Strandapósturinn - 01.10.2007, Síða 34

þau hjón hófu sinn búskap í Skálholtsvík og bjuggu þar frá 1931
til 1937 er þau fluttu í Bakkasel. Einnig bjó Eiríkur Lýðsson í
Bakkaseli samtímis bræðrum sínum fram til 1945 er hann flutti til
Reykjavíkur. Sigurður Lýðsson stundaði smíðar með búskapnum
enda hinn besti smiður sem faðir hans og frændur. Hann var
einnig afar natinn fjármaður og rak afurðagott bú.
Um 1950 var sá er hér stýrir penna nemandi í farskóla í Bæj-
arhreppi hjá þeim ágæta kennara Bjarna Þorsteinssyni. Þá var
skólinn um 3 vikna skeið í Bakkaseli hjá þeim Sigurði og Guð-
nýju. Þetta var um miðjan vetur og mér fannst mikill snjór í
Bakkadalnum er þangað kom. Allar skepnur voru á innistöðu og
heldur næðingsanrt veðurfar. Eg fann það fljótt að á þessum bæ
voru húsdýiin í hávegum höfð og nutu góðs atlætis hjá heimilis-
fólkinu enda urðu skepnurnar mannelskar. Mér það í fersku
minni er dag einn var komið stillilogn og sólfar þá lét Sigurður
bóndi ærnar út á haga. Eftir að hafa hleypt fénu út úr húsunum
gekk hann af stað suður yfir túnið og tróð slóð í snjóinn og ærnar
hans eltu hann í einfaldxi röð. Enginn rak á eftir, þannig gekk
hann suður á dalinn þar sem haga var að finna. Þar mátti hann
síðan bíða góða stund meðan ærnar kröfsuðu og leituðu eftir
haga þá læddist bóndinn í burtu en varð að fara laumulega svo
féð yrði ekki vart ferða hans. Annars hefðu ærnar elt hann heim
aftur. En þetta varð skemmtilegur tími. Rétt sunnan við bæinn er
djúpt lækjargil, þar myirduðust stærðar snjóhengjur sem urðu
heill ævintýraheimur fyi ir okkur krakkana að leika sér og grafa í
snjóhús. Mér vaið það á þarna að segja félögum mínum fiá því að
ég kynni að dáleiða hænur. Því trúði enginn: Þú veiður að sýna
okkur þetta sögðu strákarnir. Svo var farið út í hænsnakofa og ég
dáleiddi nokkrar hænur máli mínu til sönnunar. Það var nú svo
sem ekki rnikill vandi, en sá galli var á þessu að nú lærðu hinir
hvernig átti að dáleiða. Sonur þeirra Bakkaselshjóna Daníel var
fljótur að læra og nú tók hann sig til og dáleiddi hænur upp á
hvern dag og einhverjir með honum og höfðu mikið gaman af.
En þetta varð til þess að hænurnar hættu að verpa og þá fór hús-
freyjan að grennslast fyrir um orsakir og kom að Daníel við dá-
leiðsluna. Tók hún son sinn til bæna og vildi vita hvar hann hefði
lært þennan ósóma. Hann sagði náttúrlega sem var. Þar með var
32