Vinnan - 01.12.1976, Blaðsíða 35

myndin að almennum slysatrygging-
um hafði verið rædd á allmörgum
þingum og var Jón Baldvinsson öt-
ulasti baráttumaður fyrir henni. Hafði
oft verið skorað á ríkisstjórnina að
leggja fram frumvarp um þetta efni,
en af því hafði aldrei orðið. I athuga-
semdum allsherjarnefndar segir m.a.
að með vaxandi notkun véla verði
þörfin brýnni með ári hverju og kröf-
urnar háværari. Lögð er áhersla á
hve mikil réttarbót fdist í að taka upp
greiðslu dagpeninga. Það sé að vísu
galli að lögin nái ekki til allra verka-
manna, en talað um að það verði
næsta skref í baráttunni. Aðalatriðið
sé, að með þessum lögum verði lögð
undirstaða að tryggingastarfsemi, sem
síðan verði hægt að byggja ofan á.
Bætur almennra slysatrygginga voru
þrenns konar, þ.e. dánarbætur, ör-
orkubætur og dagpeningar. Með lög-
um um alþýðutryggingar 1936 má
segja að langmestur hluti erfiðisvinnu-
fólks sé slysatryggt, en þó var fólk
við landbúnaðarstörf ekki tryggt enn-
þá.
Árið 1928 flytja þeir Ásgeir Ás-
geirsson og Bjarni Ágeirsson tillögu
til þingsályktunar um ellitryggingar.
Er þar skorað á ríkisstjórnina að láta
fara fram rannsókn og undirbúning
á að koma á almennum ellitrygging-
um í landinu.
Árið 1929 er lögð fram tillaga til
þingsályktunar um skipun miUiþinga-
nefndar til þess að undirbúa og semja
frumvarp til laga um almannatrygg-
ingar. Flutningsmenn voru Haraldur
Guðmundsson, Héðinn Valdimarsson
og Sigurjón Á. Ólafsson.
Sama ár er lagt fram þingmanna-
frumvarp, sem Ingibjörg H. Bjarna-
son mælti fyrir. Var þetta breytingar-
tillaga við lögin frá 1909 sem fjölluðu
um almennan ellistyrk. Var frum-
varpið fellt.
Breytingartillagan gerði ráð fyrir
Fiskbreiðsla á Kirkjusandi i Reykjavík
um 1912.
hækkun iðgjalda um helming. Héð-
inn Valdimarsson mótmælti harðlega
og sagði slíkt frumvarp einungis tefja
sómasamleg lög um almennar trygg-
ingar.
Árið 1930 kemur enn fram tillaga
til þingsályktunar um almannatrygg-
ar. Eru hér enn flutningsmenn
Haraldur Guðmundsson, Héðinn
Valdimarsson og Sigurjón Á. Ól-
afsson. Miklar og harðar um-
ræður urðu sem áður. Magnúsi Jóns-
syni þykir þetta vera „fallegt á papp-
írnum“ eins og margt annað hjá jafn-
aðarmönnum. Hann vitnar í bækling
eftir íslenskan lækni, sem lengi hef-
ur dvalist í París. „Hann sýnir fram
á það, hversu sjúkratryggingarnar
séu demoraliserandi með dæmum úr
reynslu sjúkrahúsanna í þessum efn-
VINNAN 35