Morgunblaðið - 11.02.2021, Blaðsíða 52

52 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 11. FEBRÚAR 2021
✝ Aage Steinssonfæddist í
Reykjavík 14. októ-
ber 1926. Hann lést
á Landspítalanum
5. febrúar 2021.
Foreldrar Aage
voru Jóhann Torfi
Steinsson, f. 6.6.
1887 í Neðra-
Hvammi í Dýra-
firði, d. 11.11. 1966,
og Esther Judith
Löfstedt Steinsson, f. 23.6. 1898 á
Borgundarhólmi, d. 24.4. 1972.
Foreldrar Jóhanns voru Steinn
Kristjánsson og Helga Jónsdóttir.
Foreldrar Estherar voru Aage
Löfstedt og Matthilda Guðmunds-
dóttir. Alsystkini voru Örn, f.
26.5. 1921, d. 1.3. 2009, Inger
Steinunn, f. 8.4. 1924, d. 25.4.
1936, Steinar, f. 14.10. 1926, d.
16.5. 2015, Helgi, f. 27.12. 1928, d.
4.8. 2000, Haukur, f. 27.9. 1933, d.
16.3. 2013, Harry, f. 27.9. 1933, d.
17.1. 2003, og hálfsystir, Ólafía
Jóhannsdóttir, f. 1.3. 1915, d.
20.9. 1998, af fyrri konu Jóhanns,
Ólafíu Hólm Ólafsdóttur, f. 29.3.
1888, d. 3.3. 1915.
Aage kvæntist 29.7. 1949
Anne-Marie Steinsson f. í Narvik í
Noregi 22.10. 1929, d. 24.12. 2007.
Foreldrar Dagmar Ingrid Krist-
ensen, f. í Valle Revelsöy 9.2.
tæknifræði við Stockholms
Tekniska Institut 1949 og fram-
haldsnámi í rekstrartæknifræði
frá Noréns Korrespondens-
institut 1963. Varð rafvirkja-
meistari 1954 og vann við tækni-
fræðistörf þar til hann tók við
starfi stöðvarstjóra við Grímsár-
virkjun 1959. Aage varð raf-
veitustjóri Vestfjarða 1963 og
vann síðar að undirbúningi
stofnunar Orkubús Vestfjarða
1978, sat í stjórn og veitti tækni-
deild forstöðu til 1982. Formað-
ur Orkuráðs 1979-83 og stjórn-
arformaður Tækniþjónustu
Vestfjarða 1975-80. Fulltrúi Al-
þýðubandalagsins í bæjarstjórn
Ísafjarðar 1970-82 og ritstjóri
Vestfirðings 1976-82.
Aage var skólastjóri Iðnskól-
ans á Ísafirði og vann að því að
koma á kennslu í öðrum verk-
námsgreinum og undirbúnings-
greinum Tækniskólans og var í
nefnd heimamanna um stofnun
Menntaskóla á Ísafirði. Formað-
ur nefndar um fyrstu námskrá
rafveituvirkja og leiddi upp-
byggingu náms í rekstrarfræð-
um við Tækniskóla Íslands. Við
starfslok keypti hann fiskeldi-
stöð á Barðaströnd sem farið
hafði í þrot og byggði þar upp
öflugt bleikjueldi.
Útför Aage fer fram frá Kópa-
vogskirkju í dag kl. 13. Streymi:
https://promynd.is/aage
Virkan hlekk á streymi má finna á:
https.//www.mbl.is/andlat
1909, og August
Martin Jensen, f. í
Mo í Rana 15.5. 1906.
Saman eignuðust
þau sex börn, þau
eru: 1) Torfi Steins-
son, f. 8.3. 1950, eign-
aðist fimm börn með
fv. konu sinni Jó-
hönnu Helgadóttur,
f. 24.3. 1950, og síðar
tvö með Helgu
Nönnudóttur, f. 29.1.
1955, núverandi sambýliskona er
Tína Weber, f. 22.10. 1960. 2) Árni
Steinsson, f. 16.2. 1952, kvæntur
Kristrúnu Gísladóttur, f. 13.8.
1953, og eiga þau fjögur börn. 3)
Bryndís Magna Steinsson, f. 20.6.
