Morgunblaðið - 26.10.2020, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 26. OKTÓBER 2020
✝ Ásthildur Guð-mundsdóttir
fæddist að Fremri-
Dufandsdal í Arn-
arfirði 1. júlí 1928.
Hún lést á hjúkr-
unarheimilinu Hlíð
á Akureyri 18.
október 2020.
Foreldrar henn-
ar voru Sólborg
Sumarlína Sæ-
mundsdóttir frá
Krossi á Barðaströnd, f. 26.
október 1883, d. 24 maí 1949, og
Guðmundur Bjarni Tómasson, f.
á Patreksfirði 11. nóvember
1884, d. 12. ágúst 1940. Þegar
Ásthildur var eins árs flutti fjöl-
skyldan að Eysteinseyri við
Tálknafjörð sem þau voru búin
að kaupa og ólst þar upp til 13
ára aldurs, en þá var faðir henn-
ar látinn. Mæðgurnar fluttu á
Patreksfjörð og voru þar í eitt
ár en fluttu þá til Reykjavíkur
þar sem þær bjuggu á heimili
frænku sinnar Önnu Biering og
manns hennar Sigurðar Guð-
mundssonar garðyrkjumanns.
Ásthildur hafði lokið barna-
var hún til ársbyrjunar 1953.
Á þessum árum kynntist Ást-
hildur bóndasyni á næsta bæ
sem Sigvaldi Jónsson hét og
giftu þau sig 1. júlí 1953 á 25.
ára afmæli beggja.
Ásthildur og Sigvaldi hófu
sinn búskap á Hafurbjarn-
arstöðum á Miðnesi 1954 en
bjuggu ekki nema í eitt ár þar.
Þá festu þau kaup á Garði 1 í
Keldukverfi og fluttu þangað
þar sem þau bjuggu í rúm 22 ár
þá seldu þau jörðina og fluttu til
Húsavíkur og bjuggu þar uns
Sigvaldi lést í árslok 2013 en þá
flutti hún til Akureyrar og bjó í
Lindasíðu 4 en síðustu rúma tvo
mánuði dvaldi Ásthildur á
Hjúkrunarheimilinu Hlíð.
Ásthildur og Sigvaldi eign-
uðust fjögur börn, það er Guð-
mundur, f. 1954, d. 2017, Krist-
ín, f. 1955. Páll, f. 1960, og
Óskar, f. 1962. Auk þess var
Hjörtur L. Jónsson í fóstri frá 3
ára aldri árið 1963 til 1974.
Ásthildur eignaðist 63 afkom-
endur.
Útför Ásthildar fer fram frá
Húsavíkurkirkju í dag 26. októ-
ber 2020 kl. 14.
Útförinni verður streymt frá
Facebook síðu Húsavíkurkirkju.
https://tinyurl.com/y6k8k82g
Virkan hlekk á slóð má nálg-
ast á:
https://www.mbl.is/andlat
skóla á Tálknafirði
auk þess sótti hún
aukakennslu hjá
presti fyrir vestan
einn vetur svo var
hún í kvöldskóla
KFUM og var svo
einn vetur í Náms-
flokkum Reykjavík-
ur og loks var hún á
Húsmæðraskóla að
Löngumýri í
Skagafirði veturinn
1944-1945.
Ásthildur giftist fyrri manni
sínum Jóni Bjarnasyni 1946 og
átti með honum tvo drengi,
Bjarna 1946 og Einar Gunnar
1950. Þau skildu í lok árs 1949,
Einar Gunnar fór í fóstur fljót-
lega eftir fæðingu til góðra
hjóna á Tannstaðabakka í
Hrútafirði. Einar Gunnar lést
1993.
Í júlí byrjun 1950 réð Ásthild-
ur sig sem ráðskonu á stórt
heimili Arnarnes í Kelduhverfi
en húsmóðirin þar var látin frá
börnum og ungmennum þá var
Ásthildur ný orðin 22 ára og
hafði hún Bjarna með sér, þar
Móðir mín er nú farin frá okk-
ur til fundar við ástvini sína, eig-
inmann, tvo syni og barnabarn.
Mamma var harðdugleg, ákveð-
in, skörp, minnisgóð og stundum
svolítið hvatvís.
