Strandapósturinn - 01.10.2007, Side 117

börn þegar þau fluttu að Gilhaga, Júlíönu f. 1908 og föður rninn
Sæmund f. 1911. Síðan bættust tvö við Þórunn Valgerður f. 1917
og Sigríður f. 1919. Sigríður er enn á lífi. Þann 23. september
1923 var Björn að heiman eins og oft var, en hann var mikið við
að byggja hús á bæjum. Sólveig og börnin voru heima annað fólk
var ekki á bænum. Sólveig fékk þá mjög slæmt flogaveikikast en
hún þjáðist af þeim sjúkdómi og börnin gátu ekki brugðist við og
þarna lést Sólveig. Faðir minn var þá 12 ára. Hann fór gangandi
út að Grænumýrartungu til að láta vita hvernig kornið væri en
Júlla var heirna að gæta að yngri systrum sínum. Það er erfitt að
gera sér í hugarlund þessar aðstæður. Enda held ég að þessi at-
burður hafí sett mark sitt á sum systkinin alla tíð. Vorið 1925 brá
Björn búi. Júlla fór út að Kolbeinsá í vinnumennsku. Pabbi var
fyrst með föður sínurn á Fögrubrekku. Þórunn fór til Hinriks
Theódórs og Asu á Borðeyri og ólst þar upp. Síðan flutti hún með
þeirn til Isafjarðar. Sigga ólst upp í Grænumýrartungu hjá Gunn-
ari og Ingveldi.
Um tíma var Guðmundur Þórðarson, bróðir Björns, einnig í
Gilhaga, ekki þó talinn bóndi. Mjög mun þá hafa verið þröngt í
Gilhagabænum. Hann flutti síðan til Borðeyrar. Fyrri kona Guð-
mundur var Margrét Jónsdóttir og áttu þau einn son, Jón, langafa
Jóns Lárussonar á Borðeyri. Seinni kona Guðmundar hét Ragn-
heiður Guðbjörg Sigurðardóttir og áttu þau fjölda barna og má
þar nefna Ragnar sem bjó í Grænumýrartungu og var síðasti
bóndinn þar. Guðmundur var ávallt fátækur maður og sum börn-
in ólust ekki upp hjá honum og konu hans. Um tíma þurfti hann
að þiggja af sveit. Það þýddi að hann tapaði atkvæðisrétti bæði við
alþingis- og sveitarstjórnakosningar. Hann var orðinn annars
flokks þjóðfélagsþegn og nánast ekki sjálfs sín ráðandi á nokkurn
hátt. Hvað haldið þið að sagt yrði í dag ef slík ákvæði giltu gagn-
vart þeirn sem væru á einhverjum bótum eða þægu stuðning frá
samfélaginu? A þessurn árurn var Ospaksstaðasel í byggð. Elíeser
Eiríksson, Strandapóstur, kaupir Selið af Ingþóri á Ospaksstöðum
á fýrstu árum síðustu aldar og fékk reyndar stærri hlut af landi en
áður var talið með Sellandinu. Hann og sonur hans, Einar, bjuggu
svo í Selinu og Einar þar til að hann flutti til Borðeyrar og margir
115