1953, gift Erni Eyjólfssyni, f. 1.11.
1944, og eiga þau þrjú börn. 4)
Eva Dagmar Steinsson, f. 25.7.
1954, gift Kristjáni Guðjónssyni,
f. 29.2. 1952, og eiga þau fjögur
börn. 5) Sjöfn Heiða Steinsson, f.
14.3. 1957, gift Halldóri Þorgeirs-
syni, f. 25.7. 1956, og eiga þau tvö
börn. 6) Steinn Ágúst Steinsson, f.
20.1. 1959, var kvæntur Helle
Steinsson, f. 21.6. 1960, og eign-
uðust þau þrjú börn, núverandi
sambýliskona Susi Haugaard, f.
18.4. 1966. Afabörn Aage eru 23
og langafabörnin 47.
Aage lauk rafiðnnámi frá Iðn-
skólanum í Reykjavík, raf-
Jæja, þá er komið að leiðarlok-
um, pabbi minn, eftir gjöfult og
farsælt lífshlaup. – Það er margs
að minnast þegar horft er yfir
farinn veg en það sem upp úr
stendur er hvað þið mamma lögð-
uð mikið af mörkum til sam-
félagsins, sama hvar við bjugg-
um. Það var ekki bara verið að
taka þátt í pólitík og berjast fyrir
breytingum innan kerfisins eins
og þú gerðir til að koma málum
áfram heldur stóðuð þið á marg-
an hátt saman að þessu. Heimilið
var alltaf opið bæði sem skóli og
sem dvalarstaður fyrir þá sem
komu að og vildu mennta sig. Þið
voruð óþreytandi í því að hvetja
og hjálpa ungu fólki til náms. Sú
sýn sem nú þykir sjálfsögð að
geta menntað sig í heimabyggð
var sýn sem þú, pabbi minn, hafð-
ir sem ungur maður og barðist
fyrir og tókst að koma í fram-
kvæmd fyrir mörgum áratugum.
Margir báru gæfu til að njóta af-
raksturs hennar. Þegar við
bjuggum fyrir austan í Grímsár-
virkjun var sveitaskólinn um hríð
inni á heimilinu og fyrir vestan
var það uppbygging iðn- og
tæknináms sem á tímabili var
heima á Mjallargötunni. Við ól-
umst upp við að þetta væri bara
sjálfsagt mál. Svo var það nú ekki
lítið verkefni að koma okkur
systkinunum til náms og manns,
eins baldin og sum okkar gátu
verið á tímabilum í lífi okkar.
Sem krakki áttaði maður sig
ekki á því að eitthvað væri í gangi
sem skipti máli, væri ekki bara
brauðstrit, það kom síðar og hef-
ur skýrst enn á síðustu misserum
þegar við höfum verið að rifja
upp með þér þitt merkilega lífs-
hlaup og við systkinin komið
saman og rætt gamla daga.
En þú varst ekki bara frum-
kvöðull og athafnamaður í
mennta- og raforkumálum, þú
varst líka maður gleðinnar og
mikill dansari á böllum Sunnu-
kórsins á Ísafirði og Rarikböll-
um. Þá var fjölskyldan ykkur
mömmu afar mikilvæg og til að
mynda ekkert verið að láta ófærð
og myrkur koma í veg fyrir að
hægt væri að fara með börnin á
jólaball í sveitinni fyrir austan.
Þið fóruð líka með okkur í ótelj-
andi útilegur um landið sem
breyttust svo með árunum í tíðar
gönguferðir með börnum og
barnabörnum þegar þau bætt-
ustu í hópinn og mörg þeirra
minnast með miklum hlýhug. Svo
má ekki gleyma að minnast á
húsið sem þið byggðuð eigin
hendi í Meltröðinni í Kópavogi.
Þegar kom að því að við þyrftum
að fara suður til að mennta okkur
frekar var það stúkað upp svo við
gætum búið þar með fjölskyldum
okkar. Þar var öllu svo haganlega
fyrir komið að við bjuggum þar
saman fjögur systkin í einu með
stækkandi fjölskyldum okkar
þegar mest var. Fermetrafjöld-
inn var ekki mikill en það fór vel
um okkur og mörg barna-
barnanna líta á Meltröðina enn í
dag sem miðpunkt.
