Heilsuvernd - 01.03.1951, Qupperneq 19

HEILSUVERND
Jón Arnfinnsson, garðyrkjumaður:
Heilbrigðar gulrófur
í HEILSUVERND hefir allítarlega verið rætt um hinar svonefndu
lífrænu ræktunaraðferðir og áhrif þeirra til útrýmingar jurtasjúk-
dómum. Margir hafa látið í Ijósi efa um, að safnhaugaáburður geti
útrýmt vágestum eins og kálmaðkinum. Erlend reynsla hefir þó
margsannað, að svo er. Hér á landi er lítil reynsla til i þessum efnum,
og væri æskilegt, að lesendur Heilsuverndar, sem vita um einhver
dæmi, geri ritstjórninni aðvart. Hér á eftir skýrir hinn góðkunni garð-
yrkjumaður Jón Arnfinnsson frá einu slíku athyglisverðu dæmi.
Síðastliðið sumar ræktaði ég gulrófur í garðlandi því, sem
bærinn hefir leigt út í Rauðavatnslandi. Fleiri leigjendur
höfðu gulrófur, en allsstaðar urðu þær skemmdar af kál-
flugunni, þar sem þær voru ekki varðar með eiturefnum.
Engan maðk fann ég í mínum rófum, og reyndust þær á-
gætlega góðar. Nú hafði ég þó engar skordýravarnir, og
gerði ekkert til þess að bægja flugunum frá. Og sumarið
áður hafði maðkur verið í garðinum. Mér var því spurn:
Hvað olli því, að rófurnar urðu svona góðar hjá mér, en
spilltar annarsstaðar? Eg athugaði málið gaumgæfilega.
En til þess að rækta hina íslenzku jörð, þarf að þurrka
hana og ryðja burtu grjóti, þar sem það er fyrir. Og það
þarf að klæða landið og fjallshlíðarnar skógi. Til þess þarf
mikinn vinnukraft og áhuga, iðni og ástundun. Og við skul-
um vona, að hráfæðið, hin lifandi fæða, sem íslendingar
verða að rækta við jarðhita að einhverju leyti, geri þá
heilsugóða og hrausta, veki hjá þeim aukna löngun til að
rækta hina góðu jörð sína og stuðli svo að fólksfjölgun í
landinu, að þeim verði kleift að leysa þessa þraut.