Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1929, Side 20

niður á möruium í sveitinni, enda urðu karlmenn að leggja hart á sig
við skepnuhirðingu, því hávetur stóð yfir, en fátt um fólk þar. Um
miðjan marzmánuð var veikin um garð gengin. Alls eru skráðir 245
sjúkl., en gera má þó ráð fyrir að allir hafi ekki leitað læknis, og talan
sé mikið til hærri.
Borgarf). í jan. var ég sóttur á heimili eitt i Stafholtstungum. Lá
þar allt fólkið í inflúensu nema 1 inaður. Tveim dögum áður en fólkið
veiktist (það veiktist allt næstum því samtímis) hafði maður gist þar
á leið úr Rvík heim til sín, var þá heilbrigður, en lagðist i inflúensu
jafnskjótt og hann kom heim. Inflúensan breiddist ekki út frá þess-
um bæjum. Til samanburðar má geta þess, að ég fór til Rvíkur í febr.
og veiktist þar af inflúensu, en varð að fara heim daginn eftir að ég
veiktist og lá heima í 4 daga með allháan hita. Enginn smitaðist af
mér; þó fór ég margsinnis upp úr rúminu til að draga út tennur og
skoða sjúklinga. Bendir þetta á, að veikin sé næmust á meðgöngu-
tímanum.
Ólafsvikur. Inflúensa barst í héraðið í febrúar og gekk geyst yfir
2 mánuði (febr.—marz). Á því tímabili voru skráðir 80 sjúklingar
með þá veiki, en úr því aðeins 1 (apríl). Veikin lagðist þyngst á eldra
fólk, en yfirleitt var hún væg á börnum, og rnörg þeirra fengu hana
alls ekki. Ekki er fyllilega upplvst, hvaðan veikin hefir borizt I hér-
aðið, en telja má einna liklegast, að hún hafi komið frá Reykjavík.
Dala. Inflúensa hafði gert vart við sig í héraðinu frá því í nóvem-
bermánuði f. á, og hélt hún áfram fram í aprílmánuð, breiddist um
allt héraðið. Inflúensa þessi var all-þung, fullorðnir lágu um og yfir
viku; í veikinni fengu tveir menn bronchopneumonia og einn otitis
media.
Patreksjj. Inflúensa gekk hér fyrstu mánuði ársins og mest í fe-
brúar, en horfin að mestu í apríl. Veikin var mjög illkynjuð og srnit-
andi. 178 leituðu læknis. Veikin var yfirleitt vægari og ekki eins al-
geng í sveitunum.
Þingeyrar. Inflúensa barst hingað frá Reykjavík í byrjun febrúar,
stóð yfir hátt á annan mánuð, febrúar og marz. Tók hún einkum mið-
aldra fólk, en síður ung börn eða gamalmenni, lagðist einkum á önd-
unarfærin, i sárafáum tilfellum á meltingarfærin. Taugaveiklunar
gætti nokkuð á eftir. Sótthiti stóð yfir frá 2—G dögum, stundum all-
hár, um 40°. Mest bar á tracheitis og grófri bronchitis, bronchiolitis
aftur sjaldgæf og lungnabólga engin. Það einkennilegasta við veik-
ina var, hve lengi kvefið hélst á eftir. Margir höfðu það fram undir
hálft ár eftir að veikin var afstaðin, og þótt það hyrfi um stund, þá
tók það sig upp aftur og aftur. Var því samfara lculdatilkenning og
beinverkir, en enginn sótthiti. Þegar svo þessir menn voru hlustaðir,
bar í flestuin tilfellum ekkert á bronchitis, heldur aðeins grófri hryglu
sem benti á tracheitis. Aðrar afleiðingar hafði veikin eigi, og mátti
yfirleitt teljast meinlítil.
Flateyrar. Seinni part vetrarins gekk inflúensa hér all-víða í Ön-
undarfirði; hún var í vægara lagi; þó fylgdi henni nokkrum sinnum
áköf eyrnabólga (otitis anedia), sem svo hjaðnaði bráðlega niður af
sjálfu sér. Þó fékk 16 ára gamall piltur, hér inni i Bjarnardal, heila-