Strandapósturinn - 01.10.2007, Síða 70

Guðmundur P. Valgeirsson
Bæ í Trékyllisvik
Bjó ég til
örnefni eða
gróf ég það
úr gleymsku?
Oft hefur komið upp í huga mínum atvik frá fyrri tíð sem mig
hefur langað til að gera örlítil skil öðrum til íhugunar - en ekkert
orðið úr því í vesaldómi mínum á undanförnum árum. Nú eru
orðin síðustu forvöð fyrir mig í því efni. Eftir er að sjá hvernig til
tekst.
Eg hafði árum saman eftirlit með ásetningi, heyforða og fóðr-
um bænda og búfjáreigenda hér í Arneshreppi. Náði umdæmi
mitt yfir það svæði sem eftir var af byggð hreppsins. Það er frá
Ofeigsfirði til Djúpuvíkur. Aður, meðan hreppurinn var allvíða í
byggð, var þessu skipt niður í þrjú eftirlitssvæði. Þar voru sér þrír
nyrstu bæir hreppsins: Skjalda-Bjarnarvík, Drangar og Drangavík.
Annað svæðið var frá Ófeigsfirði að Kjörvogi. Það þriðja frá Naust-
vík að Kolbeinsvík. Þegar þessi nyrstu og innstu bæir hreppsins
fóru í eyði og búskapur þar lagðist niður, breyttist þetta svo eft-
irlitssvæðið varð aðeins eitt eins og áður segir. Þetta eftirlit hafði
ég á hendi í um eða yfir 20 ár. Eg framkvæmdi það eftir því sem
lög og reglur sögðu til um. Eg mældi og mat heyforða og annað
sem fyrir hendi lá hjá hverjum bónda og fjáreiganda og ætlað var
sem vetrarfóður þess bústofns sem á það var settur á vetrum.
Það fór eftir árferði og uppskeru hvað það fóður, sem aflaðist
og fyrir lá, dugði til að sjá bústofninum farborða yfir veturinn. Var
því í sumum tilfellum þörf á að bæta úr þeirri vöntun - þar sem
68