Vinnan - 01.05.1948, Blaðsíða 33

landi og Kupers, forseti N. V. V. í Hollandi, sambands-
ins er fékk 100 þús. dollarana frá A. F. L. vegna hins
„skoðanalega skyldleika“, fram með þá uppástungu í
framkvæmdaráði Alþjóðasambandsins að Marshalltil-
lögurnar verði teknar til umræðu á fundi þess um miðj-
an febr. Meirihluti framkvæmdaráðsins gat ekki fallist
á þessa uppástungu, þar sem fyrirhugað var að taka
endurreisn, ekki aðeins Marshalllandanna, heldur allr-
ar Evrópu, til umræðu á fundi í apríl, og taldi því ekki
þörf á sérstakri umræðu um Marshalláætlunina. Deakin
lýsti því þá yfir að hann mundi ekki mæta á þessum
fundi, og bar við önnum heima fyrir, en meirihluti
framkvæmdaráðsins hélt fast við fyrri ákvörðun þrátt
fyrir hótun Deakins.
Þegar minnihlutinn kom ekki sínu ináli fram í fram-
kvæmdaráöinu, greip hann til þess ráðs að boða til ráð-
stefnu um Marshalláætlunina í nafni brezka verkalýös-
sambandsins (T. U. C.) og verkalýðssambanda Hol-
lands, Belgíu og Luxenburg. Skyldi sú ráðstefna haldin
dagana 9. og 10. marz.
Til þessarar ráðstefnu var boðið öllum verkalýðs-
samböndum viðkomandi landa, innan Alþjóðasam-
bandsins og jafnhliða klofningssamböndum eins og
Force Ouvrier í Frakklandi og gríska sambandinu, sem
ekki er viðurkennt af Alþj óðasambandinu vegna þess
að hinir löglega kjörnu forystumenn þess hafa verið
fangelsaðir en fasistastj órnin í landinu hefur skipað
menn í þeirra stað, og svipt það öllu frj álsræði í at-
höfnum.
Ennfremur var svo boðið báðum verkalýössambönd-
um Bandaríkjana, C. I. 0., sem er í Alþjóðasamband-
inu, og einnig A. F. L., sem getið hefur verið hér að
framan.
En nú vandaðist málið fyrir boðendum ráðstefnunn-
ar. Klofningspostularnir í forystu A. F. L., sem átt
höfðu uppástunguna um boðun ráðstefnunnar töldu sig
hafa öðrum hnöppum að hneppa um þessar mundir og
væri með öllu ómögulegt að mæta fyrr en í byrjun
apríl.
Og annríkt áttu þeir vissulega. Þeir hafa hvorki spar-
að fé né fyrirhöfn í sundrungarstarfi sínu hérna megin
hafsins, en þeir hafa heldur ekki legiö á liði sínu í því
að sundra verkalýössamtökum SuÖur-Ameríku. Og nú
stóð svo á, að þeir voru að undirbúa klofningsráðstefnu
í Lima í Perú, sem ætlað er það hlutverk að kljúfa
verkalýðssamband Suður-Ameríku (C. T. A. L.), því
það er eitt af öruggustu samböndum innan Alþjóða-
sambandsins. Af þessum sökum mundu boðendur Lund-
únaráöstefnunnar helzt hafa kosið að fresta henni svo
að A. F. L. gæti tekið þátt í henni, en hér var ekki hægt
um vik. Höfuðröksemd þeirra hafði verið sú, að máliÖ
væri svo aðkallandi að umræður um það gætu ekki
beðiÖ eftir fundi framkvæmdaráðsins svo þeim var
(---------------------------------------------------\
E L í A S M A R :
LJÓÐ
Þið hafið aldrei litið sólina saman
þú
og bróðir þitin í Kína.
A meðan þú blundar á kodda,
grefur hann sig í löss,
atar hann sig í leir,
stritar hann sig í hel,
því þar er glóandi dagur
á meðan hér er svalandi nótt.
\.... ...........................................,
nauðugur einn kostur að halda ráöstefnuna án þátt-
töku síns andlega leiðtoga, dollarsins.
Ráöstefnan var því haldin á tilsettum tíma, en um
þátttöku er mér ekki fullkunnugt nema að verkalýös-
samband Frakklands, Italíu, annað Hollenska samband-
ið (N. U. T. C.) og Alþýöusamband íslands, tóku ekki
þátt í henni. Hljótt hefur veriö um gerðir ráðstefnimn-
ar og engar tilkynningar frá henni borizt í fréttum.
Á fundi framkvæmdaráösins í apríl verður endur-
reisn Evrópulandanna aðalmálið. Þar mun einnig verða
rætt um frumhlaup sambandanna er stóðu að þessari
ráöstefnu, því hér var vissulega um frumhlaup að ræða,
að láta erindreka svartasta afturhaldsins ginna sig til
aðgeröa er gátu verið hættulegar einingu verkalýðs-
samtakanna og miðuöu beinlínis að því að sundra Al-
þjóðasambandinu, sterkasta vígi verkalýðsins.
Ég er ekki í neinum vafa um það, að meginþorri
allra meðlima Alþýðusambands íslands er fyllilega
sammála þeirri ákvörðun miöstjórnar þess, að eiga
engan þátt í þessari ráðstefnu eins og til hennar var
stofnað, og láta ekki gambur né hótanir leigurritara
borgarablaðanna koma sér til að fremja skemmdar-
verk gegn einingu verkalýðssamtakanna. En hitt er of-
ur skiljanlegt að erindrekar stríðsæsingamannanna og
yfirgangsstefnu dollaravaldsins fyllist heift þegar þeir
sjá að íslenzk verkalýðssamtök vilja ekki vera aöilar
að fjörráðum við AlþjóöasambandiÖ, öruggasta vígi
friðar og frelsis í heiminum.
VINNAN
91