Strandapósturinn - 01.06.2003, Blaðsíða 85

Ólafur Gubmundsson.
1900. Við það náðust
meiri afköst og mun betri
nýting. Onnur tæki voru
tveggjamanna sagir til
bútunar auk axa og fleyga
sem fyrr. Allt var þetta
erfitt og seinlegt. Viður
var af þeim sökum nokk-
uð klofinn í girðinga-
staura en mikið seldur
óunninn. Handaflið eitt
hafði hingað til verið not-
að í viðarvinnslunni en
nú stóð meira til, það var
kominn tími vélvæðingar.
Það var vorið 1935 sem
Ólafur Guðmundsson
föðurbróðir minn hóf að
reisa síldarsöltunarstöð á Eyri við Ingólfsfjörð. Ólafur var fædd-
ur og uppalinn á Eyri. Hann var með síldarsöltun á Eyri og
Siglufirði auk annars atvinnurekstrar í Reykjavík. Ólafur var
langdvölum á Eyri en bjó í Reykjavík. Fyrst lét hann reisa stórt
íveruhús fyrir síldarsöltunarfólk. Þetta er reisulegt hús sem
stendur enn og er átta sinnum tuttugu metrar, tvær hæðir, sú
neðri steypt en efri úr timbri og bárujárnsklædd og kallað Ólafs-
braggi (braggi er komið af norska orðinu brakke sem þýðir
íveruhús eða verbúð og hefur mest verið notað hérlendis um
hermannaskála). Hann byggði líka tvær bryggjur og söltunar-
plan ofan þeirra. Yfirsmiður við þessar byggingar var Jónas Guð-
jónsson úr Þaralátursfirði en um bryggjusmíði og plön sá Sigur-
jón Sigurðsson úr Reykjavík. Þetta voru miklar framkvæmdir og
í þær þurfti mikið timbur, en á þessum árum var óhemju mikill
trjáreki á Ströndum. Arið 1936 var kallað rekaárið mikla og man
ég ekki eftir meiri reka. Til að vinna þennan mikla við þurfti
annað og meira en handsagir sem hingað til höfðu verið notað-
ar. Ólafur hóf því framkvæmdir á því að kaupa og láta setja nið-
ur sögunarverk sem mun hafa verið það fýrsta á Ströndum.
83