Morgunblaðið - 26.10.2020, Qupperneq 18

18 UMRÆÐAN Minningar
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 26. OKTÓBER 2020
Um CO-
VID-19, hið
mikla vandamál
og harmleik
ársins 2020, og
hugsanleg þjóð-
félagsleg áhrif
þess má vænt-
anlega gera
langt mál.
Mannfallið,
gjaldþrot og
fjárhagsvandræði segja sína
sögu um skaddað þjóðarbú.
Engu að síður má spyrja
hvort sumar breytingar
vegna faraldursins séu ekki
til bótar? Tölvuvædda skrif-
stofuvinnu eða fundi fyr-
irtækja, hins opinbera eða
ýmissa stofnana einkageir-
ans, virðist mega jöfnum
höndum reka hvar sem er
innanlands eða milli landa
með sínýjum tölvubúnaði.
Eru krakkarnir ekki farnir að
funda með forritinu Zoom?
Þótt ekki sé það afleiðing
heimsfaraldursins virðist
liggja fyrir, að eftir allt Brex-
it-ruglið hverfi Bretar úr
innri markaði ESB og þar
með úr EES. Íslandi stæði þá
væntanlega til boða gerð við-
skiptasamnings eftir for-
skriftum Alþjóðavið-
skiptastofnunarinnar –
WTO/GATT – sem er nokkuð
annað mál og langsóttara en
hið núverandi. Bretland er
næststærsti útflutningsmark-
aður okkar og með öllu ráð-
andi hvað varðar nýjan eða
ferskan fisk. Þar hefur sjáv-
arútvegurinn áunnið sér sam-
keppnisforskot. Í við-
skiptafrelsinu getur tekist að
veiða, flaka og flytja í flugi
þannig að þessi hágæðafæða
sé komin á diskana í veitinga-
húsum í London veidd daginn
áður. Gleymum því ekki, að
velferð okkar hvílir í senn á
200 mílna fiskveiðilögsögunni
og fiskveiðistefnu með fram-
seljanlegu aflakerfi, jafn-
framt viðskiptafrelsinu fyrir
sjávarafurðir sem áunnist
hefur í Evrópska efnahags-
svæðinu, líftaug sem ekki má
skerða. Hátekjumarkaðir í
Evrópu og Bandaríkjunum
eru hluti góðrar afkomu Ís-
lands og annað kemur aldrei í
þeirra stað.
Þá er í mörg horn að líta til
að styrkja þá innviði innan-
lands sem hagkerfið hvílir á. Í
Mbl 17.10. gerir Björn
Bjarnason ítarlega grein fyrir
bágri stöðu netöryggis á Ís-
landi en hagsæld okkar og ör-
yggi hvílir á öruggum fjar-
skiptum með
ljósleiðarakerfinu innanlands
og neðansjávar við önnur
lönd. Það kerfi
verður ekki varið
án samstarfs við
bandamenn í
NATO og örygg-
isráðstafana
heima fyrir. Kín-
verski há-
tæknirisinn Hua-
wei býður búnað
vegna 5G-
væðingarinnar,
sem mikil um-
ræða hefur verið
um meðal NATO-banda-
manna okkar með tilliti til
varnarsjónarmiða. Í aldanna
rás virtist lega landsins, ein-
angrað í Norðurhafi, veita
okkur þá sérstöðu að tryggja
endurgjaldslaust þjóðar-
öryggi. En það er af sem áður
var.
Hlutleysi, sem varð all-
mikið fyrirferðar í þjóðarétti
19. aldarinnar, höfðaði svo
mjög til óska Íslendinga, að
þegar fullveldi varð að veru-
leika 1918 var jafnframt lýst
yfir ævarandi hlutleysi. Ekki
dugði það til. Bretar hertóku
Ísland 1940 formálalaust líkt
og Þjóðverjar tóku yfir Noreg
og Danmörku. Hlutleysið var
jafn lítils virði og var með
Belgíu árið 1914 en varð þá
tilefni stríðsyfirlýsinga á
hendur Þjóðverjum - casus
belli. Allt fram á þetta herr-
ans ár hefur öryggi okkar
verið tryggt með aðildinni að
NATO, varnarsamningnum
við Bandaríkin ásamt tíma-
bundinni loftrýmisgæslu,
einnig með þátttöku flugherja
Svíþjóðar og Finnlands utan
NATO. Yfir þessum hags-
munum vakir utanríkisþjón-
ustan dyggilega sem og við-
skiptahagsmunum í EES.