Hún þurfti að hafa mikið fyrir
lífi sínu alveg frá því hún missti
föður sinn 12 ára gömul og þá
kom sér vel hvað hún var dugleg
og úrræðagóð. Hún var alltaf
tilbúin að aðstoða okkur systk-
inin ef eitthvert vandamál kom
upp og setti þá ekki fyrir sig þó
hún hafi þurft að fara þvert yfir
landið. Einnig hljóp hún undir
bagga með fleiri börnum og gam-
almennum það ber vott um henn-
ar dugnað og áræðni þegar hún
réð sig á stórt heimili sem ráðs-
kona (Arnarnes) aðeins 22 ára
með barn með sér en þekkti eng-
an á svæðinu og engin tækni til
að hafa samband eins og er í dag.
Ég tel að mamma hafi staðið sig
vel í þessu þar sem systkinin frá
Arnarnesi hafi sýnt henni mikla
virðingu æ síðan og ekki síst Jón
sem var aðeins sjö ára þegar hún
kom þangað, hann hefur haldið
reglulegu sambandi við mömmu.
Ég tel mömmu hafa verið vin-
sæla því mikill gestagangur var
hjá henni og Valda eftir að þau
fluttu í Garð 1955 með okkur
Guðmund og ekki síður eftir að
þau fluttu til Húsavíkur 1977 en
þá vildi svo skemmtilega til að
við Ella bjuggum um tíma í sama
parhúsi og mamma og Valdi þar
sem þau leigðu tímabundið.
Mamma þurfti allan sinn bú-
skap að vinna mikið, taka ákvarð-
anir og stýra heimilinu þar sem
Valdi vann mikið utan heimilis-
ins, svo fór hún að vinna úti þeg-
ar til Húsavíkur kom eins og
gengur. Hún hugsaði mikið um
afkomendur þurfti að eiga mynd-
ir af öllum, þurfti að gefa öllum
frumburðum dúnsængur við fæð-
ingu sem áttu svo að ganga til
yngri systkina og svo framvegis.
Einnig var hún dugleg að
fylgjast með vinum og ættingjum
á Facebook þótt roskin væri.
Ég á bara góðar minningar
um mömmu sem gerði allt til að
maður gæti bjargað sér í lífinu.
En nú er hún laus við verki og
kvalir og vonandi líður henni vel
núna.
Við fjölskyldan söknum þín
mikið en minningin lifir. Þetta
eru fátækleg kveðjuorð en ekki
er hægt að tíunda allt sem manni
dettur í hug.
Ég læt þessu lokið með sam-
úðarkveðju til allra aðstandenda.
Bjarni og Elín.
Elsku hjartans amma, minn-
ingarnar streyma fram í hugann.
Skemmtilegu stundirnar þeg-
ar við systur vorum litlar og
komum til ykkar afa á Uppsala-
veg við fengum að leika okkur frá
morgni til kvölds áhyggjulausar
og frjálsar, koma svo inn í nota-
lega eldhússtund þar sem var
alltaf eitthvað gott að fá hvort
sem það var í gogginn eða sam-
verustund þar sem málin voru
rædd og oftar en ekki afi að
stríða ömmu. Fallega brossins
hennar, hlýjunnar og skemmti-
legra samræðna mun ég sakna
mikið en hún gat verið svo hnytt-
in og hreinskilin.
Fallegar minningar um ömmu
mun ég ávallt geyma í hjarta
mínu.
Ljúf er hvíld að loknum degi
langur vegur genginn er,
inn í land ljóss og friðar
lífsins englar fylgja þér
(G.H)
Sólborg.
Elsku amma okkar, við vitum
að þú ert á góðum stað í faðmi
afa og sona þinna. Við þökkum
þér fyrir fylgdina í þessu lífi og
minningin um góða hláturmilda
ömmu lifir í hjörtum okkar.
Athvarf hlýtt við áttum hjá þér
ástrík skildir bros og tár.
Í samleik björt, sem sólskinsdagur
samfylgd þín um horfin ár.
Fyrir allt sem okkur varstu
ástarþakkir færum þér.
Gæði og tryggð er gafstu
í verki góðri konu vitni ber.
Aðalmerkið: elska og fórna
yfir þínum sporum skín.
Hlý og björt í hugum okkar
hjartkær lifir minning þín.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Þín
Jóna Björk, Jón Þór,
Ástrún Birta og Elín Fjóla.