Ég kveð þig nú, pabbi minn, og
ykkur mömmu með þakklæti og
virðingu. Þið lifðuð til fulls og
snertuð marga á lífsleiðinni. Þið
hafið verið okkur góð fyrirmynd í
því hvernig maður getur gefið til
baka til samfélagsins og kennt
okkur hvað það er mikilvægt að
vera sjálfstæður í hugsun. Takk
fyrir þann lærdóm og allar ynd-
islegu minningarnar.
Sjöfn Heiða Steinsson.
Tengdapabbi minn Aage
Steinsson lést föstudaginn 5.
febrúar síðastliðinn á 95. aldurs-
ári.
Í mínum huga var Aage mjög
merkilegur maður, afburða-
greindur og frjór. Þegar Aage fór
á eftirlaun sneri hann sér að
áhugamáli sem hafði verið ofar-
lega í huga hans í einhvern tíma
en það var fiskeldi. Var byrjað að
huga að því hvernig því yrði best
hrint í framkvæmd. Mikið þurfti
af köldu vatni og eitthvað af
heitu. Best væri að kaupa eldis-
stöð, eftir dágóða leit ákvað Aage
að festa kaup á eldisstöð við
Vatnsfjörð á Barðaströnd sem
hafði verið notuð sem laxaseiða-
eldi.
Stöðin var í niðurníðslu og var
strax byrjað að flytja efni frá
Reykjavík til framkvæmdanna.
Efnið var að mestu leyti flutt á
heimilisbílnum sem var Lada
Station með toppgrind. Það var
ráðist í endurbætur á stöðinni
með hjálp áhugasamra og gekk
vel. Það tók bara örfáa mánuði.
Hann ákvað að þarna skyldi
framleidd bleikja, það var lítið
framleitt af henni á heimsvísu og
verðið lægra en á laxi. Það voru
sótt seiði á Hóla í Hjaltadal og
eldi hófst. Það er skemmst frá því
að segja að eldi gekk vel og var
fiskurinn flakaður og sendur í
flugi á markað.
Aage var vakinn og sofinn yfir
eldinu og dvaldi langdvölum fyrir
vestan og bjó í eldisstöðinni við
þokkalegar aðstæður sem voru
útbúnar þar.
Anna María konan hans dvaldi
löngum stundum með honum fyr-
ir vestan og naut þá jafnframt
samvista við Torfa son sinn og
fjölskyldu. Torfi var á þeim tíma
skólastjóri á Birkimel. Það kom
að því að Aage, kominn á áttræð-
isaldur, ákvað að flytja suður aft-
ur og tók þá Torfi sonur hans við
eldinu. Aage var samt ekki hætt-
ur heldur lagðist undir feld og
fékk hugmynd að hliðarafurð við
bleikjuna og viti menn eftir mikl-
ar tilraunir sem fram fóru á
heimili hans að Meltröð 6 varð til
afurð sem kallaðist Bleikju-
smyrja (eitthvað ofan á brauð).
Uppskriftin verður ekki gefin
upp en uppistaðan er reykt
bleikja. Gat ekki klikkað. Þar
með var byrjað að gera bílskúr-
inn kláran og setja í hann tæki og
tól til framleiðslunnar. Umbúðir
voru hannaðar og settar í fram-
leiðslu. Haft var samband við all-
ar matvöruverslanir í Reykjavík
og nágrenni og voru flestir til-
búnir að taka vöruna inn gegn þvi
að varan væri kynnt í verslunum
þeirra og þar með var allt í höfn.
Framleiðslan fór í gang, dreif-
ing og í framhaldinu kynningar.
Það er skemmst frá því að segja
að vörunni var vel tekið og seldist
hún mjög vel á kynningum. Sam-
hliða þessu ævintýri tók Aage sig
til og klæddi húsið sitt að utan
einn og óstuddur.
Svona eiga menn að vera.
Ég er strax byrjaður að sakna
þín Aage.
Örn tengdasonur.
