Þjóðmál - 01.03.2016, Qupperneq 24

fyrsta sinn. Þetta hefði verið hægt með því að leggja þeim til eigið fé.
Miðað við 30 milljón króna eign hefði ríkissjóður haft bolmagn til að leggja fram 20%
eigið fé (sex milljónir króna) til yfir 40 þúsund íbúðakaupenda. (í þessu sambandi má
benda á að árið 2015 fengu tæplega 38 þúsund greiddar vaxtabætur vegna tekjuársins
2014, samkvæmt upplýsingum sem komu fram íTíund tímariti Ríkisskattstjóra).
Með öðrum orðum: Ríkið hefði getað afhent 41 þúsund fjölskyldum sem keyptu sína
fyrstu íbúð ígildi 20% eiginfjár. Eignamyndun þessara fjölskyldna hefði orðið hröð og
fjárhagsleg staða þeirra allt önnur og sterkari.
Með þessu hefði almenningurorðið að eignafólki en ekki bótaþegum sem bíða eftir
vaxtabótum á hverju ári en neyðast síðan til að gerast leiguliðar í nafni„félagslegs réttlætis".
Gjörbreytir stöðu heimilanna
Bein eiginfjárframlög gjörbreyta fjárhagslegri stöðu þeirra sem ráðast í að eignast eigið
húsnæði. Sex milljónum króna lægri skuldir auka ráðstöfunartekjur íbúðakaupenda um
liðlega 600 þúsund krónur á ári að meðaltali sé miðað við 35 ára húsnæðislán á 4,5%
vöxtum og 3,5% verðbólgu. Ef verðbólgan verður meiri skiptir eigin fjárframlagið enn
meira máli.
Dæmi: f stað sex milljóna eiginfjárframlags verður fjölskylda að taka sex milljónir króna í
viðbótarlán til aðfjármagna kaupin. Fjölskyldan þarf að greiða í hverjum mánuði að meðal-
tali 53 þúsund í afborganir, vextir og verðbætur miðað við 35 ára lán, fyrrnefnda vexti og
verðbólgu. Þegar upp er staðið verður fjölskyldan búin að greiða alls 22,3 milljónir króna,
þ.e. höfuðstólinn, vexti og verðbætur:
krónur
Vextir......................... 5.462.232,-
Verðbætur..................... 10.784.781,-
Samtals....................... 16.247.013,-
Höfuðstóll .................... 6.000.000,-
Heildargreiðsla............... 22.247.013,-
Þannig hlýtur stefna stjórnvalda í húsnæðismálum fyrst og síðast að miða að því að
tryggja að einstaklingar leggi í stærstu fjárfestingu lífsins - íbúðakaupa - með sem mest
eigið fé. í framtíðinni þurfa þeir ekki að treysta á niðurgreiðslu vaxta í formi vaxtabóta.
22 ÞJÓÐMÁL