Strandapósturinn - 01.06.2003, Blaðsíða 26

um sumt vestur sumt til Norðurfjarðar. Mart var með honum.
Jeg fékk kassa með mör frá Leifa bróðir...“
Þetta er dregið hér fram til gamans. Bókanir Níelsar sýna að
skipakomur þóttu nokkur tíðindi á þessum tíma.
Skipakomurnar og áhrif þeirra
Framan af öldinni þóttu skipskomur til Norðurfjarðar mikill
viðburður. Menn komu víðs vegar úr sveitinni bæði til að vinna
við bringinguna og til að sýna sig og sjá aðra. Stundum var efnt
til skemmtana í tengslum við skipakomur. Til voru þeir sem áttu
gjarnan erindi um borð í skipin til að fá sér flösku sem engin
vandkvæði voru yfirleitt á, enda var ekki örgrannt um að vín sæ-
ist á mönnum við skipskomur. Og þá var sungið: „Fóru þeir um
borð í fossinn og fluttu vín í land. / Þeir drukku það eins og hl... “ A
heimilunum í sveitinni urðu skipskomurnar til margvíslegra
bollalegginga um eitt og annað; svo sem hvaða vörur mundu
koma, hvort ekki kæmi „kram,“ hverjir mundu koma eða fara
með skipinu, hver væri skipstjórinn, og þar fram eftir götunum.
Þessum spurningum svöruðu svo karlmennirnir sem voru í
bringingunni.
Eins og gefur að skilja ríkti oft mikil óvissa um skipakomurn-
ar. Þó heita ætti að skipin sigldu eftir áætlun var margt sem gat
breytt henni og tafið skipin. Hafnir voru margar, sem skipunum
var ætlað að hafa viðkomu á og veður setti ósjaldan strik í reikn-
inginn. Ekki var óalgengt að þau yrðu að liggja af sér storma og
dimmviðri. Af þessu leiddi að ekki var óalgengt að fólk, einkan-
lega af nyrstu bæjunum í hreppnum, sem ætlaði með skipunum
eða átti annað erindi í sambandi við skipskomuna þyrfti að bíða
svo dögum skifti eftir að skipið kæmi. Til marks um tímann sem
stundum tók að komast á milli hafna er frásögn Ingvars Agnars-
sonar frá Hrauni. Sumarið 1930 fór hann með Súðinni til Siglu-
fjarðar og var viku á leiðinni.
Aætlunarferðir Súðarinnar hófust í Reykjavík og sigldi hún
þaðan ýmist austur eða vestur um land og hafði viðkomu á flest-
um eða öllum höfnum. Það var því ekki að undra þó erfitt
24