Þjóðmál - 01.06.2019, Qupperneq 23

ÞJÓÐMÁL Sumar 2019 21
Hörður var óhræddur við að leita ráðgjafar
við breytingar. Ráðgjafar kostuðu sitt, en það
var mat Harðar að hann kæmist hraðar yfir og
tæki fleiri réttar ákvarðanir með þeim hætti.
Ef of margar rangar ákvarðanir eru teknar
tefur það fyrir þróun og kostnaður hækkar.
Þetta viðhorf hafði hann alla tíð; það var
betra að vinna málin í hópi og fá til liðs við
hópinn sérfræðinga sem tóku þátt í að hraða
framförunum.
Allar þessar breytingar skiluðu sér í hærra
þjónustustigi og góðri afkomu. Þó svo að
auðvitað megi benda á ákvarðanir sem ekki
skiluðu jákvæðri niðurstöðu var það einnig
hans skoðun að ef menn tækju ekki áhættu
yrði framþróun hægari.
Hægt er að fullyrða að árið 1985, rúmum fimm
árum eftir að Hörður tók við sem forstjóri,
var Eimskipafélagið allt annað félag en það
var þegar hann tók við; alhliða flutninga-
þjónustufyrirtæki sem gat tekist á við enn
fleiri verkefni og áskoranir. Um þær mundir
var Hörður einnig kominn í stjórn Flugleiða,
en þar markaði hann einnig djúp spor.
Hörður nýtti vel þessa stöðu sem hann hafði
sjálfur skapað.
Fleiri komu inn í stjórnendahópinn. Við
vorum t.d. nokkur sem vorum ráðin beint úr
skóla og okkur voru falin mikilvæg verkefni.
Það traust sem við nutum og sá framgangur
sem við náðum í starfi nýttust báðum.
Stjórnendahópurinn stækkaði með auknum
verkefnum. Ráðnir voru inn karlar og konur
með breiðan bakgrunn, ekki einungis
viðskiptafræðingar heldur einnig verk-
fræðingar og fólk með húmanískan
bakgrunn. Þessi blanda af fólki skapaði frjótt
andrúmsloft og félagið stækkaði með því.
Um tíma var allt að 30% breyting á forstöðu-
mannahópnum á ári, því að aðilar í viðskipta-
lífinu sáu hvernig stjórnunaraðferðir Harðar
skiluðu sér í hæfu fólki með mikilvæga
reynslu og sóttu í þann hóp sem vann hjá
Eimskip. Eitt sinn var ég spurður af blaða-
manni hvernig nám mitt hefði nýst mér í
starfi. Svar mitt var einfalt, það sem ég lærði í
háskóla hefur nýst vel alla daga en sennilega
hef ég lært mest í stjórnendaskóla Harðar
Sigurgestssonar. Það á við um fleiri, enda
er samstarfsfólk Harðar áberandi í íslensku
viðskiptalífi enn í dag.
Aldrei var slakað á í framþróun. Markmiðs-
áætlanir voru gerðar á hverju ári, og þá til
3-5 ára. Þar voru næstu skref vörðuð. Þessar
áætlanir voru enginn fagurgali um að efla,
bæta og kæta. Þetta voru áætlanir sem voru
eyrnamerktar, tímasettar og reiknaðar út
kostnaðar- og tekjulega.
Ég stýrði í 10 ár starfsemi Eimskips erlendis,
Utanlandssviði. Þar voru sett fram markmið
um vöxt og hvernig ná ætti þeim vexti fram.
Hluti starfsins var nátengdur flutningakerfi
Eimskips, en annar hluti var ótengdur því.
Það er alltaf áhætta að fara út fyrir rammann,
en Hörður hvatti okkur sífellt áfram í nýjum
landvinningum. Hann treysti fólki til góðra
starfa.
Hörður var ekki maður smáatriðanna. Hann
hafði stóru myndina alltaf ljósa fyrir sér.
Spurði mikið og kom með athugasemdir en
þegar línan var lögð var verkefnið þess sem
á því bar ábyrgð. Hann fylgdist vel með og
var ferðast mjög reglulega um starfsstöðvar
félagsins til að fá kynningar á því hvað væri
að gerast og hvernig það væri að skila sér í
rekstrar- og efnahagsreikning Eimskips sam-
stæðunnar. Verkefnin urðu að sjálfsögðu að
metast út frá þeirri afkomu sem þau skiluðu.
Eitt sinn var ég spurður af blaðamanni hvernig nám mitt hefði nýst mér í starfi.
Svar mitt var einfalt, það sem ég lærði í háskóla hefur nýst vel alla daga en
sennilega hef ég lært mest í stjórnendaskóla Harðar Sigurgestssonar. Það á við
um fleiri, enda er samstarfsfólk Harðar áberandi í íslensku viðskiptalífi enn í dag.