Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1964, Qupperneq 158

1964
156 —
Blóðsýnishorni, magni þess og umbúnaði, er því aðeins nánara lýst
í svari og plöggum rannsóknarstofunnar, að því hafi verið í einhverju
áfátt, t. d. ónóg blóð til rannsóknarinnar eða umbúnaður þannig, að
hugsazt gæti, að hann hafi haft áhrif á rannsóknarniðurstöðu, tappi
lekur, glas óhreint, annarleg lykt af blóðinu o. þ. u. 1.
Við blóðsýnishorn merkt „section 255/1964“ er engin athugasemd
gerð í bók rannsóknarstofunnar, sem táknar, að því hafi ekki verið áfátt
í ofangreindum atriðum".
Benedikt Sigurjónsson hrl. segir svo í bréfi til prófessors Níelsar
Dungal, dags. 30. ágúst 1965:
„1 dánarvottorðinu er dánarorsök talin „Submersio“ (drukknun),
en undanfarandi orsök „alcoholismus acutus“ (ölvun á háu stigi).
1 því sambandi er mér nauðsynlegt að fá skýrar fram hjá yður, á
hverju þér byggið þá skoðun yðar, að orsakasamband hafi verið á milli
drukknunar og ölvunar. Álit yðar mun verða notað í nefndu dóms-
máli“.
Prófessorinn svarar bréfinu á þessa leið hinn 1. september 1965:
„Ut af bréfi yðar frá 30. ágúst skal ég leyfa mér að taka þetta
fram:
Maður, sem hefur 2,4%0 alkóhól í blóði sínu, er svo drukkinn, að
hann stendur ekki öruggur á fótum sínum. Ef hann fer út í á í streym-
andi vatn, er honum miklu hættara við en öðrum að detta, sérstaklega
ef hann veður djúpt, svo að mikill vatnsþungi hvíli á honum af straumn-
um. Þá er mjög hætt við, að drukkinn maður detti og geti ekki komið
fótunum undir sig aftur, svo að hann drukknar. Þetta virðist hafa
gerzt, er G. fór út í ána eftir að hafa drukkið flösku af brennivíni.
Þannig hefur vafalaust verið samband hjá honum milli ölvunar og
drukknunar.
Hitt er svo annað mál, hvað maðurinn hefur ætlað sér. En hann ætti
að hafa vitað, að hann hafði drukkið svo mikið, að hann gat ekki ekið
bíl sínum til baka til Reykjavíkur“.
í málinu liggur fyrir bréf prófessors Jóns Steffensen, dags. 3. sept-
ember 1965, til Benedikts Sigurjónssonar hrl., svo hljóðandi:
„Samkvæmt ósk yðar með bréfi, dags. 30. ágúst 1965, sendi ég yður
lýsingu á þeirri rannsóknaraðferð, sem rannsóknarstofa próf. Jóns
Steffensen notar við að mæla áfengismagn í blóði.
Vegna þess að þér talið enn um rannsóknaraðferðir, vil ég taka það
fram, að aðeins er um eina aðferð að ræða, sem rannsóknarstofan notar
við áfengismagnsmælingar og sem notuð var við blóðsýnishorn, merkt
„section 255/1964“.
Aðferðin byggist á hæfileika alkóhóls til að reducera kalium dikro-
mat í sterkri brennisteinssýruupplausn (0,214 g K2 C2 07 er leyst upp í
1 ml H20 dest. og síðan þynnt upp í 100 ml með H2S04 conc.).