Staða og þróun alþjóða-
mála er hvikul, í biðstöðu. En
sjálfir geta Íslendingar valið
sér traustari stöðu. Er ekki
frekara öryggi tryggara inn-
an sameiginlegra landamæra
Evrópu vegna ágengni Kín-
verja og efnahagurinn trygg-
ari með bindingu gjaldmiðils
við evruna, eins og er með
Færeyjar?
Í biðstöðu
Eftir Einar
Benediktsson
Einar Benediktsson
» Í aldanna rás
virtist lega
landsins, einangrað
í Norðurhafi, veita
okkur þá sérstöðu
að tryggja endur-
gjaldslaust þjóð-
aröryggi. En af er
sem áður var.
Höfundur er fyrrverandi
sendiherra.
RÚV flutti að kvöldi 21.10.
frétt um merki, sem lög-
reglumenn hefðu sett á ein-
kennisföt sín, og þóttu
merki þessi ekki við hæfi.
Fram kom í fréttinni að
embætti lögreglustjóra hefði
þá þegar brugðist við snar-
lega og bannað allt síkt. Því
spyr ég: Var vandlæting
Sjónvarpsins ætluð til að
létta lögreglunni ofhlaðin
erfið störf eða var þetta
bara síðbúin fordæming
heilagra?
Kristján Hall.
Velvakandi Svarað í síma 569-1100 frá kl. 10-12.
Hvers vegna?
Morgunblaðið/Eggert
✝ Brynjar ÖrnValsson fædd-
ist í Reykjavík 2.
september 1975.
Hann varð bráð-
kvaddur 26. sept-
ember 2020. For-
eldrar hans eru
Jóhanna Agnars-
dóttir og Valur
Benjamín Braga-
son.
Brynjar var
kvæntur Mai Thi Nguyen.
Hann lét eftir sig son; Smára
Arnfjörð Brynjarsson, f. 1. júlí
2000, móðir hans er Ragnheiður
Smáradóttir. Smári er nemi í
Háskólanum í Reykjavík.
Brynjar ólst upp á Akranesi
til 11 ára aldurs en flutti þá til
Reykjavíkur. Hann
starfaði við garð-
yrkju alla tíð og
rak fyrirtæki á því
sviði.
Brynjar átti
áhugamál sem
hann þreyttist aldr-
ei á að sinna, en
mótorhjól, bílar og
viðgerðir á þeim,
auk þess að bruna
um og stússa í
kringum tækin, voru hans hjart-
ans viðfangsefni. Sonur hans
ólst upp með áhugamálum föð-
urins og áttu þeir feðgar ófár
stundir saman við að skoða og
laga, aka um og njóta saman.
Útför var í kyrrþey 6. október
2020.
Kæri stóri bróðir.
Okkur þótti leiðinlegt að vera
ekki hjá þér á kveðjustund. En
þú mátt vita að í anda vorum
við hjá þér. Takk, er fátæklegt
orð, samt viljum við nota tæki-
færið og þakka þér fyrir að
vera hluti af lífi okkar. Þakka
þér fyrir þá viðleitni þína til að
vera í sambandi við okkur; að
leggja þig alltaf fram um að
vera með okkur í hvert skipti
sem þú sást tækifæri til þess.
Þú passaðir alltaf upp á að við
vissum að þér fannst afar vænt
um okkur og það er eitthvað
sem við getum aldrei þakkað
þér nóg fyrir.
Þin verður sárt saknað.
Nánustu aðstandendum
heima á Íslandi vottum við
dýpstu samúð. Smára þínum
sem var þitt líf og hjarta og þitt
stoltasta ævistarf vottum við
samúð okkar, Það var yndislegt
að heyra þig tala um hann og
finna gleði þína og þakklæti fyr-
ir að eiga þinn dýrmæta son.
Elsku bróðir við sjáumst.
Við elskum þig!
Benjamín Guðni og Jóhann.
