Strandapósturinn - 01.06.1990, Side 128

En margt var þar fleira, sem vakti athygli mína í hinu nýja
umhverfi. Man ég m.a., að það varð mér umhugsunarefni, hve
veðrabrigði voru snögg í þessu landi, hve skjótt skipti um milli
veðurofsa og blíðviðris, og hvernig allt líf fólksins í landinu var
háð þessurn breytingum veðurfarsins.
Þegar ég þurfti engu að sinna við búðarstörfin, var það mér
ánægja að annast ýmsa snúninga fyrir húsmóðurina eða sækja
hesta í haga og þeysa á næstu bæi með skilaboð eða í öðrum
erindum fyrir húsbónda minn.
Meðal þeirra bænda sem ég kynntist fyrst var Daníel Jónsson
dannebrogsmaður á Þóroddsstöðum. Tókst með okkur góð vin-
átta. Daníel átti son, er Jón hét. Hann var á svipuðum aldri og ég.
Við urðum mestu mátar. Eg kynntist Þóroddsstaðafólkinu fljótt
og kunni einkar vel við það allt, ekki síst konu Daníels. Hún var
systir séra Brands Tómassonar á Prestbakka. Þóroddsstaðaheim-
ilið var hið mesta myndarheimili í hvívetna.
Kristján Hall var verzlunarstjóri fyrir Clausensverzlunina á
Borðeyri. Kona hans var Elínborg, dóttir Péturs Eggerz. Fyrsta
árið mitt á Borðeyri var Pétur Eggerz búsettur hjá dóttur sinni og
tengdasyni. Þar var líka Lovísa, systir Kristjáns Halls. Allt var þetta
vingjarnlegt og elskulegt fólk.
Pakkhúsmaður við Clausensverzlun var Jón Jasonarson. Með
okkur Jóni tókst rnikil og löng vinátta.
Samverkamaður minn í „Júnó“ um vorið, Theodór Ólafsson,
fór til Kristjáns Halls sem bókhaldari.
Framhald í ncesta hefti.
126