Afi var mikill réttsýnismaður
með sterkar skoðanir. Mennta-
mál voru honum hugleikin og
þótti honum ekki leiðinlegt að
ræða þau málefni. Afi var einn
mesti Íslendingur sem við höfum
kynnst, þjóðrækinn mjög og ís-
lenskur matur í sérstöku uppá-
haldi. Eitt sinn var ákveðið að
elda fyrir hann ítalskan pasta-
rétt, sáust á augnaráði hans og
málrómi miklar efasemdir um
ágæti þessarar eldamennsku. En
réttinum voru gerð góð skil og að
lokum sagði afi með nokkurri
undrun að þetta hefði nú bara
verið fínasti matur. Var þó pass-
að upp á að sjóða með þessu ís-
lenskar kartöflur því hann afi
hefur átt stóran þátt í því að
halda uppi íslenskum kartöflu-
bændum!
Hann var mikill dugnaðarmað-
ur sem frekar gekk en að taka
bílinn og kom hann oft í mat síð-
ustu árin til foreldra okkar með
stuðningi af stafnum sínum.
Hádegið á aðfangadag var stór
stund á Meltröðinni þar sem afi
stjórnaði möndlugrautnum með
mexíkanahatt á höfði og útdeildi
vinningum þar sem enginn fór
tómhentur heim. Auðsjáanlegt
var að afi naut hverrar mínútu
með stórfjölskyldunni.
Sérstaklega gaman var að fara
á Ísafjörð og dvelja þar yfir sum-
artímann. Þegar fara átti til
Reykjavíkur var stressið ekkert í
fyrirrúmi. Ferðin í bæinn tók í
það minnsta tvo daga þar sem
tjaldað var og bíllinn keyrður á
60 km hraða mestalla leiðina. Þar
sagði afi okkur að njóta lands-
lagsins og náttúrunnar og helst
ættu að vera tveir gírar á bíl, einn
áfram og hinn til að bakka. Hann
var líka mikill íþróttaunnandi. Þá
helst þegar Ólympíuleikar voru
og þá sérstaklega vetraríþróttir.
Þá sat hann langt fram á nótt og
horfði, lagði sig aðeins og byrjaði
aftur að horfa um morguninn.
Flestir kölluðu þetta jaðar-
íþróttir, en afi var ekki á sama
máli og fannst til dæmis skíða-
ganga, íshokkí og skylmingar
flokkast undir alvöruíþróttir í
stað fótbolta sem hann sagði að
væri ekkert vit í – að sjá 22 full-
orðna karlmenn vera að eltast við
einn bolta.
Þrammandi í stígvélum upp
um fjöll og firnindi, gönguferðir,
stíflugerðir, íslenskt smjör, fisk-
eldi, ók um á Lödu, tekinn fyrir of
hægan akstur, naut þess að hafa
marga í kringum sig. Þetta var
hann afi.
Jóhann Pétur, Eva Björg,
Tryggvi og Hólmfríður.
Elsku afi. Takk fyrir allt sem
þú hefur kennt mér um lífið. Ég
mun sakna þess að fara í kaffi til
þín. Þó að ekki hafi alltaf verið
mikið spjall okkar á milli nutum
við samverunnar, og þó svo það
endaði oft með því að við báðir
vorum steinsofandi í stofunni
með útvarpið á fullum styrk. Þú
varst alltaf með svo einfalda og
jákvæða skoðun á lífinu og ég hef
ætíð litið mjög mikið upp til þín.
Ég er þakklátur fyrir að þú
fékkst að lifa góðu og löngu lífi og
ég veit að þú ert á fallegum stað
núna.
Ég samdi ljóð fyrir þig:
1926
Fyrtårnet viser vejen hjem
Bølgerne former en hånd
Bærer dig frem, let og nem
Blikstille hav hvisker blidt;
Ved du har grædt, ved du har lidt
En havfrisk brise fylder din krop
Kærlighed og fred fra tå til top
Smilende vinker du verden farvel
Dig og lyset går i et med sig selv
Endnu en smuk sjæl fik lov til, at flyve
Smuk som altid siden 1926
(Vitinn vísar leiðina heim.
Bylgjurnar mynda hendur
sem bera þig áfram, létt og lipurt.
Lygnt hafið hvíslar blítt:
Ég veit þú hefur grátið, veit þú hefur
þjáðst.
Ferskur sjávarblær fyllir líkamann
ást og friði frá hvirfli til ilja.
