Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1890, Side 39

37
1883
4. læknishérað. Algeng eru lifrar- og kviðarmein, sem ég álít oftast vera sulli.
Tvo sjúklinga hef ég haft til meðferðar, þar sem sullur hefur brotizt gegnum þindina,
og upp hefur gengið ótrúlega mikið af sullblöðrum. Annar sjúldingurinn hóstaði upp
talsverðu blóði, en útlit var fyrir, að báðum mundi batna.
5. læknishérað. Hef séð marga sjúklinga með sullaveiki. Við allflesta sjúklingana
hef ég ekkert getað gert operativt sökum fjarlægðar þeirra og fátæktar. Flesta hef
ég þó meðhöndlað symptomatiskt og vanalega ordinerað empl. resolvens, sem sýnist
eyða bólgunni kringum sullinn. Ég hef þó gert palliativ punktur með aspiration á
þremur, og ætíð tæmdist meira eða minna lit. Einn fékk peritonitis og dó um mánuði
eftir punktur. Á öðrum kom 5 vikum eftir punktur spontan ulceration og perforation
gegnum abdominalvegginn um punkturstaðinn, og honum batnaði síðan.
9. læknishérað. Echinococcus hepatis 7, pulmonum 1.
11. læknishérað. Hef haft ýmsa sjúklinga með sullaveiki.
12. læknishérað. Echinococcus pulmonum 4, hepatis 15. Sjálfur hef ég ekki séð
nema þessa 15 sjúklinga með e. hepatis, en þeir eru eflaust langtum fleiri. Ég hef
af fremsta megni brýnt fyrir mönnum, hvað hundar séu hættulegir fyrir heilbrigðina,
og skorað á hreppstjóra að framfylgja lögunum um hundahald á Islandi sem strang-
ast þeir geti.
13. læknishérað. Af sullaveikum eru hér ekki allfáir. Ég veit um 18 sjúklinga,
sem annaðhvort hafa liðið eða líða ennþá af þessum sjúkdómi.
15. læknishérað. Af króniskum sjúkdómum hefur, eins og vant er, sullaveikin
oftast komið fj'rir, alls hjá 61, sumum úr öðrum læknishéruðum. Hjá 4 sprakk inn
í ventriculus, hjá 2 inn í lungu, hjá 2 gerði út um abdominalvegginn. Af þeim, sem
sprakk í, dóu 2. Ungur maður, sem hafði fundið til lítils háttar undir bringspölum
löngu áður við áreynslu, veiktist. Orsakaðist veiki hans þannig, að hann var að
bora með sveifbor í hörðu tré og studdi r. cardiae á nokkuð fast. Allt í einu var
komið í gegn, og hann lenti áfram á verkfærið. Fékk hann þá undir eins óþolandi
verk í r. cardiae, uppsölu og yfirlið. Ég kom til hans á 4. degi. Var þá bólguhella
mjög sár viðkomu yfir r. cardiae og hypochondrium dx. og alveg ofan undir nafla.
Kölduflog hafði hann haft, en nú var hiti mikill, og hann svitnaði oft. Puls 90.
Mikil gula var um allan líkamann, hægðir þunnar og leirkenndar, en engir sullir þar
í samt, þvagið mjög dökkt, tunga með hvítri skán og máttleysi mikið. Þegar ég sá
hann aftur eftir 3 vikur, var bólgan nokkuð minni og linari, einkum á bletti í r.
cardiae, gulan sama, mikill sviti á nóttunni, respiration ófullkomin, af því hann
þoldi ekki að draga andann. Samt var hann farinn að sitja uppi og nærast lítið.
Hann dó snögglega nokkrum dögum seinna. — Á sextugum bónda voru bringspalir
þrútnar þegar á unga aldri. Hann varð fyrir höggi, og sprakk í honum. Gekk upp
lítið af sullum, en blóðspýting hefur hann fengið oft síðan, alltaf verið brjóstveikur
síðan og ýmist gengið upp gröftur eða blóð. Hann er mjög mæðinn, verður að sitja
uppi við herðadýnu. Expectorat nú froðukennt og grænt eins og gall. Hann er mjög
magur með oedema á fótum upp undir abdomen. Dó um haustið. — Dóttir hans
30 ára sullaveik. Fór að bera á þvi þegar á unga aldri, að bringspalir og hypochond-
rium dx. gengu út, svo að fötin urðu of þröng, en alltaf var hún hér um bil tilfinn-
ingarlaus. Síðustu árin hefur abdomen stækkað mikið og öðru hverju gengið upp