Ásgarður : blað starfsmanna ríkis og bæja - 01.05.1955, Síða 17

Arngrímur Kristjánsson skólastjóri,
varaform. B. S. R. B.:
Nokkrar athugasemdir við grein
Hafsteins Sigurbjörnssonar, um
launa- og dýrtíðarmál, er birtist
í Alþýðublaðinu 12. marz s.l.
undir fyrirsögninni „Sá er vinur
er til vamms segir“.
I grein Hafsteins koma fram margar vill-
andi fullyrðingar, ýmist byggðar á alröng-
um forsendum eða af ókunnugleik
greinarhöfundar, enda er það margt í
senn, sem á hann sækir og „vefst í huga
hans.“
Það er þá fyrst að telja ótta greinar-
höfundar við kröfur verkalýðsstéttarinn-
ar, hótanir forsætisráðherra um nýtt
gengishrun, hagfræðingaálit, ótti um fall
núverandi ríkisstjórnar, óréttmæti fjöl-
skyldutrygginga og síðast, en ekki sízt,
nýafstaðna „samninga“ ríkisstjórnarinnar
við samtök opinberra starfsmanna, sem
greinarhöfundur telur að hafi haft í för
með sér stórfelldar launabætur þeim til
handa. — Enda telur H. S. þessa fastlauna-
menn ríkis og bæja hafa farið fram með
mestu frekju og óbilgirni „bæði fyrr og
nú“, og er helzt að skilja á orðum hans að
frekja þeirra í kaupgjaldsmálum sé undir-
rót dýrtíðar og kaupgjaldskrafna, sem sé
Hastað
á hjórómo rödd
mesta bölvun fyrir hverja ríkisstjórn,
enda sé þessi ríkisstjórn komin á fallanda
fót af þessum sökum.
Það er ekki nema von að ritstjóri Al-
þýðublaðsins sé ginkeyptur fyrir öllum
þessum vísdómi og birti þetta (athuga-
semdalaust) lesendum blaðsins til hugar-
hægðar!
Þá skal horfið að nokkrum •fullyrðing-
um H. S. og þær hraktar.
Það er svo fjarri sanni, sem mest má
vera, að launamenn hins opinbera hafi
sýnt óbilgirni í kaupkröfum, að jafnvel
ríkisstjórnin sjálf mun óefað bera hið
gagnstæða. Enda eru staðreyndir þær, að
úrbætur þeim til handa hafa þeim aldrei
verið í té látnar, nema eftir á, og eftir að
launagreiðslur á frjálsum markaði hafa
sannanlega gefið tilefni.
Þannig var það er Alþingi samþykkti
gildandi launalög 1945, og þannig var það
er það loks samþykkti núgildandi upp-
bætur á grunnlaun með sérstakri f járlaga-
samþykkt.
Til frekari áréttingar og til þess að
fyrirbyggja allan misskilning, skal það
fram tekið, að áður höfðu verið greiddar
með sérstakri fjárlagasamþykkt, fyrst frá
árinu 1950, 10, 15 og 17% launabætur
á grunnlaun eftir launaupphæð.
Hin síðasta samþykkt, er gildir frá 1.
jan. 1954, um 20% uppbætur á öll grunn-
laun frá 1945 var einnig gerð á grundvelli
framanritaðs, þar sem fyrir lágu útreikn-
ÁSGARÐUR 15