Fréttablaðið - 20.02.2021, Blaðsíða 20

AUÐVITAÐ VAR ÞETTA STÓR-
FURÐULEG ÆSKA Á MARGAN
HÁTT OG MÖRG VOTTABÖRN
HAFA STIGIÐ FRAM OG SAGT
FRÁ EINU OG ÖÐRU EN ÉG HEF
EINBEITT MÉR AÐ ÞVÍ AÐ
SJÁ STYRKLEIKANA Í ÞESSU
UPPELDI.
VIÐ HÉLDUM AÐ VIÐ
YRÐUM BARA MEÐ KOK-
TEILA Á STRÖNDINNI EN
GERÐUM LÍTIÐ ANNAÐ
FYRSTU MÁNUÐINA EN AÐ
LÆRA MEÐ DÆTRUNUM.
Snæfríður dvelur nú á suð-urhluta Tenerife ásamt eiginmanni og þremur dætrum, en jólaferða-lag þessarar akureyrsku fjölskyldu varð óvænt að
fjögurra mánaða dvöl í bænum El
Médano sem fjölskyldan þekkir
vel eftir að hafa búið þar veturinn
2018 til 2019.
Það var árið 2013 þegar yngsta
dóttirin var nýkomin til sögunnar
að fjölskyldan fór í fyrstu Kanarí-
ferðina og síðan hefur í raun ekki
verið aftur snúið.
„Það var vetur á Akureyri og ég
með þrjú lítil börn sem voru sífellt
blaut í fæturna í snjónum. Mig
dreymdi um að komast með fjöl-
skylduna í sól í fæðingarorlofinu
en maðurinn minn var f ljótur að
benda mér á að við hefðum ekk-
ert efni á slíku ferðalagi,“ útskýrir
Snæfríður, sem dó þó ekki ráðalaus
og skráði sig á íbúðaskiptasíðu og
tókst þeim að skipta við fjölskyldu
á Fuertaventura, einni kanarísku
eyjanna.
„Við vorum í framhaldi í fjórar
vikur á Fuertaventura en fyrir þá
ferð vissi ég ekkert um Kanaríeyjar,“
segir Snæfríður, sem upp frá þessu
hefur notast mikið við íbúðaskipti
og bæði skrifað handbók fyrir þá
sem hafa áhuga á að reyna fyrir sér
í þeim efnum og haldið námskeið í
Endurmenntun Háskóla Íslands.
„Áður en ég kynntist manninum
mínum ferðaðist ég fullt. Ég var
au-pair í Þýskalandi, bjó um tíma
í Frakklandi og fór í háskólanám í
Noregi. Ég var svo líka í skemmti-
legum störfum sem kröfðust þess
að ég ferðaðist töluvert. Svo þegar
börnin komu til sögunnar minnk-
uðu ferðalögin og peningarnir fóru í
annað eins og gengur og gerist.“
Harkaleg áminning
Það voru ekki aðeins snjóþyngsli
vetrarins 2013 og kaldir og blautir
barnsfætur sem kveiktu ævintýra-
þrá þeirra hjóna, heldur voru þau
harkalega minnt á alvöru lífsins.
„Það árið missti eiginmaður minn
tvo vini á besta aldri. Annar lést úr
veikindum og hinn af slysförum og
það kveikti ákveðna hugsun hjá
okkur og spurningar um það hvern-
ig við vildum haga lífinu. Fráföll
þeirra voru ákveðin áminning um
að allt er í lífinu hverfult,“ segir hún.
Þau heilluðust af Kanaríeyjum
og hafa síðan bara viljað vera þar.
„Ég hef enga þörf lengur fyrir að sjá
allan heiminn. Þegar maður kemur
svona oft á sama staðinn fer maður
að kafa dýpra í menninguna og
þessar eyjar eru svo fjölbreyttar.
