Strandapósturinn - 01.10.2007, Síða 105

honum gætu verið málmhlutir, eða skartgripir og jafnvel silf-
urpeningar.
Hugsanlegur fundur mannvistarleifa Vínlandsfaranna fyrir
1000 árum hefði tvímælalaust mikið sögulegt gildi og mundi vekja
mikla alþjóðlega athygli. Þetta verður því að teljast áhugavert
verkefni og samboðið fslenskri þjóð og íslenskri menningu. Lítill
vafi er á að íbúum Québecborgar, St. John eða Halifax á Nova
Scotia, eða New York þætti fengur í upplýsingum um dvalarstaði
fyrstu norrænna manna í eða við eina eða fleiri þessara borga
fyrir 1000 árum, fimm hundruð árum áður en Kólumbus kom
inn á Karabískahafið, en hann er í sögubókum talinn hafa fundið
Ameríku fyrstur manna. Samkvæmt íslenskum heimildum fer þó
ekki á milli mála að Islendingar komu löngu fyrir daga Kólumb-
usar til Vínlands á austurströnd Norður Ameríku væntanlega á
strandsvæðinu frá New York til Québec. Þeir settust þar að tíma-
bundið að vísu því þeir báru ekki gæfu til að koma á vinsamlegu
sambandi við herskáa frumbyggja sem þarna voru fyrir. Rann-
sóknir og leit að ummerkjum eftir Vínlandsfarana gæti tvímæla-
laust vakið áhuga einstaklinga, félagasamtaka eða jafnvel viðkom-
andi stjórnvalda vestanhafs. Bein þátttaka slíkra aðila að slíkum
rannsóknum væri jafnvel ekki óhugsandi. En til þess að svo verði
þyrfti þó augljóslega að leggja fram ítarleg og trúverðug rök fyrir
tilvist norrænna húsarústa eða annarra mannvistarleifa á tilteknu
svæði eða svæðum.
HEIMILDIR:
Eiríkssaga rauða
Grænlendingasaga
Vínlandsgátan, Páll Bergþórsson, Reykjavík 1997
Væringjasaga, Sigfús Blöndal, Reykjavík 1954
A Concise History of Hungary, Corvina, Búdapest 2005
Balaton, Dr. F.K. Katalin, Keskemét 2000
103