Víðförli - 15.11.1987, Qupperneq 2

Frá borði biskups
Útgefandi
Ritstjóri:
Ritstjórn:
Umsjón:
Setning og
umbrot:
Prentun:
Útgáfan Skálholt
Biskupsstofa, Suðurgata 22
S: 621500
Sr. Bernharður Guðmundsson.
Hróbjartur Árnason, Jóhannes
Tómasson, sr. Sólveig Lára
Guðmundsdóttir, sr. Örn Bárð-
ur Jónsson.
Edda Möller.
Filmur og prent
Prentstofa G.Ben.
Sr. Sigurður Guðmundsson
Hlýjar móttökur
Gott og gjöfult sumar er senn á
enda. Haustið er komið, laufvindar
blása og trén missa skrúða sinn.
Margt breytist í lífi okkar þessa
daga. Sumarfrí eru að baki, starf
vetrarins að hefjast.
Undanfarna daga hafa birst í
blöðum fréttatilkynningar frá hin-
um ýmsu söfnuðum um vetrarstarf-
ið. Það segir okkur hversu fjölþætt
starfið er sem kirkjunnar fólk innir
af hendi. Barna og unglingastarfið
hefst og þar er margt að athuga og
krefst mikils undirbúnings. Þeir sem
aldraðir eru gleymast ekki. Starf í
þeirra þágu fer vaxandi enda þörfin
mikil. Börnin eru þakklát og glöð —
það eru hinir öldruðu einnig. Hver
prestur sem hefur einhvern tíma
starfað að þessum málum minnist
þess áreiðanlega að bros og gleði-
glampi í auga gaf aukinn kraft og
vilja til að starfa enn betur á þeim
akri.
Já, starfið er að fara af stað í söfn-
uðum, ekki aðeins í fjölmennum
sóknum um land allt, þar sem mest
ber á því, gaumur er því gefinn, það
er auglýst, sem vert er — einnig í fá-
mennum sóknum er starfað.
Prestarnir út um dreifðar byggðir
landsins leggja fram krafta sína til að
fræða, gleðja og styrkja unga og
aldna til að vera betur færir að takast
á við vandamál lífsins í nafni þess
kærleika sem Jesús Kristur boðaði
okkur. En margir þessir prestar búa
við erfiðari aðstæður til starfsins en
þeir sem í fjölbýli búa. Vegalengdir
— ófærð og fámenni torvelda starf-
ið. Kannski líka tómlæti en það
finnst líka og ekki síður í þéttbýli
bæja og borga og ef til vill enn meir.
Þegar ég um stundarsakir sit við
þetta borð hugsa ég oft og lengi til
starfsbræðra og systra um land allt.
Aðstaða þeirra til starfs er ærið mis-
jöfn, en ef vilji er fyrir hendi er ætíð
hægt að starfa að því málefni sem
okkur öllum er heilagt.
Það er oft erfitt að koma á mess-
um, stundum vegna fámennis, en þá
minnumst við þess sem Jesús sagði:
„Hvar sem tveir eða þrír eru saman-
komnir í mínu nafni þar er ég mitt á
meðal þeirra.“
Ég hef flutt messu þar sem aðeins
fimm voru kirkjugestir. Þeirri stund
gleymi ég ekki. Þar var sannarlega
Guðsandi starfandi. Og glaðst hefi
ég er þessir fáu kirkjugestir hafa oft
minnst á þá stund í þökk. Þess vegna
þarf ekki að sleppa guðsþjónustu af
því að álitið er að fáir mæti. Það er
ekki alltaf margt í kirkjum í fjöl-
mennum sóknum. Prestarnir þar
messa samt ótrauðir. Það eigum við
öll að gera. Guð gefur okkur kraft-
inn til þess og hann sér um ávöxtinn.
Ég veit af langri reynslu að í hverri
sókn er til fólk sem vill styðja að
málum kirkju sinnar og styrkja
prestinn í starfi. — Ekki alls fyrir
löngu kom til mín ungur maður er ég
þekkti lítils háttar. Hann sagði: „Ég
vil svo gjarna gera eitthvað fyrir
kirkjuna. Hvernig á ég að fara að
því. Ég hefi enga sérþekkingu á þess-
um málum?“ Ég spurði hann hvort
hann hefði talað við prestinn sinn.
Hann kvað nei við. Hann væri ný-
lega fluttur í þetta byggðarlag og
þekkti fáa og hann hefði bara einu
sinni farið þar í kirkju en hefði sig
ekki aftur. — Þetta var samfélag
heimamanna fannst honum. — Ég
ráðlagði honum ýmislegt og vona að
hann hafi fundið sig heima í því sam-
félagi.
Þetta er atriði sem við öll sem að
málum kirkjunnar vinnum verðum
að íhuga og gera eitthvað til að bæta
úr. Fólk flytur mikið milli lands-
hluta, ekki síst nú úr sveitum í þétt-
býli. Þeir verða framandi í starfi
kirkjunnar ef ekki er tekið hlýlega á
móti þeim. Þetta er stórmál, sem
ekki má vanrækja. Væri ekki unnt
að setja á stofn einhvern hóp í sókn-
unum sem tæki að sér ákveðin
hverfi, sem byði fólki sem er nýflutt
í sóknina velkomið til starfa í kirkju
sinni? Þetta er ef til vill gert sum-
staðar, en þyrfti að vera allsstaðar —
einnig og ekki síður í strjálbýlinu.
Þar ætti það að vera auðveldara en í
hinum mannmörgu sóknum.
Vetrarstarfið er að hefjast í kirkj-
unni. Það blómgast þar sem áhugi
og fyrirbæn er. — Guð er með í
starfinu — Hann horfir til barna
sinna sem biðja hann. Hann bíður
þess að við komum og leggjum mál-
in fyrir hann svo hann megi senda
okkur gjafir sínar, sýnilegar og
ósýnilegar. í trausti þess er starfað.
2 — VÍÐFÖRLI