Þetta er náttúrlega syðsti punktur
í Evrópu og fyrst fórum við hingað
til þess að fá tilbreytingu frá vetr-
inum en nú er það f leira sem við
sækjumst eftir. Við höfum kynnst
góðu fólki sem er með svo skemmti-
lega sýn á lífið og ólíka því sem
maður hafði áður kynnst. Það er
svo gaman að sjá að hægt sé að lifa
lífinu öðruvísi, en hjá þessu fólki er
vinnan ekki endilega í forgangi. Ég
var svo hissa fyrst þegar ég lenti í
boðum þar sem enginn spurði hvað
ég ynni við. Á Íslandi er maður alltaf
skilgreindur út frá starfi manns og
ef það er ekki nógu spennandi þá
nennir liggur við enginn að tala við
þig,“ segir Snæfríður í léttum tón.
„Hér er fólk að spá í allt öðru, fólk
talar um mat, vín og hreyfingu og
svo kemur vinnan kannski upp
löngu seinna. Lífsgæðakapphlaupið
er ekki eins áberandi og það er alltaf
fiesta. Þessi lífstaktur á einfaldlega
vel við mig.“
Spurning um forgangsröðun
Snæfríður og eiginmaður hennar,
Matthías Kristjánsson, eru bæði
sjálfstætt starfandi og geta þannig
raðað verkefnum upp svo hægt sé að
dvelja hluta ársins ytra.
„Maðurinn minn er húsasmíða-
meistari, en á meðan við erum
erlendis vinnur hann við þýðingar,
við að texta sjónvarpsþætti og kvik-
myndir. Starf smiðsins þyngist
verulega yfir vetrartímann, enda
oft snjóþungt fyrir norðan svo það
hefur reynst honum vel að skipta
um starfsvettvang þessa þyngstu
mánuði.“
Snæfríður hefur starfað við fjöl-
miðla um árabil og hafa lesendur
mögulega séð hana undanfarið
í fréttum RÚV frá Tenerife eða í
ferðaþættinum Vegabréf á N4.
„Ég hef einbeitt mér að ritstörfum
undanfarið,“ segir Snæfríður, sem
viðurkennir að síðasta ár hafi tekið
á, enda hefur hún mikið skrifað
greinar og bækur um ferðalög sem
lítið hefur verið um hjá heims-
byggðinni.
Hún segir þau mikið spurð að því
hvernig þau hafi efni á því að dvelja
svo mikið ytra.
„Þetta er alltaf spurning um for-
gangsröðun, innkomu og útgjöld.
Við höfum verið dugleg við að
stramma útgjöldin af, til dæmis
með því að nota íbúðaskipti. Núna
erum við hér í fjóra mánuði en af
því eru fimm vikur í íbúðaskipt-
um. Það eru þó engir Kanaríbúar í
okkar húsi núna, heldur eru þetta
svokölluð punktaskipti. Það eru
svo margar leiðir til þess að gera
íbúðaskipti og skiptin þurfa ekki
að gerast á sama tíma.
Deila ellilífeyrisárunum á lífið
Margir bíða með ferðalög og aðra
drauma þar til farið er á ellilífeyri.
Maður heyrir fólk oft segja;
Tíminn er í raun eina verðmætið
Snæfríður Ingadóttir hefur árum saman kosið að leggjast í ferðalög með eiginmanni og þremur dætrum yfir
jólahátíðina en dvalirnar hafa nú lengst enda segist hún ekki vilja bíða eftir ellilífeyrinum til þess að lifa lífinu.
Snæfríður upplifði sig alltaf utangátta í jólaundirbúningnum hér heima og því tilvalið að dvelja ytra með fjölskyldunni yfir hátíðirnar. MYND/MATTHÍAS KRISTJÁNSSON
Hjónin ásamt dætrunum Bryndísi Brá 7 ára, Ragnheiði Ingu 13 ára og Mar-
gréti Sóleyju 11 ára. Bók Snæfríðar má finna á vefsíðunni lifiderferdalag.is.
Björk
Eiðsdóttir
bjork@frettabladid.is
↣
2 0 . F E B R Ú A R 2 0 2 1 L A U G A R D A G U R20 H E L G I N ∙ F R É T T A B L A Ð I Ð