Víðförli - 15.12.1989, Page 3

Höfundur greinarinnar, Vilborg Kristjánsdóttir, með fjölskyldu sinni á aðventu.
Aðventan — undirbúningstími jóla
Þegar nær dregur jólum hefur
lestur Aðventu Gunnars Gunnars-
sonar ávallt hrifið mig með sér inn í
þann blæ ársins, sem mér finnst eiga
að einkenna hugarþel manna á jóla-
föstunni og helst allt árið. Kærleikur
og umhyggja mannsins í sögunni
fyrir skynlausum skepnunum, er
hann fer þeim til bjargar í óblíðum
vetrarhörkunum, er sú holla áminn-
ing, sem er svo nauðsynleg í hraða
nútímans til að gefa okkur tón jóla-
komunnar og hátíðar frelsarans.
í uppvextinum voru fleiri smærri
„aðventur og jólakomur“ í lífi okkar
mömmu og ömmu. Faðir minn var
sjómaður og sigldi öll stríðsárin, svo
meðan hann var á hafi úti var móðir
mín ásamt okkur að undirbúa komu
hans. Að sjá Hann hólpinn, sælan og
glaðan á stofugólfinu heima var allt-
af jafn gleðilegt í hvert sinn er við
fengum hann heim aftur.
Að alast upp við kærleik vamm-
lausra foreldra sinna og trúna á Guð
er sú dýrmætasta gjöf, sem ég fékk í
veganesti. í bernsku minni þurfti
ekki Aðventu Gunnars til að gefa
tóninn. Við stunduðum hugarþel
jólanna allt árið.
Yndislegir foreldrar, ættingjar og
margir vinir eru horfnir. Nýjar kyn-
slóðir vaxa úr grasi með börn,
tengdabörn og barnabörn í farar-
broddi. Við, augasteinar foreldra
okkar fyrrum, höfum fengið hlut-
verk á baksviði lífsins á meðan hinir
yngri hafa tekið við aðalhlutverkun-
um eins og vera ber. Við fögnum
komu þeirra í kærleiksljós frelsarans
og gleðjumst í djúpri þökk á meðan
við megum standa þar með þeim.
Hinn efnislegi jólaundirbúningur
er með mér allt árið, því ég er sífellt
á höttum eftir viðeigandi jólagjöf-
um handa fjölskyldunni hvert sem
ég fer, en aðventa gleðilegra jóla hef-
ur í huga mínum allt aðrar áherslur.
Þar er í fyrirrúmi boðskapur Jesú
Krists um frið á jörðu og kærleik
mannanna. Þá stemningu ber okkur
að færa börnum okkar eins og for-
eldrar gáfu okkur hana í arf með
hjálp Guðs.
Fyrir tæpum áratug síðan urðum
við þeirra hugljómunar aðnjótandi,
eftir áralanga veru í útlöndum, að
koma auga á möguleika eins greni-
trés í garðinum okkar, sem hafði
stækkað mjög myndarlega. Við fest-
um kaup á 45 gulum ljósaperum og
settum á rafstreng upp í þetta fallega
sígræna tré. Nú tendrum við þessi
ljós árlega í upphafi aðventunnar og
söfnum fjölskyldunni saman til jóla-
söngs í garðinum og börnin skiptast
á eftir aldri að mæla nokkur orð um
leið og þau tendra ljósin. Eftir
hressilega útiveru við tréð er komið
inn á heimilið okkar og þegin hress-
ing. Hitað er ljúffengt súkkulaði,
ilmandi pönnukökur, jólabrauð og
flatkökur með hangikjöti er á borð-
um, sem allir hafa hjálpast að við að
útbúa. Síðan er haldið áfram að
syngja við hljóðfæraslátt. Allir
kertastjakar eru dregnir fram og
ljósin tendruð til dýrðar þeim, sem
voru og eru, og þeim sem alltaf verð-
ur, Jesú Kristi, frelsara okkar.
Vilborg Kristjánsdóttir.
VÍÐFÖRLI — 3