Strandapósturinn - 01.10.2007, Síða 90

Þegar við vorum um það bil í miðjum klettunum kom að því að
Jóhannes sem var rétt ofan við mig segir að hann komist ekki
lengra. Við vorum í sjálfheldu Að fara niður sömu leið og við klifr-
uðum upp var útilokað. Við horfðum hver á annan svolitla stund.
Svo segir hann: „Komdu“. Eg klifra til hans. Klettabríkin ofan við
hann var næstum slétt, á hana vantaði misfellur fyrir hand- eða
fótfesti og hún var of há svo að ná mætti taki ofan hennar. Eg man
ekki glöggt í hvernig stellingar ég setti mig. Nú notaði Jóhannes
mig sem stiga til að ná taki ofan klettabríkurinnar. Eg man enn
eftir þunganum af honum á öxlinni á mér og þegar ég horfði á
hann hífa sig upp eftir klettinum og komast upp á grasigróna
syllu fyrir ofan. Nú kallaði hann aftur: „Komdu.“ Hann lagðist
fram á klettinn teygði sig niður til mín svo við náðum höndum
saman og dró mig svo upp til sín. Svolitla stund sátum við hlið við
hlið þarna á syllunni í miðju klettabeltinu og hvfldum okkur.
Klifrið upp eftir þetta var ekki erfítt og fyrr en varði vorum við
komnir upp á Foldir. Við löbbuðum smá spotta frá brúninni. Þar
stoppuðum við og litum í kringum okkur. Jóhannes leit á mig og
hann brosti mjög breiðu og mildu brosi. „Okkur tókst þetta“ sagði
hann. Mér finnst að þegar ég hefi hugsað til Jóhannesar síðan og
svipur hans hefur komið í hug mér að hann sé alltaf með þetta
ljúfa sigurbros. Við hlupum inn yfir Foldirnar að auðveldri nið-
urleið. Þar tóku hundarnir okkar á móti okkur.
Það var komið að kvöldverkunum. Nú var endurtekin smöl-
unin um sama svæði og á morgnana. Eg rak Kjósariollurnar
lengra á kvöldin. Klifurferðin mun hafa verið farin þegar komið
var að því að vörslustarfinu var að ljúka. Varnargirðingin tók við
hlutverki okkar.
Sumarið 1937 var gott á Ströndum. Heyskapur gekk vel og mik-
il sfldveiði var í Húnaflóa og mikið um að vera í Djúpuvík. Þegar
smalað var um haustið kom í ljós að stór hluti af fjárstofni for-
eldra minna hafði komist í sína fyrri sumarhaga í Reykjarfirði,
innan mæðiveikigirðingarinnar. Það var ekki um annað að ræða
en slátra því. Féð var rekið undir eftirliti mæðiveikivarnarmanna
beint úr réttinni í Reykjarfirði í sláturhús hjá Carli F. Jensen á
Kúvíkum. Sú golsótta sem var erfið við mig um vorið fór fyrir
88