Blik - 22.04.1947, Page 15

B L I K
11
Með því verður hann að manni.
En þó eitthvað mistakist, á mað-
ur ekki að leggja árar í bát og
hugsa sem svo, að þetta sé of
erfitt fyrir mann, eða að þetta
geti maður ekki. Það er algilt, að
baráttan er nauðsynleg til þess
að sigrarnir vinnist, hvort sem
um er að ræða sjálfstamningu
eða önnur viðfangsefni lífsins.
Flest afrelc eru árangur af þraut-
seigri baráttu, og eru mörg dæmi
um það.
En sigursæll er góður vilji.
Það er t. d. sagt um einn af okk-
ar fremstu bindindismönnum,
að hann hafi 70 sinnum látið
endurreisa sisr, áður en hann
náði því marki, að snúa varan-
lega baki við Bakkusi.
Iþróttamaðurinn er ábyggi-
lega búinn að leggja mikið á sig,
áður en hann nær metinu, sem
liann keppir eftir. Hann er oft
búinn að neita sér um þægindi
eða skemmtanir, áður en hann
nær takmarkinu.
Listmálarinn er búinn að
kasta mörgum léreftstuskunum,
áður en honum tekst að fá mynd-
ina, eins og hann ætlaðist til, að
hún yrði.
Mörg handrit rithöfundarins
eru búin að fara í ruslakörfuna,
áður en hann lætur prenta bók-
ina.
Os mörs hafa verið mistökin
O O
og vonbrigði vísindamannsins,
áður en hann náði því marki,
sem hann hafði sett sér. Og í
hinurn hversdagslegustu störfum
hins daglega lífs endurtekur sig
hin sama saga, að sigrarnir verða
ekki unnir fyrirhafnar- eða bar-
áttulaust. En gleðin ein yfir
unnum sigri er nóg laun fyrir
erfiði baráttunnar.
„Líf er nauðsyn, lát þig hvetja.
Líkstu ei gauði, berstu djarft.
Vertu ei sauður, heldur hetja.
Hníg ei dauður, fyrr en þarft.“
P. S. 3. bekk
Dagur í skólanum
„Hvaða dæmalaus læti eru
þetta,“ hugsa ég eða segi mitt á
milli svefns og vöku.
Það er vekjaraklukkan, sem
hringir. Ég þýt upp til þess að
fyrirbyggja, að hrin æri mig al-
veg. Því næst kveiki ég ljós og lít
á klukkuna. Hana vantar 15
mínútur í 8. Ég nudda stírurnar
úr augunum og lít svo aftur á
klukkuna. — Jú, það er ekki um
að villast. Ég þýt fram úr rúm-
inu og í fötin í einu hendings
kasti. Það verður hálfgerður
kisuþvottur á mér í þetta sinn,
en ég hugsa mér, að ég geti bætt
það upp seinna. Svo gríp ég tösk-
una, kápuna og leikfimisfötin og
jrýt af stað. Það er nefnilega leik-
fimi í fvrstu kennslustund og
leiðin liggur því upp í fimleika-