Vinnan - 01.05.1948, Qupperneq 15

irnar í Rússíá og Tékkóslóvakíu á meðan þjófurinn
tæmir vasa hennar í heimalandinu.
Og þegar af henni bráir og hún vill bregðast til
bj argar lífsafkomu sinni, skulu stéttarsamtök hennar
vera komin í rústir.
*
Til þess aS geta fariS nærri um sannleiksgildi rosa-
fréttanna úr ríkjum alþýSunnar, í blöSum, þarf ekki ann-
aS en minnast þess hvernig hin sömu blöS segja fréttir
af hinni stéttarlegu baráttu alþýSunnar í heimalandinu.
„AlþýSublaSiS“, MorgunblaSiS, Vísir og Tíminn
mögnuSu heilan lygagaldur gegn verkamönnum Reykja-
víkur s.l. sumar, er þeir brugSust til varnar gegn tolla-
árásunum.
Verkfall Dagsbrúnar var aS sögn þeirra ekkert ann-
aS en kommúnistaæsingar í algerri óþökk verkamanna.
Einn ráSherra AlþýSuflokksins stimplaSi verkfallsmenn
sem glæpamenn. Og meS hrópinu „glæpur, glæpur“ og
fleiru því líku tókst sjónhverfingatækjum óvinarins aS
ginna nokkra meSlimi heildarsamtaka verkalýSsins til
fjandskapar viS stéttarhagsmuni sína og trylla hóp
manna úr tveim verkalýSsfélögum (þar á meSal stjórn
annars) til glæpsamlegs athæfis, þ. e. verkafallsbrota.
Nú, þegar þessi galdur er liSinn hjá, og hlutirnir
blasa viS augum skynseminnar í sinni réttu mynd, ber
ekki á aS þeir, sem létu ginnast og tryllast s.l. sumar,
sjái neitt glæpsamlegt viS aS njóta þeirra kjarabóta,
sem þeir undir áhrifum seiSsins börSust á móti, en
Dagsbrún og heildarsamtökin eigi aS síSur knúSu
fram meS verkfalli sínu.
Þegar hugleitt er hversu viljinn til hins vonda hefur
getaS hrúgaS miklu upp af blekkingum í fréttaburSi
fyrrnefndra auSvaldsblaSa á ekki lengri leiS en milli
Reykjavíkur og Borgarness, eSa Vestmannaeyja, Akra-
ness og IsafjarSar, — hversu ferlegar munu ekki vera
lygafréttirnar af athöfnum stéttarsystkyna vorra alla
leiS austur í Tékkóslóvakíu, í dálkum þessara blaSa,
svo ekki sé lengra sótt austur.
ÞaS, sem alþýSu hvers lands varSar mestu aS vita,
er, aS hvort sem seiSur óvinarins beinist gegn reykvísk-
um verkamönnum, er þeir heyja launabaráttu, eSa gegn
alþýSu er tekiS hefur völdin í fjarlægu landi, þá er skot-
markiS jafnan eitt og hiS sama: alþýSan í heimalandinu
og hagsmunir hennar.
Galdurinn gegn verkfallsmönnum s.l. sumar miSaSi
aS því aS sundra samtökum alþýSunnar og skerSa lífs-
afkomu hennar.
Þótt galdrahrySjan gegn Tékkóslóvakíu sé sett á
sviS um allan heim (leikstjóri: fasismi Bandaríkja-
NorSur-Ameríku) er hún fyrst og fremst, eins og t.d.
Finnagaldrar, Rússagaldrar o. s. frv., sett í gang hér á
landi til þess aS leiSa athygli frá því aS veriS er aS
skipuleggja atvinnuleysi í landinu, auka dýrtíSina,
skerSa matarskammt alþýSunnar, m. ö. o. ræna hana
frumstæSasta rétti hennar í lífinu, ein af hinum stöS-
ugu tilraunum auSstéttarinnar og þjóna hennar til aS
tvístra samtökum alþýSunnar, draga úr höndum hennar
allt sem hin stéttarlega eining hennar hefur aflaS henni
á undanförnum árum, gera hana enn ánauSugari en hún
var áSur en nokkur stéttasamtök þekktust.
MeS hamslausum galdri ýmissa tegunda og komm-
únistagrýlum skal nú hríSin gerS aS heildarsamtökum
íslenzkrar alþýSu og forystu þeirra. Og hin pólitíska
flokkaskipting meS alþýSunni mun verSa notuS til hins
ýtrasta í þágu sundrungar og niSurrifs.
Hinir gamal-ginntu tryllingar viS „AlþýSublaSi8“
munu nú verSa látnir vinna sér til húSar og þess freistaS
til þrautar aS ginna og trylla fleiri úr fylkingum alþýS-
unnar í spor þeirra.
Reynt mun sem fyrr aS gera tortryggilega í augum
alþýSunnar og ræna trausti hennar þá menn, sem hvorki
verSur ógnaS né rnútaS til þjónustu viS andstæSinginn,
en reynt aS gylla skósveina hans og veifiskata eftir
föngum.
Til þess aS svipta verkalýSinn trúnni á mátt hinnar
stéttarlegu einingar sinnar og buga baráttusiSferSi hans
munu blöS andstæSingsins og tryllinga hans eins og fyrr
bregSa upp fyrir norSan kynjamyndum af fylgishruni
„komúnista“ fyrir sunnan, þ. e. sameiningarmanna í
verkalýSssamtökum, og þannig gagnkvæmt í hverjum
landsfjórSungi, í líkingu viS þaS er haugbúar forSum
létu mönnum sýnast brostinn flótti í liS sitt.
Gamla sagan: „Allt þetta skal ég gefa þér“ o. s. frv.
mun og verSa endurtekin í óteljandi tilbrigSum og margt
því líkt, í þeirri von aS takast megi aS fá íslenzka alþýSu
til aS bregSast málstaS einingarinnar, afhenda óvinin-
um fjöregg sitt, varpa fyrir borS öllu því, er unnizt
hefur í krafti einingarinnar á undanförnum árum, svíkja
sjálfa sig.
En hér mun særingamönnum andstæSingsins skeika,
eins og fyrr.
íslenzk verkalýSssamtök hafa fengiS á sig gjörninga-
veSur fyrir. Þau hafa séS hvernig sumir hafa látiS ginn-
ast af galdri óvinarins, séS þá glopra niSur ljósi skyn-
seminnar, leggja á flótta og jafnvel tryllast yfir í liS
andstæSingsins.
En samtök verkalýSsins hafa meS vaxandi reynslu
og aukinni þekkingu á brögSum andstæSinganna smám
saman orSiS ónæmari fyrir galdrinum og ætíS komiS
sterkari úr hverri hríSinni en áSur.
Svo mun enn verSa.
27. marz ’48
VINNAN
73