Þegar ég var að alast upp
bjuggu amma og afi á Uppsala-
veginum. Götuheitið tignarlegt
og húsið stórt. Ég man enn
hvernig var umhorfs þegar ég
kom inn og gekk upp stigann.
Það var ekki margt sem breyttist
í áranna rás hjá ömmu og afa.
Þar var allt á í sínum stað, klukk-
an sló á veggnum, dagatalskubb-
urinn sem þurfti að rífa af dag-
lega, pípurnar hans afa,
gullkarfan sem hægt var að
breyta á ýmsa vegu og Lukku-
Lákabækurnar sem ég las allar
ótal sinnum. Þegar ég sat við eld-
húsborðið sá ég kaffivélina inni í
eldhúsi, við hliðina á glugganum.
Kaffivélin var merkt með stórum
rauðum stöfum ÁG. Enginn ann-
ar átti jafn vel merkta kaffivél og
amma. Það var nauðsynlegt þeg-
ar þurfti að fara með vélina af bæ
eins og þurfti stundum að gera.
Við amma áttum sömu upphafs-
staði og ég velti oft fyrir mér
hvort ég myndi eignast svona vél
þegar ég yrði stór.
Stundum voru margir gestir á
Uppsalaveginum en það var allt-
af nóg pláss. Margir afkomendur
komu langa leið í heimsókn og þá
var auðvitað gist. Þegar voru
margir í húsi fékk ég að sofa í
litla sófanum sem var inni hjá afa
og ömmu því ég passaði einmitt í
hann. Það var ekki ónýtt.
Amma var, ólíkt afa, ekki mik-
ið fyrir að rifja upp gamla tíma
en sem barn og unglingur gaf ég
því engan sérstakan gaum. Síðar
heyrði ég meira af lífshlaupi
ömmu og því mótlæti sem hún
þurfti að takast á við sem ung
kona.
Sögurnar sem amma sagði
voru því dýrmætari fyrir vikið.
Sagan af því þegar hún ætlaði að
gefa strákunum nóg af ís í eitt
skipti fyrir öll svo yrði ekki beðið
um meira er í uppáhaldi.
Hjá ömmu voru orð stundum
óþörf. Þétt faðmlög þegar ég
þurfti mest á því að halda sögðu
meira en þúsund orð.
Þótt amma væri ekki að trana
sér og sínu fram þá var hún mjög
ákveðin kona og vissi hvernig
hún vildi hafa hlutina. Hún fylgd-
ist vel með ýmsum nýjungum og
var til í að prófa. Til dæmis að
nota spaghetti þegar þurfti að
kveikja á mörgum kertum.
Stundum gaukaði amma að
manni gjöfum, litlum sem
stórum, „og ekki orð um það
meir“. Stærsta gjöfin var þó tím-
inn. Amma fylgdist vel með af-
komendum sínum og var vel með
á nótunum um þeirra hagi. Hún
var með afmælisdaga allra á
hreinu og klikkaði ekki á að
senda kveðjur á Facebook. Það
er merkilegt að ná jafn háum
aldri og amma gerði þótt henni
þætti sjálfri nú alveg nóg um. Ef
það er líf eftir þetta líf vona ég að
amma sitji á þilfari fljótaskips og
sigli niður ána Rín í góðum fé-
lagsskap.
Álfheiður.
Ásta frænka er látin. Hún
skipaði alltaf stóran sess í lífi
mínu. Móðir mín og Ásta voru
systradætur, ættaðar frá Krossi
á Barðaströnd. Ásta flutti eftir
fermingu til foreldra minna og
tveggja eldri bræðra. Á þessum
tíma myndaðist náið samband
milli frænknanna sem hélst alla
tíð þrátt fyrir að síðar væri land-
fræðilega langt á milli þeirra.
Önnur búsett í Reykjavík en hin
norður í landi.
Ásta var mjög íhugul, greind
og skemmtileg kona sem gott var
að ræða við allt á milli himins og
jarðar. Það var alltaf glatt á
hjalla þegar Ásta og Valdi komu í
heimsókn á bernskuheimili mitt.
Þegar ég var 12 ára dvaldi ég um
nokkurra vikna skeið hjá Ástu,
Valda og börnum þeirra í Garði í
Kelduhverfi. Frá þeirri dvöl er
mér minnisstætt hversu auðvelt
henni reyndist að leiðbeina og
treysta ungviðinu fyrir krefjandi
verkefnum.
