Vinnan


Vinnan - 01.12.1976, Blaðsíða 13

Vinnan - 01.12.1976, Blaðsíða 13
1930, rétt áður en áhrifa kreppunnar tók að gæta hér fyrir alvöru. Eðvarð Sigurðsson formaður Dagsbrúnar segir svo frá í afmælisviðtali á 70 ára af- mæli félagsins: „Persónulega er mér minnisstæð þessi breyting fyrri hluta árs 1930, að byrja vinnu kl. 7 á morgnana í stað kl. 6 áður. Ég hafði þá þegar unnið verkamannavinnu í nokkur ár og er mér cinkar minnisstætt, hve geysileg breyting þetta var. Fann ég þá best að fleira er kjarabót en kauphækkun ein. Undanfari þessarar vinnutíma- styttingar var sá, að veturinn 1929-30 hafði mikil næturvinna verið unnin við höfnina og margir verkamenn höfðu veikst úr lungnabólgu af vos- búð og þrældómi. Var þá um svipað leyti ákveðið að banna næturvinnu eftir kl. 10 á kvöldin og hefja vinnu klukkan 7 að morgni í stað klukkan 6.“17 1 þessari frásögn kemur fram, á hvern hátt Dagsbrúnarmenn fyrir tæp- lega hálfri öld brugðust við er þeir sáu á eftir vinnufélögum sínum í gröf- ina vegna lungnabólgu og þrældóms. 1 dag má spyrja, hvort hinn langi vinnudagur verkafólks sé ekki frum- orsök ýmissa sjúkdóma og meinsemda í íslensku samfélagj. Jafnframt er beint samband milli vmnuþrælkunar og tak- markaðs fræðslu- og félagsstarfs verkalýðsfélaganna. Söguleg reynsla verkalýðshreyfingarinnar sýnir vel að það er aðeins með eindregnum félags- skap og samtakamætti sem sigrar vinnast í baráttunni fyrir raunveru- legri styttingu vinnudagsins. Að hindra sveitaflutninga og vernda alþýðuheimilin Áður hefur verið að því vikið að íslenskur verkalýður þurfti ekki að heyja baráttu fyrir kosningarétti. Stjómarskráin 1915 tryggði nær öllum kosningarétt og frekari jöfnuður náð- ist við breytingu 1920. En eitt atriði skorti á. Samkvæmt lögum misstu menn kosningaréttiim, ef þeir sögðu sig til sveitar vegna fátæktar. Þetta ákvæði reyndi harkalega á, þegar harðnaði á dalnum á kreppuámnum. Árið 1932 urðu margir verkamenn að segja sig til sveitar vegna atvinnu- leysis og misstu þá kosningarétt. En annað ákvæði reyndist þó sárara fyr- ir fátæklinga á fslandi, en það var á- kvæðið um sveitaflutninga. Samkvæmt lögum gat sveitarfélagið (hreppurinn) þar sem maður dvaldi skotið sér und- ,an þeim kostnaði er sveitarlimir höfðu í för með sér og skipað viðkomandi aðila að fara á sinn fæðingarhrepp. Þannig var mögulegt að sundra fjöi- skyldum með valdboði og láta yfir- völd flytja viðkomandi aðila á sinn fæðingarhrepp. Þessu fengu fjölmarg- Gcrðardómslögin 1942 „Ríkisstjóri fslands gerir kuxmugt: Við s.l. áramót kom fram ágreiningur milli vinnuveit- enda og vinnuþega í nokkmm iðngreinum í Reykjavík út af kröfum um breytingu á kjara- samningum, aðallega í þá átt, að grunnkaup hækki frá því sem verið hefur. Ef sú stefna yrði tekin að hækka grunnkaup, yrði afleiðingin óhjákvæmilega sú, að dýrtíðin í landinu myndi auk- ast verulega og telur ríkisstjórn- in brýna nauðsyn bera til að koma í veg fyrir það, bæði með því að takmarka rétt til hækk- unar á grunnkaupi, svo og með því að gera víðtækar ráðstafan- ir til þess að halda verðlagi á nauðsynjavörum í skefjum. . . . 1. gr. Ríkisstjómin skipar 5 menn í gerðardóm í kaupgjalds- og verðlagsmálum, og skal einn þeirra skipaður formaður dóms- ins. ... 4. gr. Verkföll og verk- bönn sem gerð eru í því skyni að fá breytingar á kaupi eða kjörum em óheimil frá gildis- töku laga þessara og nær þetta einnig til verkfalla sem þegar em hafin“. „Dagur verkamannsins“ „Dagur verkamannsins — svo segja blöðin hvert með öðru, að þessi dagur heiti. Og ekki sýnist það óréttmætt, að erfiðismaður- inn eigi sinn sérstaka dag. Það er ekki ósanngjarnt, að þjóðar- heildin minnist verkamannsins sérstaklega á vissum degi, til- einki honum einn árlegan tylli- dag. Má ekki segja, að hinn vinnandi maður til lands og sjávar gefi oss, sem erfiðum ekki líkamlega, alla daga ársins? Hann gefur oss handtök sín, strit sitt. Hann sáir sveita sínum í svörð og mold, í möl og grjót landsins, og vér uppskerum á- vextina. Hann siglir særokinn um miðin kringum landið og til erlendra hafna oss til bjargræð- is. Upp af erfiði hans sprettur þjóðarauðurinn, þaðan fljóta fjármunirnir til styrktar andlegri VINNAN 13
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72

x

Vinnan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vinnan
https://timarit.is/publication/1513

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.