Það eina sem við vitum fyrir
víst, er að við fæðumst og deyj-
um. Valið er ekki okkar, hvar,
hvenær né hvers við erum.
Sumir fæðast með silfurskeið í
munni, en öll erum við einstök
og og það er ekki alltaf rétt gef-
ið.
Ég læt ósagt um skeið í
munni Brynjars, en veit að hún
var ekki úr silfri. Almættið
sparaði hin vegar ekki vöggu-
gjafirnar og hann kunni flest-
um mönnum fremur að fara
með þær.
Hann hafði sterka skynjun,
sem leiddi hann áfram á lífs-
göngunni. Hann lifði hratt,
óttalaus og spilaði djarft.
Snemma varð honum ljóst að
hann bar ábyrgð á eigin lífi og
yrði að bjarga sér sjálfur.
Brynjar átti ekki sterkt bak-
land og enginn gekk undir hon-
um. Hann var ekki gallalaus og
gerði mistök, en hann kunni að
biðjast afsökunar og að þakka
fyrir sig.
Líf okkar tvinnaðist saman
þegar dóttir mín kynntist hon-
um barnung og eignuðust son.
Þannig áttum við bæði demant;
son hans Smára. Hann gaf hon-
um gen; ég ól hann lengstum
upp.
Fyrstu tíu til tólf árin gekk á
ýmsu. En fyrir fimm sex árum
urðu vatnaskil. Ljóst var að
Binni var ekki samur. Hann
hafði endurmetið líf sitt og
sýndi bæði með verkum sínum
og í orðum að eitthvað gott og
fallegt, sem áður var hulið
sýndi sig, bæði í orðum hans og
verkum. Þannig byggði hann
upp traust sem síðan hefur
ekki brugðist. Við grófum
stríðsöxina og ég eignaðist í
honum vin.
Samskipti hans við Smára
urðu nánari og það leyndi sér
ekki hve vænt honum þótti um
son sinn. Hann gerði mér
margan greiðan og ég honum.
Eftir því sem leið á var hann
auðfús gestur á heimili okkar
Magnúsar, spjallaði og drakk
kaffi, var hjá okkur á aðfanga-
dagskvöld og við fundum hve
hann hafði í raun stórt hjarta
og vildi vel.
Það hafði aldrei leynt sér
hve góðum gáfum hann var
gæddur; ótrúlega skarpur, klár
og útsjónarsamur; var snöggur
að sjá lausn á vandamálum og
nýtti sér það vel.
Barnabörnum mínum var
hann einstaklega góður og átti
farsæl samskipti við dætur
mínar. Naut þess að ver með í
leik og hafði unun af að gera
eitthvað skemmtilegt með
þeim.
Húmor hans var einstakur
og hann sá einatt spaugilegu
hliðar mannlífsins. Snöggur að
hugsa og var ákaflega stríðinn.
Í stríðnishlutverkinu missti
hann ekki andlitið og lék án
þess að blikna. Þegar tvær
grímur fóru að renna á fólk
naut hann þess að bæta vel í og
ganga fram af fórnarlömbum
stríðni hans. Þegar gríman féll
brustu allir í hlátur og honum
var fyrirgefið.
Hápunktur samveru okkar
var þegar Smári útskrifaðist úr
menntaskóla í vor með frábær-
um árangri. Í þeim fagnaði
upplifði ég Binna dálítið feim-
inn. Og vissi ekki alveg hvernig
hann átti að vera. Mér þótti
undurvænt um að upplifa þá
gleði hans og stolt.
Þeir Smári voru hver öðrum
mikill styrkur og á milli þeirra
ríkti virðingu og vinátta. Þeir
áttu sameiginlegt áhugamál og
sinntu þeim sem jafningjar.
Hann hélt ótrauður áfram að
endurskoða enn frekar líf sitt
og bæta. Það er því mikill
harmur að öllum kveðinn að
honum lánast ekki að ná þang-
að sem hann stefndi.
Smára er harmurinn mestur,
en minningin um föður og vin
eru honum dýrmætar
Eiginkonu, fjölskyldu og vin-
um votta ég mína dýpstu sam-
úð.
Magnús E. Finnsson og
Bergljót Davíðsdóttir.
