Strandapósturinn - 01.10.2007, Qupperneq 92

Þóra Magnúsdóttir
frá Osi:
Hugrenning-
ar um
Osárvirkjun
og fleira
Er ég hafði lesið ýtarlega og fróðlega frásögn Lýðs Björnssonar
í 38. hefti Strandapóstsins um rafmagnsmál Strandamanna sakn-
aði ég þess að ekki var talað um framtak afa míns, Gunnlaugs
Magnússonar á Ytra-Osi, að öðru leyti en því að nefna framleiðslu-
getu virkjunarinnar.
Gunnlaugur afi minn sýndi mikinn stórhug og dugnað við að
virkja Osá, sem er ekkert stói'fljót. Afi hafði frétt að undir Eyja-
fjöllum og í Skaftafellssýslum væru menn farnir að framleiða raf-
magn til heimanota með því að virkja bæjarlækina. A Elólmavík
hafði verið sett upp mótorrafstöð um tíu árum fyrr. Oft var farið
til Hólmavíkur þar sem rafljósin heilluðu. Afa mínum fór að þykja
dauf lampaljósin og fór að hugsa ráð sitt. A Osi var tvíbýli. Bónd-
inn á innri bænum hét Ingimundur Magnússon. Ekki voru þeir
þó bræður. Afi kom að máli við Ingimund og sagði honum hug-
mynd sína. Ekki treysti Ingimundur sér til að taka þátt í þessum
framkvæmdum, en afi hélt ótrauður áfram að vinna að hugmynd
sinni. Um vorið 1929 komst svo skriður á málið. Afi hafði látið
leggja síma að Osi 1926 svo betra var að hafa samband við aðra
landshluta. Nema hvað, það voru fengnir menn að austan sem
mældu fyrir stöðvarhúsi og stíflugarði og hafist var handa 1929.
Stöðvarhús og stíflugarðurinn eru um einn km frá bænum Osi og
þar eru nokkur gljúfur sem var alveg tilvalið að nýta. Pöntuð var
túrbína og dýnamór frá útlöndum. Línan var lögð á staurum frá
90