Þjóðmál - 01.06.2019, Side 70

68 ÞJÓÐMÁL Sumar 2019
Þessi misnotkun á opinberu valdi hefur þó
ekki mikil áhrif á helstu stjórnendur Seðla-
bankans. Már hlakkar bara til að hætta og
rifjar sjálfur upp hvað hann hefur staðið sig
vel, Arnór sækir um stöðu seðlabankastjóra
eins og ekkert sé og Ingibjörg skellti sér í
nám í virtum háskóla í Bandaríkjunum. Frétta-
blaðið hefur á undanförnum vikum leitað
upplýsinga um það hvort Seðlabankinn hafi
greitt fyrir námið, að hluta til eða í heild, en
bankinn neitar að svara þeim spurningum.
***
Gjaldeyriseftirlit Seðlabanka Íslands mótar
svarta sögu áranna eftir hrun. Þrátt fyrir að
gjaldeyrishöftin hafi verið afnumin árið 2015
starfaði gjaldeyriseftirlitið áfram og það má
áætla með raunhæfum hætti að kostnaður
þess nái upp undir tvo milljarða króna.
***
Viðbrögð stjórnmálamanna við þessu offorsi
Más og annarra starfsmanna Seðlabankans
eru ekki síður vonbrigði. Þegar á árinu 2014,
þegar Bjarni Benediktsson skipaði Má aftur til
fimm ára (seðlabankinn heyrði þá undir
fjármálaráðuneytið), lá fyrir hvernig gjaldeyris-
eftirlitið hagaði sér. Þáverandi ríkisstjórn
mátti vera ljóst að hér væri að eiga sér stað
alvarleg misnotkun á opinberu valdi en kaus
að setja kíkinn á blinda augað.
Þegar Hæstiréttur kvað upp úrskurð sinn
síðastliðið haust (þar sem fyrrnefnd sekt
bankans gegn Samherja var felld niður)
óskaði forsætisráðherra eftir greinargerð
frá bankaráði Seðlabankans vegna málsins.
Þá vildi nú ekki betur til en svo að tveir
bankaráðsmenn, þau Þórunn Guðmunds-
dóttir og Sigurður Kári Kristjánsson, sáu
ástæðu til að gera alvarlegar athugasemdir
við framgöngu stjórnenda Seðlabankans
gagnvart bankaráðinu við undirbúning
þeirrar greinargerðar.
Með öðrum orðum reyndu stjórnendur
Seðlabankans, með Má í broddi fylkingar, að
móta afstöðu bankaráðsins sér í hag.
Greinargerðinni var þó skilað, bankaráðið
taldi að aðför bankans gegn Samherja
væri ekki í lagi og Gylfi Magnússon sat fyrir
svörum hjá stjórnskipunar- og eftirlitsnefnd
Alþingis til að reifa málið. Síðan þá hefur lítið
gerst í málinu og sjálfsagt vill stjórnsýslan -
ásamt stjórnmálamönnum - helst gleyma því.
***
Hér hefur ekkert verið minnst á klúður
Seðlabankans, undir forystu Más, við söluna á
hinum danska FIH banka – sem kostaði skatt-
greiðendur hér á landi stórfé. Þá væri líka
hægt að rifja upp það skrautlega ferli þegar
Már fór í mál við bankann vegna launa sinna
sem hann taldi vera of lág.
Þetta minnir okkur á að af nægu er að taka
og sjálfsagt gefst tími til að rifja þetta allt
reglulega upp. Þessi framganga Más, Arnórs
og Ingibjargar er geymd en ekki gleymd.
Það skiptir máli hver stjórnar í Seðla-
bankanum. Vonandi munum við aldrei upp-
lifa þann dag að embættismenn, eins og þeir
sem störfuðu við gjaldeyriseftirlit bankans,
hegði sér eins með þeim hætti sem helst má
líkja við starfsaðferðir gömlu skoðanabræðra
Más í Austur-Þýskalandi.
Þessi misnotkun á opinberu valdi hefur þó ekki mikil áhrif á helstu stjórnendur
Seðlabankans. Már hlakkar bara til að hætta og rifjar sjálfur upp hvað hann hefur
staðið sig vel, Arnór sækir um stöðu seðlabankastjóra eins og ekkert sé
og Ingibjörg skellti sér í nám í virtum háskóla í Bandaríkjunum.