Lífsleið Brynjars Valssonar,
sem ég minnist hér með mikilli
hlýju, var framan af ganga um
skörðóttan og grýttan veg, veg
sem getur verið erfiður yfir-
ferðar fyrir barn sem á sínu
ferðalagi uppvaxtar og þroska
skrámast og merst. Gleðin sem
barn þráir að upplifa og sú von
um að fá ást, athygli og um-
hyggju til að yfirvinna sárs-
auka ástleysis dofnar oft og
hverfur.
Baráttuþrekið til að fást við
alla draugana sem fylgja hverju
fótmáli gefur von um betra líf
og er sönnun þess að hið góða
sigri hið vonda. Lífið heldur
áfram, tíminn líður, jörðin snýst
um sig sjálfa og ekkert fær því
breytt.
Dagur rís og dagur hnígur,
nóttin hellist yfir og þrautin að
lifa hana af verður að vana. Nýr
dagur rís með sömu sorginni
sem er fargið sem gróf sig inn í
viðkvæma sál; fargið sem vegur
meira og meira eftir því sem
hnötturinn snýst oftar.
En Binni var töffari og
hörkutól sem jafnan skoraði
vandann á hólm og hafði oftast
betur Og þrátt fyrir að hann
hafi valið að taka krók á leið
sína og villtist stundum af leið
og missteig sig oftar en hann
vildi, tókst honum alltaf að
standa uppréttur, að komast á
lappirnar og bæta þeim sem
urðu sárir. Hann var ótrúlega
útsjónarsamur, skarpgreindur
og átti lítið sem ekkert bakland.
En fyrir hans innbyggðu hæfi-
leika og yfirsýn tókst honum að
koma auga á tækifæri sem aðrir
sáu ekki.
Þegar Smári, augasteinninn
hans, sem hann var svo stoltur
af, óx úr grasi og samband þeir
treystist, þá tók hann snúning
og horfði fram á við. Það var
hans heitasta ósk að sjá Smára
blómstra og byggja upp aukna
gagnkvæma virðingu þeirra á
milli. Vinátta þeirra var djúp og
einlæg og notuðu þeir hvert
tækifæri sem gafst til að dunda
við áhugamálin og gera eitthvað
skemmtilegt saman. Ég kynnt-
ist Binna þegar hann og Ragga
eignuðust Smára, sem kom inn í
þeirra líf eins og sólargeisli og
hlotnaðist að fá í vöggugjöf það
besta frá báðum.
Hann er sannur, einlægur og
gegnumgóð sál, sem erfði líka
þrjósku þeirra. Það er ekki síst
kostur til að komast í gegnum
erfitt líf og standa alltaf upp-
réttur.
Með þessum orðum langar
mig að minnast manns sem féll
frá allt of ungur, sem ég fékk
að kynnast og var alltaf hlýtt til
og sá það sem hann hafði upp á
að bjóða, hlýju, manngæsku og
stoltur faðir einkasonarins
Smára sem hann var góður fað-
ir og mikill vinur. Ég votta syni
hans, Smára, foreldrum og öðr-
um aðstandendum mína dýpstu
samúð. Með auðmýkt og virð-
ingu,
Jakobína Davíðsdóttir.
Brynjar Örn
Valsson
✝ FriðrikkaSvavarsdóttir
(Rikka) fæddist í
Vestmannaeyjum
13.maí 1945. Hún
lést í Reykjavík á
Landspítalanum 5.
október 2020.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin
Þórunn Að-
alheiður Sigjóns-
dóttir, f. 26. febr-
úar 1913, d. 25. júlí 1998 og
Svavar Þórðarson, f. 11. febr-
úar 1911, d. 10. janúar 1978.
Svavar og Þórunn Að-
alheiður átti 5 dætur auk
Rikku. Elst var 1) Edda Sig-
rún, f. 1. janúar 1936, d. 29.
júní 2011. 2) Dóra Guðríður, f.
12. maí 1942, d. 3. febrúar
2004. 3) Áslaug, f. 9. júní
1994. Unnusti Herdísar Lindar
er Árni Helgason.
