Strandapósturinn - 01.10.2007, Qupperneq 138

ir fyrst. Oft eru þeir fræknari en foringjarnir sjálfir, og geta einn
eða tveir slíkir kappar haft úrslitaáhrif á gengi liðsins. Kosningin
er því í aðra röndina ískalt nranngreinarálit. Enginn tók þó illa
upp að vera kosinn nokkuð aftarlega í röðinni.
Oftast fengu allir viðstaddir sem vildu að vera með. Það fór þó
eftir misjöfnu göfuglyndi foringjanna. Sumir voru ansi lágir í loft-
inu og tæplega færir um þátttöku. Þeir voru þá „ómark“ og ekki
fullgildir. Þeir fengu að slá og hlaupa, en gátu ekki unnið lið sitt
út, en gagn máttu þeir gera ef þeir voru menn til. Aflir í báðum
liðum urðu að vita um þessa ómerkinga. Til þess að særa lít-
ilmagnann sem minnst, reyndu foringjarnir að tilkynna þetta sem
fríðindi með ýmislegu dulmáli. Orðalag eins og: Þessi er „Os-
mann“ eða „frá Osi“, var notað og ætlast til, að það væri skilið svo,
að átt væri við stórbýlið Os, sem aldrei hefur þótt neinn dóna-
skapur að vera bendlaður við.
í byrjun leiks er annað liðið inni og reynir að halda sér þar sem
lengst. Hitt liðið er úú í byrjun og reynir eftir þeim leiðum sem
leyfast í leiknum, að vinna sig inn. Um þetta snýst leikurinn og
ekkert annað: Tilgangurinn er að vera inni, slá og hlaupa. Hring-
rásin er þessi:
í byijun kemur inniliðið sér fyrir í Borg, en útiliðið dreifir sér
um orrustuvöllinn. Uppgjafarinn gefur upp og innileikmenn slá
boltann sem lengst fram á völlinn, foringinn fyrstur, síðan hver á
eftir öðrum í þeirri röð sem þeir voru kosnir. Foringinn átti rétt á
þremur höggum, hinir tveimur. Oftast var þetta stytt í tvö högg og
eitt, annars var hætta á seinagangi ef margir voru í leiknum. Eftir
hvert högg úr Borg gerist eitt af þrennu:
1) Utimaður grípur boltann beint af priki sláttumanns án
snertingar boltans við völlinn og vinnur þá lið sitt inn.
2) Utimaður nær boltanum og skýtur innimann á ferð um
völlinn og vinnur lið sitt inn.
3) Ef hvorugt áðurtalið gerist, sem algengast er, kastar einhver
útimanna boltanum til uppgjafara og næsta högg er sleg-
ið.
Eftir að leikmaður hefur slegið sín/sitt högg verður hann að
ganga í gegnum einskonar endurholdgun: Að hlaupa úr Borg að
136