Ásta og Valdi fæddust sama
dag. Hún er ógleymanleg afmæl-
isveislan þeirra í Skúlagarði þeg-
ar þau urðu 80 ára, 1. júlí 2008.
Þarna voru samankomnir margir
helstu hagyrðingar landsins sem
skemmtu sér og öðrum veislu-
gestum með kveðskap. Og voru
þau hjónin allsendis vel fær í
þeirri íþrótt. Sumarnóttin var
einstaklega falleg og að mínu
mati tákn um farsæld, ást og
kærleik þeirra hjóna á lífsgöng-
unni.
Okkur hjónum var það alltaf
tilhlökkunarefni að heimsækja
Ástu. Þegar við vorum á ferð í
sumar á Norðurlandi urðu það
okkur mikil vonbrigði að daginn
sem við komum til Akureyrar
hafði lokast fyrir heimsóknir, þar
sem hún dvaldist, vegna hins
skæða faraldurs. Að leiðarlokum
kveðjum við kæran samferða-
mann og sendum okkar bestu
samúðarkveðjur til barna hennar
og fjölskyldna þeirra.
Auður Sigurðardóttir.
Ásthildur
Guðmundsdóttir
✝ Magnús Óla-son skipstjóri
fæddist í inn-
bænum á Akureyri
13. mars 1935.
Hann lést 16. októ-
ber 2020 á Sjúkra-
húsinu á Akureyri.
Foreldar hans
voru Salóme Hó-
seasdóttir, f. 11.1.
1897, d. 3.9. 1975,
og Óli Magnússon,
f. 6.9. 1905, d. 24.1. 1997. Upp-
eldissystir frá 8 ára aldri var
Ingibjörg Sigmarsdóttir, f. 7.4.
1928, d. 25.3. 1988, og fóst-
ursystir er Hólmfríður Svala
Jóhannsdóttir, f. 16.8. 1943.
Árið 1965 kvæntist hann
Borghildi Kristbjörnsdóttur f.
25.5. 1936. Börn hans eru 1)
Björn Rúnar, f. 10.5. 1961, d.
24.10. 2001, maki Ásta Guðný
Kristjánsdóttir, börn þeirra,
Birna og Magnús Vilhelm. 2)
Kristinn, f. 6.1. 1962, maki
Kristjana Guðrún Halldórs-
dóttir, börn þeirra, Hallfríður
og Halldór. 3) Svala Gígja, f.
12.11. 1967, maki Gústaf Adolf
Þórarinsson, synir þeirra, Pat-
rekur Óli og Björn Rúnar. 4)
Óli, f. 16.4. 1970, dóttir hans
er Hildur Katrín. Magnús sótti
sjóinn frá unga aldri og lauk
hann námi frá
Stýrimannskól-
anum árið 1964.
Eftir að námi lauk
fór hann á togara
frá Útgerðafélagi
Akureyringa og
ári síðar á síðutog-
arann Björgvin frá
Dalvík. Árið 1973
réð hann sig sem
stýrimann á skut-
togarann Ólaf
Bekk frá Ólafsfirði og fór
hann til Japans það ár að
sækja skipið. Magnús var á
Ólafi Bekk þar til hann hætti
sjómennsku árið 1978, vegna
heilsubrests, síðustu árin sem
skipstjóri. Magnús var mikill
innbæingur og fluttist þaðan á
brekkuna en þau hjónin
bjuggu síðustu 20 árin í Hrís-
eyjargötu 19.
Útför Magnúsar fer fram
frá Akureyrarkirkju í dag, 26.
október 2020, kl. 13.30. Vegna
sóttvarnaráðstafana verða að-
eins nánustu aðstandendur og
gestir þeirra viðstaddir útför-
ina. Streymt verður frá at-
höfninni.
https://tinyurl.com/yybfk6f4
Virkan hlekk á slóð má
nálgast á
https://www.mbl.is/andlat
Komið er að kveðjustund, nú
þegar elskulegur tengdafaðir
minn hefur kvatt þessa jarðvist.