Brosandi veifar þú heiminum.
Þú og ljósið sameinist í eitt
Enn önnur falleg sál tekur flugið,
falleg, eins og ávallt frá 1926).
Hjalte Agust Steinsson.
Ástkær afi okkar Aage Steins-
son er nú fallinn frá.
Afi Aage var einstakur maður
sem fór gjarnan sínar eigin leiðir.
Hann hafði skoðanir á flestu og
hafði mjög gaman af að gera hluti
sem standa á skjön við það sem
flestum þætti venjulegt. Hann
var alltaf að hugsa og spá í hin
ýmsu viðfangsefni sem honum
þótti áhugaverð hverju sinni og
eyddi mörgum tímum á skrifstof-
unni sinni heima við spekúlasjón-
ir, þó mest ættfræði hin síðustu
ár.
Hann gekk langa göngutúra
með hundinn (Perlu og síðar
Snoppu) og þá alltaf í stígvélum. Í
göngutúr hugsaði hann hvað
best. Líklega hefur vinnan oftast
verið það sem fyllti hugann, enda
ótrúlega duglegur maður. Það lá í
hans eðli að þróa hlutina áfram
og leita lausna. Hann stóð aldrei í
stað og hefur verið okkur og
mörgum öðrum mikill innblástur
í gegnum árin. Honum var ein-
hvern veginn allt fært.
Flestir byrja að slaka á þegar
þeir komast á eftirlaunaaldur en
það átti ekki við um hann afa.
Hann setti sér bara enn háleitari
markmið. Þegar hann stóð á sjö-
tugu stofnaði hann fyrirtæki og
fór út í rekstur í erfiðum atvinnu-
geira, á erfiðum stað eða eins og
hann orðaði það: „Ég hugsaði
með mér að best væri að skoða
hvaða atvinnugrein væri alltaf á
hausnum. Því næst hugsaði ég
með mér hvar væri vitlausasti
staðurinn til að stunda þennan at-
vinnurekstur.“
Það er skrítin tilfinning að vita
ekki af afa uppi á Meltröð, sem
hefur verið eins konar ættarsetur
fyrir alla stórfjölskylduna og
fastur punktur í tilveru okkar
allra fram til þessa. Hann og
amma voru einstök fyrir okkar
fjölskyldu. Þau hjálpuðu alltaf til
þegar virkilega á reyndi og
þeirra heimili stóð okkur öllum
alltaf opið og gat öll stórfjölskyld-
an leitað á Meltröðina hvort held-
ur sem það vantaði þak yfir höf-
uðið, góð ráð, styrk eða hlýju.
Getum við seint þakkað þeim
það lífsnesti sem þau gáfu okkur.
Bæði störfuðu sem kennarar og
þreyttust aldrei á því að hjálpa
okkur barnabörnunum með lær-
dóminn. Auk þess var alltaf nota-
legt að tylla sér með afa og ömmu
inni í stofu og horfa á fréttirnar
eða sjónvarpið því aldrei upplifði
maður sig annað en velkominn og
heima hjá sér í þeirra návist og
ekkert jafnaðist á við kvöldkaffið
hennar ömmu.
Eftir fráfall ömmu stóð afi sem
klettur vaktina á Meltröðinni
sem höfuð fjölskyldunnar í fjölda
ára. Hver jól og áramót voru allir
sem vildu mæta á aðfangadag og
gamlárskvöld velkomnir. Það féll
ekki ár úr þar til nú og finnum við
mikinn söknuð hjá mörgum að
hittast ekki í möndlugraut hjá afa
í hádeginu á aðfangadag.
Sá gamli þreyttist ekki á að
reiða fram nýjar þrautir og leiki
sem styttu barnabörnunum og í
seinni tíð barnabarnabörnunum
biðina eftir jólunum. Það er okk-
ur öllum mikill missir að þessi
náðarstaður hverfi nú með elsku
afa en hann mun svo sannarlega
lifa áfram í hjörtum okkar og
munum við barnabörnin halda
möndlugrautinn hans afa hátíð-
legan um hver jól.
Hvíl í friði, elsku afi, við biðj-
um að heilsa ömmu. Takk fyrir
okkur.
