann hitti
fjölskylduna. Þarna í fyrra fyrir
sjötugsafmælið sitt átti Jón gott
tímabil og fram í janúar. Það er
mér minnisstætt þegar hann kom
og sýndi mér bókina sem hann
keypti, Síldarárin, stór og þykk
bók. Eitthvað hefur þessi kostað
sagði ég, „já, þetta getur maður
keypt þegar maður sleppir áfeng-
inu“. Það var svo ánægjulegt að
fylgjast með þessum árangri
hans og allt virtist stefna í svo
góða átt. En því miður varði þessi
góði tími ekki nema í tæpa þrjá
mánuði því þá fór að halla undan
fæti. Bæði varð Bakkus mjög
uppáþrengjandi og svo fór hjart-
að að kvarta, líklega yfir illri
meðferð. Jón Örn kvaddi okkur
sunnudagskvöldið 13. þessa mán-
aðar á sinn hljóðlega hátt, hann
sofnaði og vaknaði ekki aftur.
Blessuð sé minning þín kæri Jón.
Hugur einn það veit,
er býr hjarta nær,
einn er hann sér of sefa.
(Úr Hávamálum)
Ragnheiður J. Sverrisdóttir
(Jonna).
Jón Örn
Guðmundsson
Nótt verður feginn
sá er nesti trúir.
Skammar eru skips rár.
Hverf er haustgríma.
Fjöld um viðrir
á fimm dögum
en meira á mánuði.
(Hávamál)
Vinur minn Axel Einarsson
hefur kvatt þetta tilvistarstig. Við
áttum góða samleið þangað til Ax-
el flutti til Lundar í Svíþjóð og
höfðum því lítið sést um árabil.
Það urðu því miklir fagnaðarfund-
ir þegar við hittumst í Skeifunni
um daginn og ákváðum að end-
urnýja kynnin.
Af því varð ekki því dauðinn
skildi okkur að fyrr en varði. Mér
þykir við hæfi að birta þessa fal-
Axel P.J. Einarsson
✝ Axel P.J. Ein-arsson fæddist
27. október 1947.
Hann lést 5. sept-
ember 2020. Útför-
in fór fram 24. sept-
ember 2020.
legu vísu úr Háva-
málum sem fjallar
um hverfult líf og
vísan dauða. Axel
var flestum Íslend-
ingum á okkar reki
kunnur sem gítar-
leikari en hann var
jafnframt mikilvirk-
ur lagasmiður.
Þekktast er lagið
„Hjálpum þeim“ en
þá fékk Axel marga
af bestu hljómlistarmönnum
landsins til liðs við sig í baráttu
gegn hungursneyð. Vænst þótti
Axel sjálfum um barnalögin sín
sem hann gaf út fyrir jólin og
samvinna okkar hófst með því að
ég aðstoðaði hann við að koma
þeim á markað. Flestar útvarps-
auglýsingar mínar voru teknar
upp í hljóðveri Axels og kom þá í
ljós hversu frjór hann var því
bestu hugmyndirnar voru jafnan
hans.
Ég hlakkaði alltaf til þessara
vinnufunda okkar, sem voru hver
öðrum skemmtilegri. Blessuð sé
minning um góðan dreng, sem nú
hverfur inn í ókunn lönd.
Sigurður Þórðarson.
Vinur minn og samstarfsfélagi
til margra ára, Axel Pétur Juel
Einarsson, var einn af þessum
náttúrutalentum sem mættu til
leiks á þeim tíma sem poppið var
að þróast út í eitthvað sem okkur
poppunnendunum fannst bæði
dýpra og innihaldsríkara og nýr
tími var einmitt að hefjast eftir
áratug „bítlahljómsveitanna“. Ný
kynslóð var að stíga fram og vildi
fara aðrar leiðir en undanfararnir,
og Axel var einn af þeim sem vildu
leggja sitt af mörkum til að móta
framtíðina, sem hann átti reyndar
drjúgan þátt í að gera. Það var
hugsað stórt í þá daga og hann tók
þátt í fyrstu íslensku alvörurok-
kútrásinni. Síðan koma Tilvera,
Deildarbungubræður, Lands-
hornarokkarar, Haukar og fleiri
hljómsveitir.
Axel var ágætur lagasmiður og
liggur eftir hann talsvert af efni
frá ýmsum tímum auk þess sem
enn er óútgefið og við munum
væntanlega fá að njóta innan tíð-
ar. Hans þekktasta lag er án efa
„Hjálpum þeim“ sem kom út árið
1985 til að safna fé vegna hung-
ursneyðar í Eþíópíu. Við það lag
átti annar poppgúrú liðinna tíma
textann, en sá var enginn annar
en Jóhann G. Jóhannsson, samtíð-
armaður hans og vinur.
Ég varð þess heiðurs aðnjót-
andi að vera einn af þeim allra síð-
ustu til að gera út á bransann með
Axel áður en hann flutti til Svía-
ríkis árið 2009 og er ákaflega
þakklátur fyrir þessi þrjú ár sem
við spiluðum saman nánast hverja
einustu helgi allt árið um kring.
Aldrei neitt vesen, alltaf allt klárt,
enda orginal maður þarna á ferð.
Ég er þessum ágæta vini mín-
um afar þakklátur fyrir að hafa
fengið að vera honum samtíða
hvort sem það var uppi á palli eða
bara í dagsins önn, heyra frá hon-
um skemmtilegar sögur úr fortíð-
inni sem ég þarf nú að fara að rifja
upp, og að hafa hlotnast að nema
svo ótalmargt úr reynslubanka
hans, sem var mikill að vöxtum.
Ég vil senda dætrum hans,
þeim Elísabetu og Rakel, fjöl-
skyldum þeirra, ásamt fóstursyn-
inum Heiðari, mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Leó R. Ólason.
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug við
andlát og útför ástkærrar móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
VALGERÐAR GUÐMUNDSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk á Engey á
Hrafnistu fyrir góða umönnun.
Fyrir hönd aðstandenda,
Harpa Ólafsdóttir
Vörður Ólafsson
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug
vegna andláts og útfarar okkar ástkæra
ODDLEIFS ÞORSTEINSSONAR
bónda,
Haukholtum, Hrunamannahreppi.
Elín Kristmundsdóttir
Ásta Oddleifsdóttir Ólafur Stefánsson
Elín Oddleifsdóttir Eiríkur Egilsson
Jón Þorsteinn Oddleifsson Helga Margrét Pálsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Elsku hjartans mamma okkar,
tengdamamma, amma og langamma,
ÚLLA KNUDSEN,
Ystabæ, Hrísey,
lést í faðmi fjölskyldunnar
mánudaginn 28. september.
Sæmundur Sæmundsson Margrét Vala Kristjánsdóttir
Unnur Sæmundsdóttir Sveinn Þór Stefánsson
Geir Sæmundsson Erna Torfadóttir
barnabörn og barnabarnabörn