Þjóðmál - 01.03.2016, Blaðsíða 66

Þus Birgittu og Helga Hrafns
Maður opnar ekki fjölmiðil án
þess að fá fréttir um ágrein-
ing Birgittu og Helga Hrafns.
Þær deilur verða ekki settar
niður með því að skötuhjúin
biðji hvort annað reglulega
afsökunar á því að bera
ágreininginn á torg. Nú hefur
Birgitta áhyggjur af því að
þetta innbyrðis þus leiði til
fylgistaps og það megi ekki
gerast því samfélag okkar sé
í molum!
Ég hef ekki áhyggjur af inn-
byrðis karpi Pírata og erekki
viss um að það eitt sér hafi
mikil áhrif á fylgi þeirra. Ég
er hins vegar mjög hugsi yfir
þessari fullyrðingu Birgittu
um að íslenskt samfélag sé í
molum. Auðvitað er það
þannig, hér sem annars
staðar, að margt má betur
gera en að halda því fram
að samfélagið sé í molum er
hrein fjarstæða. En það má
sjálfsagt telja mörgum trú
um að hér sé allt í molum
ef nógu oft er hamrað á því.
Og ég hef verulegar efa-
semdir um að Píratar væru
rétta fólkið til að koma þessu
ómögulega samfélagi í lag,
að minnsta kosti ekki meðan
ekkert vitrænt form er á
þessu stjórnmálaafli.
Lágmarkað menn viti hver
er kafteinn og hver ekki. Það
er flóknara en svo að hægt sé
að stjórna landinu bara með
einhverju þusi á Netinu.
Brynjar Níelsson,
þingmaður á bloggsíðu
sinni 28. febrúar2016
„Rannsóknir" í nafni mannréttinda
Fyrir nokkrum árum ákváðu
vinstrimenn í Reykjavíkað búa
til sérstakt„mannréttindaráð"
á vegum borgarinnar. Eru
mannréttindi þó ekki sérstakt
verkefni sveitarfélaga og ekki
vitað til þess að í borginni
viðgangist stórfelld mann-
réttindabrot sem sé á valdi
eða verksviði borgarinnar að
stöðva.
En auðvitað snýst starf
„mannréttindaráðsins" ekki
um raunveruleg mannréttindi.
Þar er enginn að velta fyrir
sér grunnrétti einstaklingsins
til lífs, frelsis og eigna. Þar er
enginn að hugsa um hvort
atvinnufrelsi einhvers sé
skert, til dæmis með því að
borgarfulltrúar banni ein-
hverja starfsemi sem þeim
sjálfum finnst ógeðfelld.
Mannréttindi mannréttinda-
ráðsinssnúast um nútíma
vinstri-mannréttindi. Vand-
lega valda tölfræði. Ásýnd
þjóðfélagsins á afmörkuðum
sviðum. Nútíma mannrétt-
indi vinstrimannsins snúast
ekki um að fólk hafi rétt á
því að hefja atvinnurekstur
og stjórna honum eins og
því finnst sjálfu skynsam-
legast. Mannréttindi vinstri-
mannsins snúast um að hið
opinbera skyldi eigendur
einkafyrirtækja til að velja
konur í stjórn.
Á dögunum yfirheyrðu
starfsmenn„mannréttinda-
ráðsins" dagskrárstjóra
útvarpsstöðvarinnar X-ins
um fjölda kvenna sem þar
stýrðu þáttum. Þetta var sagt
tengjast gerð bæklings sem
Reykjavíkurborg myndi gefa
út á næstunni.
Hvernig er hægt að koma
sér upp þeirri hugsun að
það komi mannréttindum
við hversu margar konur og
hversu margir karlar stýri
útvarpsþáttum á X-inu?
Hvernig réttlæta borgaryfir-
völd að útsvarsfé sé notað til
þessara„rannsókna"?
En ef„mannréttindaráðið"
hefur áhyggjur af því hvernig
kynjahlutföll starfsmanna
eru á tiltekinni einkarekinni
útvarpsstöð þá mætti velta
fyrir sér hvenær ráðið fer og
kannar hversu margir vinstri-
menn og hversu margir
hægrimenn sinna dagskrár-
gerð í Ríkisútvarpinu. En það
ekki víst að slík tölfræði þykja
áhugaverð í ráðhúsinu.
Vefþjóðviljinn
26. febrúar2016
64 ÞJÓÐMÁL