Strandapósturinn - 01.10.2007, Blaðsíða 75

„Heitrofa." Það nafn festist ekki við hann enda langt sótt. Eftir
það var fossinn og áin nafnlaus eins og áður og verður líklega svo
í framtíðinni þar sem mannlíf er þarna aðeins af gestum á sumr-
um. Þar með læt ég þessu lokið.
Bœ 23. mars 1997.
Athugasemd. Nafnið sem starfsfólk á Djúpuvík gaf fossinum var
Eiðrofi en Kjósarfólkið nefnir hann Djúpuvíkurfoss. Þessi maður varJón
Magnússon sjslufulltrúi. Hann og reyndar fleiri fóru upp að fossinum.
Þetta var 17. júní fáum árum áður en starfsemin lagðist af og voru
sumir við skál. Jón var par í vinnu og slasaðist mikið en lifði en bar pess
merki alla tíð. Komst með flugi til Reykjavíkur og varð borgið pess
vegna.
„Glœsir er kominn ofaná“
Þegar ég var að mjólka í morgun skaut upp í huga mér gamalli frá- J
sögn kímilegri. Söguna sagði mér Jón Arngeímsson í Ofeigsfirði þegar J
ég var þar á vist. |
Það var á búskaparárum þeirra Péturs Magnússonar og Hallfríðar j
Jónsdóttur á Dröngum, að á vist hjá þeint voru vinnuhjú, Guðmundur, j
kallaður glæsir og vinnukona er Jófríður hét. Synir þeirra hjóna voru þá |
börn að aldri. Jón Pétursson, síðar í Stóru-Avík, var þá barn. Hann var í j
afhaldi hjá Jófríði og lá hjá henni eða svaf hjá henni. Það var eitt sinn j
að fólkið svaf rökkursvefni eins og þá tíðkaðist, frá því dimmt var orðið |
þar til ljós voru kveikt. Jón hafði að venju legið hjá Jófríði sinni. Allt í j
einu kallar strákur upp með ofboði: „Glæsir er kominn ofaná og ætlar j
að drepajófríði mína.“ Vaknaði fólkið við þetta og skildi þá hvað um j
var að vera og ekki mundi Jófríður í lífshættu. 1
Svona geta sagnir geymst í minni manna um langan aldur og rifjast j
upp fyrir tilviljun. Mér datt í hug að skrá þessa litlu sérstæðu frásögn svo J
hún gleymist ekki alveg.
7/4 1988 I
Guðmundur P. Valgeirsson j
Bæ í Trékyllisvík 1
73