Strandapósturinn - 01.10.2007, Qupperneq 152

landsyfirréttar. Þar er málið tekið fyrir 20. apríl 1896. Sækjandi í
málinu, Hannes Thorsteinsson, gerir þá kröfu að hinn áfrýjaði
dómur verið staðfestur og hin ákærða dæmd til að greiða allan
kostnað af málinu. Skipaður verjandi, Gísli Isleifsson, bað um
viku frest til að undirbúa vörn í málinu og var það veitt. 27. apríl
er málið tekið fyrir. Hinn skipaði verjandi lagði fram vörn í mál-
inu. Vörnin er mjög ítarleg og er hún birt hér óstytt:
Um leið og ég leyfi mér að skila aftur hinum léðu málsskjölunr
skal ég sem skipaður veijandi fara nokkrum orðum um þetta
mál. Að hin kærða í máli þessu hafi brotið á móti hinum al-
mennu hegningarlögum er víst eigi hægt að neita en annað er
það hvort hið franrda brot fellur undir 231 gr. nefndra laga og
verðskuldar hina dæmdu þunga refsingu. Það er að vísu játað
af kærðu að hún í janúarmánuði á fyrra ári fór í læsta búð Pét-
urs Guðmundssonar á Gjögri og hafði þaðan á brott lítið eitt
af kaffi og sykri en það hins vegar engan veginn sannað að
kærða hafi farið í búðina í þeim tilgangi að stela. Þvert á móti.
I fyrsta réttarhaldinu játaði kærða reyndar að svo hefði verið,
en í réttarhaldinu 30. ágúst tekur hún þennan framburð sinn
aftur og kveðst aðeins hafa farið í búðina til að sækja þangað
brauðplötu er hún átti þar. Mér virðist nú ekki efasamt hvor
framburðurinn er sá rétti og sannleikanum samkvæmur. Það
er nrjög skiljanlegt að þessi fátæka kona óvön allri yfirheyrslu
hafi getað fengist til að játa allt sem menn óskuðu. Hún hefur
eins og uppburðarlitlu fólki er títt álitið að allt væri undir því
komið aðjáta öllu tregulaust en hefur svo af hræðslu og kvíða
eigi gætt þess að játa ekki meira en hún gæti staðið við. Einnig
virðist mér öll atvik málsins benda á að hinn síðari franrburður
kærðu er hinn sanni. Þar er sannað að kærða oft var vön að fá
leyfi Péturs Guðmundssonar til að baka brauð í búð hans og er
því mjög sennilegt að hún í þetta skipti hafi ætlað að sækja
plötu þá er hún var vön að brúka við baksturinn, enda ekki
komnar fram sannanir í gagnstæða átt og enn sennilegra verð-
ur þetta þegar litið er til hinna teknu muna. Því það er harla
ólíklegt að kærða um hábjartan daginn hafi ætlað sér í búðina
til að stela aðeins 37 aura virði, en hins vegar mjög sennilegt
150