Strandapósturinn - 01.06.1990, Síða 117

verbúðir og nokkur verzlun. Sveinn Guðmundsson fór þar í land,
og fékk ég að fara með honum. Sveinn fór að hitta einhvern
verzlunarstjóra, er þar var. En ég notaði tímann til þess að svipast
um í hinu nýja landi. Mér var einkum starsýnt á stóran fiskhjall,
sem virtist fullur af fiski, er hékk til herzlu. Fékk ég að bragða bita
af harðfiski hjá manni, sem var þar að vinnu. Þótti mér þetta bezti
matur.
Við biðum viku þarna í Haukadalsbótinni. Að þeirn tíma liðn-
um fengum við að vita, að ísinn væri að lóna frá landi meðfram
Ströndum. Lögðum við þá af stað aftur, sigldum fyrir Horn,
þræddum síðan með landi og komumst inn á Reykjarfjörð. Þá var
ekki fært lengra að sinni með Ströndunum.
Á Reykjarfirði tók Jakob Thorarensen kaupmaður á móti okk-
ur með mestu virktum. Þar vorum við um kyrrt í nokkra daga.
Einn daginn gekk ég með öðrum manni á Reykjarfjarðarfjall.
Þótti mér það furðu hátt og útsýnið stórfenglegt, er upp var
komið, en kuldalegt var þar umhorfs. Póstskipið „Diana“ flýði inn
á Reykjarfjörð undan ísnum, meðan við vorum þar, og fór þaðan
um sama leyti og við, á leið til hafna á Norðurlandi.
Um mánaðamótin maí—júní fór fyrir alvöru að losna um ísinn á
Flóanum. Bjuggumst við nú enn til ferðar. Vorum við nú 3 sólar-
hringa frá Reykjarfirði til Borðeyrar og komumst oft í hann
krappan á þeirri leið. Varð hvað eftir annað að stjaka skútunni frá
ísjökunum eða smájökum frá kinnungunum. En aldrei varð ég
þess var, að við værum í neinni hættu á þessari ferð. Og eftir því
sem meira var að gera og erfiðleikarnir meiri, fannst mér meira til
ferðalagsins koma.
Á leiðinni inn eftir skall á okkur þoka. Komum við þá allt í einu
auga á rnann, sem lá á ísjaka og svaf. Hann hafði verið á bátkænu
°g lá kænan við ísjakann. Hafði hann vafið fangalínunni á bátnurn
um fót sér. Er skonnortan var komin að jakanum, kallaði skip-
stjóri til mannsins og spurði, hver hann væri og hvert hann væri að
fara. Maðurinn á ísjakanum brá skjótt við, er hann varð okkar var.
Kom hann rakleitt um borð í „Júnó“. Þar var honum borinn
uiatur og drykkur og tók hann hraustlega til matar síns. Skipverj-
ar spurðu um ferðir hans. Hann kvaðst ætla að Gjögri. Var ekki á
115