Mikill er missir okkar allra sem
vorum honum náin. Okkar leiðir
lágu fyrst saman í eldhúsinu í
Heiðarlundinum, þar sem ég sat
við eldhúsborðið ásamt syni hans
og vorum við að borða kjúkling-
inn sem átti að vera í sunnudags-
matinn, síðan eru liðin 43 ár. Ég
held að hvorugt okkar hafi rennt í
grun að við ættum eftir að skapa
aðrar eins minningar sem raun
ber vitni. Maggi var ótrúlegur
karakter, hörkutól af gamla skól-
anum sem barðist alltaf og gafst
aldrei upp, alveg sama hvað á
bjátaði. Hann var líka svona
„reddari“ eins og þegar ég fékk
títuprjón í fótinn og hélt að hann
ætlaði að skera mig upp við eld-
húsborðið. Síðan hefur setningin
„réttu mér gula hnífinn“ haft sér-
staka þýðingu í fjölskyldunni.
Maggi hafði líka stórt hjarta og
var fjölskyldan ávallt í fyrsta sæti
og eiga börnin mín honum mikið
að þakka svo ekki sé minnst á allt
sem ég átti í honum. Ég kveð því
stórkostlegan mann með auð-
mýkt og þakklæti í hjarta.
Þín
Ásta.
Það síðasta sem þú sagðir við
mig var „Birna, ég veit við
sjáumst aftur.“ Fyrst þú sagðir
það veit ég að þú stendur við það.
Þú varst mér svo mikið elsku afi
minn, allar minningarnar eru
mér svo dýrmætar og ég mun
passa vel upp á þær. Það sem þú
gerðir ekki fyrir mig og stjanaðir
við mig.
Þú kenndir mér svo margt en
fyrst og fremst varstu frábær
fyrirmynd. Er þakklát fyrir að
hafa átt þig sem afa og ég er full
þakklætis fyrir að börnin mín hafi
fengið að kynnast þér. Ég mun
kenna strákunum allt það sem þú
kenndir mér, líka að svindla. Þú
varst svo mikill jaxl en samt með
svo stórt hjarta, brjálæðislega
fyndinn og skemmtilegur. Við er-
um svo heppin að hafa fengið að
hafa þig í lífi okkar og ég man enn
þá hvað mér fannst stór undar-
legt þegar ég var lítil að það vissu
ekki allir hver þú varst, þeir voru
sko óheppnir!
Eitt sem ég sé núna, en pældi
ekkert í fyrr en nú, er að nánast
allir mínir vinir í gegnum tíðina
þekkja þig, allir voru velkomnir.
Þú lést alla mína þig varða, það er
einstakt. Þú varst stjarnan mín.
Þegar ég heyri einhvern segja
„ég á besta afann“ þá flissa ég
inni í mér og hugsa „nei, þú bara
veist ekkert“. Þú varst sko lang-
bestur. Það er mér svo dýrmætt
þegar þið amma komuð alla leið-
inna til Hafslo að heimsækja mig
þar sem ég bjó uppi á fjalli ofan í
holu, það var dásamlegt og minn-
ingarnar lifa.
Það er gott að vita að þér líður
betur, kominn á góðan stað og ég
efast ekki um að það hafi verið
hátíðarhöld á himnum þegar þið
pabbi hittust aftur. En í sann-
leika sagt þá á ég rosalega erfitt
með að kyngja því að þú sért far-
inn og ég sé lífið ekki fyrir mér án
þín, þú hefur alltaf verið svo stór
hluti af mér. Það heldur enginn
grill eins og þú, það skrælir eng-
inn kartöflur ofan í mig eins og þú
og svo sannarlega smyr enginn
betra brauð með silungi, þú gerð-
ir flest betur en aðrir.
Við munum halda vel utan um
hvort annað, pössum upp á ástina
þína hana ömmu og höldum
áfram að hlæja.
Ég elska þig afi minn og ég
veit við sjáumst aftur.
Þín
Birna.
Magnús Ólason
Minningarvefur á mbl.is
Minningar
og andlát
Vefur þar sem er sameinað efni sem snýr
að andlátum og útförum. Þar eru birtar
andláts-, útfarar- og þakkartilkynningar
sem eru aðgengilegar öllum en auk þess
geta áskrifendur lesið minningargreinar
á vefnum.
  
 


 
 þjónustuaðila sem aðstoða þegar andlát
ber að höndum og aðrar gagnlegar


 



 við fráfall ástvina.
www.mbl.is/andlát