Rikka eignaðist tvo drengi
með fyrri manni sínum, Stef-
áni Péturssyni. 1) Björgúlfur,
f. 3.ágúst 1963, og 2) Hlynur,
f. 8. október 1964, sem er
kvæntur Unni Sigmarsdóttur,
f. 17. september 1964, og eiga
þau þrjú börn: Birki, f. 11.
september 1988, Kristrúnu
Ósk, f. 18. júní 1991, og Rakel,
f. 8. september 1993. Birkir er
í sambúð með Ölmu Rós Þórs-
dóttur. Kristrún er í sambúð
með Aroni Spear, sonur henn-
ar er Elimar Andri Andrason,
f. 20. mars 2013. Rakel er í
sambúð með Árna Muggi Sig-
urðssyni og dóttir hennar er
Emilia Ósk Kamilsdóttir, f. 19.
nóvember 2015.
Lengst af starfaði Rikka á
leikskólanum Rauðagerði í
Vestmannaeyjum og á Hraun-
búðum, dvalarheimili aldraðra
í Vestmannaeyjum.
Útför Rikku fór fram í
Landakirkju í Vestmanna-
eyjum 16. október 2020 kl. 14.
1948. 4) Svava, f.
29. febrúar 1956.
5) Sif, f. 7. júlí
1957.
Eiginmaður
Rikku er Hrafn
Óskar Oddsson, f.
2. nóvember 1945.
Hrafn og Rikka
hófu sambúð árið
1975 og giftu sig
þann 13. desember
2007. Foreldrar
Hrafns voru hjónin Magnea
Bergvinsdóttir og Oddur A.
Sigurjónsson. Dóttir þeirra er
Lind, f. 5.apríl 1982, gift Jóni
van der Linden, f. 1. sept-
ember 1970, og eiga þau syn-
ina Rómeó Mána,, f. 2. júní
2010 og Hrafn Mikael, f. 8.
ágúst 2013. Stjúpdóttir Lindar
er Herdís Lind f. 13. apríl
Það var einstaklega fallegt
haustveðrið daginn sem Rikka
var jarðsett. Sól á lofti og hægur
vindur. Hvíldin var Rikku kær-
komin trúi ég, eftir vanheilsu
hennar síðustu ár. Þrátt fyrir að
hafa búið nánast allt sitt líf í
Vestmannaeyjum, þá getur stíf-
ur mótvindurinn, beint í fangið,
verið nokkuð erfiður til lengdar.
Hún ræddi það samt ekkert mik-
ið, en ég fann oft til með henni
þegar ég kom í heimsókn og
henni leið ekki vel. Stundum eru
örlögin ósanngjörn. Ég hugsa til
Rikku með hlýju í hjarta og sé
hana fyrir mér líða vel í kyrrð-
inni í sumarlandinu. Á hinstu
stundu líð ég í gegnum öll árin
frá því ég var lítill peyi og ýmis
minningabrot og atburðir koma
upp í hugann. Það er margs að
minnast enda samskiptin mikil,
sérstaklega þegar við vorum ná-
grannar í Bessahrauninu og ég
valsandi inn og út af heimili
þeirra Hrafns frænda eins og ég
ætti heima þarna. Hún hefur nú
örugglega oft bitið í vörina yfir
þessum litla frænda. En, alltaf
var maður velkominn. Orðið sem
kemur upp í hugann er þakklæti.
Takk fyrir mig. Ég er bæði
þakklátur fyrir að hafa kynnst
Rikku og fyrir fjölmargt sem
hún hefur gert fyrir mig og
mína. Það er ekki sjálfgefið að
hitta svona fólk á lífsleiðinni,
sem tekur manni jafn vel og hún
gerði. Það voru margir sem nutu
velvildar og hlýju hennar, ekki
síst fjölskylda hennar, enda bar
hún hag fjölskyldu sinnar mjög
fyrir brjósti og bjó henni gott
heimili. Með söknuð í hjarta
fylgdi ég henni síðasta spölinn
eftir virðulega og fallega athöfn.
Algjörlega í hennar anda. Kæri
nafni, Björgúlfur, Hlynur, Lind
og fjölskyldur: missir ykkar er
mikill en um leið er hægt að
hlýja sér við góðar minningar
um þessa góðu konu sem svo
mörgum þótti svo vænt um.
Hrafn Sævaldsson.
Friðrikka
Svavarsdóttir