Bryndísarbörn,
Guðrún Elín Arnardóttir,
Róbert Örn Arnarson og
Helena Dögg Arnardóttir.
Með Aage er genginn einn af
brautryðjendum í uppbyggingu
orkukerfis landsins sem við nú
tökum sem sjálfsögðum hlut,
maður sem leitaði sér þekkingar
út fyrir landsteinana og helgaði
líf sitt því ætlunarverki að bæta
hag allra þeirra sem landið
byggja. Umhyggja hans fyrir
náunganum átti sér djúpar ræt-
ur, ekki í pólitískri hugmynda-
fræði heldur ást á lífinu og ríkri
réttlætiskennd.
Hugur hans og hönd voru ekki
bundin á klafa vanahugsunar.
Ekki fór hann troðnar slóðir og
nálgaðist hvert verkefni með
frumleika uppfinningamannsins.
Þetta, eins og svo margt, áttu
þeir sameiginlegt tvíburabræð-
urnir Steinar og Aage.
Aage sótti sér lífsfyllingu í
þeim verkefnum sem honum voru
falin eða hann tók sér fyrir hend-
ur; sóttist aldrei eftir metorðum
eða viðurkenningu annarra.
Hann gerði miklar kröfur til sín
sjálfs og annarra en var ávallt
reiðubúinn að leiðbeina og styðja
ef einlægur vilji til að takast á við
verkefnið var til staðar.
Ást hans á landinu leiddi hann
ekki inn á braut þeirrar þjóðern-
ishyggju sem leitt getur til ein-
angrunar hugarfarsins. Af
danskri móður, sonur farmanns
sem sigldi um heimsins höf og
með lífsförunaut sér við hlið sem
flýja þurfti æskuslóðir í Norður-
Noregi þar sem hörmungar
stríðsins urðu sem skelfilegastar,
var sjálfsmynd hans í senn ís-
lensk, norræn og evrópsk.
Hann valdi sér verkefni við
hæfi þegar hann tókst á við upp-
byggingu orkukerfis Vestfjarða.
Frumleiki hans og þor birtist
meðal annars í þróun fjarvarma-
veitu á þéttbýlissvæðum Vest-
fjarða sem byggði á varmaorku
frá varaaflstöðvum og hagkvæm-
um kaupum á umframorku frá
Landsvirkjun utan álagstíma eft-
ir að Vesturlínan, sem hann barð-
ist fyrir, kom til. Áhersla hans á
varaafl til að tryggja afhending-
aröryggi sannaði gildi sitt svo um
munaði þegar óveður gengu yfir
landið í árslok 2019 og ársbyrjun
2020.
Þá rifjaði hann upp eigin
reynslu af óveðrum og skilnings-
skorti sérfræðinga þess tíma á
þörfinni fyrir varaafl.
Þegar ég kom inn í fjölskyld-
una 1975 átti sýnin um Orkubú
Vestfjarða hug hans allan. Hann
sá fyrir sér fyrirtæki sem bætt
gæti hag allra íbúa Vestfjarða
með því að ráðast í arðbærar fjár-
festingar og veita alhliða orku-
þjónustu. Til að svo mætti verða
þyrftu allir íbúar fjórðungsins að
setja langtímahagsmuni heildar-
innar ofar staðbundnum sérhags-
munum.
Aage nálgaðist öll þau ábyrgð-
arstörf sem honum voru falin
sem samfélagsþjónustu hvort
sem það var ábyrgð á raforku-
kerfi Vestfjarða, seta í bæjar-
stjórn eða forysta Iðnskólans á
Ísafirði og þeirra menntastofn-
ana sem hann byggði upp í skjóli
hans. Fátt gladdi hann meira en
Aage Steinsson
Minningarvefur á mbl.is
Vefur þar sem er sameinað efni sem snýr að
andlátum og útförum. Þar eru birtar andláts-,
útfarar- og þakkartilkynningar sem eru að-
gengilegar öllum en auk þess geta áskrifendur
lesið minningargreinar á vefnum.
  
 


 
 þjónustuaðila sem aðstoða þegar andlát ber

  




 
ætlaðar aðstandendum við fráfall ástvina.
www.mbl.is/andlát
Minningar
og andlát