Morgunblaðið - 03.09.2021, Blaðsíða 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 3. SEPTEMBER 2021
✝
Aðalheiður
Svansdóttir
fæddist í Reykjavík
20. febrúar 1959.
Hún lést á Hrafn-
istu í Reykjavík 21.
ágúst 2021.
Foreldrar henn-
ar voru Svan Magn-
ússon, f. á Bíldudal
7.6. 1930, d. 19.7.
2005, málarameist-
ari í Reyjavík og
Svíþjóð, og k.h., Hlíf Krist-
insdóttir, f. 18.12. 1933, d. 20.7.
2019, húsfreyja í Reykjavík og
Svíþjóð.
Systkini Aðalheiðar: Hafdís
Svansdóttir Skarp, f. 2.10. 1950,
hárgreiðslumeistari, og Kristin
Svansson, f. 26.6. 1955, d. 23.7.
1994, hárskeri.
Eftirlifandi maki Aðalheiðar:
Hilmar Hlíðberg Gunnarsson, f.
28.11. 1949, verslunarmaður í
Reykjavík.
Börn Aðalheiðar: Hlíf Bjarna-
dóttir, f. 2.12. 1983,
búsett í Melbourne í
Ástralíu, og eru
synir hennar: Elvin
Elí Savage, f. 2009,
og Felix River, f.
2012. Viktor
Bjarnason, f. 1988,
leiðsögumaður og
húsasmiður búsett-
ur í Reykjavík.
Aðalheiður ólst
upp fyrst í Reykja-
vík, flutti með foreldrum sínum
til Svíþjóðar 9 ára, en flutti síð-
an aftur til Íslands 1998 og var
síðan búsett í Reykjavík. Að-
alheiður lauk prófum sem
þroskaþjálfi í Svíþjóð. Hún
starfaði lengst af frá 18 ára
aldri sem þroskaþjálfi bæði í
Svíþjóð og hérlendis. Hún starf-
aði í Oddfellow-reglunni í Sví-
þjóð um árabil.
Útför Aðalheiðar fer fram frá
Fella- og Hólakirkju í dag, 3.
september 2021, klukkan 13.
Elsku mamma mín.
Það er óskiljanlegt að þú sért
búin að kveðja þennan heim.
Engin orð geta lýst því hvernig
mér líður þegar ég skrifa þessa
grein. Sorgin og sársaukinn að
missa þig svona unga stingur
djúpt í hjartað mitt. Að geta
ekki verið til staðar á þínum síð-
ustu leiðarlokum.
Þú varst geimsteinninn minn.
Ást þín var dýpri en hafið
sjálft. Þú varst sterk og hugrök
kona og þú kenndir mér vel.
Þú naust lífsins best í faðmi
fjölskyldunnar og brosið þitt
bræddi hjörtu.
Þú studdir mig með ráðum og
dáð, alltaf, til að ferðast, sjá
heiminn og fylgja draumum
mínum og ég gerði það.
Tenging okkar var sterk. Þú
elskaðir ævintýri og varst mikil
útivistarkona og dýrkaðir sólina
mest.
Fegurð þín var áberandi bæði
að innan og utan. Einstaklega
barngóð og elskaðir drengina
mína sem unnu þér líka af öllu
hjarta.
Elsku mamma mín, þó að
söknuðurinn sé stundum meiri
en ég get ráðið við, þá veit ég að
þú ert með mér í anda.
Þú ert engillinn minn. Þú
færð loksins að hvíla í friði, frísk
og falleg eins og þú átt að vera.
Það kemur annað líf eftir
þetta líf og við sjáumst aftur þá.
Góða ferð inn í ljósið, elsku
mamma mín. Það mun skína
bjartar vegna þín.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Þín dóttir,
Hlíf Bjarnadóttir í Ástralíu.
Elsku Heidý mín, nú ertu bú-
in að fá hvíldina. Ég veit að það
voru margir englar sem komu
og fylgdu þér yfir í annan heim.
Hún er skrýtin þessi veröld og
lífið alls ekki alltaf sanngjarnt.
Ég er búin að hugsa hvað það er
óréttlátt að þú hafir verið tekin
frá okkur alltof snemma en svo
á móti þá veit ég að þú ert
hvíldinni fegin. Þegar ég skrifa
þessi orð þá rifja ég upp okkar
fyrstu kynni fyrir rúmum 20 ár-
um. Pabbi var svo hamingju-
samur með þér, þú varst hlý og
ástrík, áttir yndisleg börn, Hlíf
og Viktor, og þetta var kærkom-
in viðbót í fjölskylduna okkar
pabba. Margt var þér til lista
lagt, þú varst alltaf að gera fal-
legt í kringum þig hvort sem
það var í heimili eða í garðinum.
Þú gerðir svo góðan mat og ég
lærði ýmislegt af þér eins og
súpuna góðu og karríkjúklinga-
réttinn sem er í uppáhaldi hjá
fjölskyldunni. Hreyfing var þér
mikilvæg og þú arkaðir um fjöll
og dali og í sund fórstu nánast á
hverjum degi. Þú elskaðir sól og
sand en fátt skemmtilegra
fannst þér en að vera við
ströndina, liggja í sandinum og
sóla þig og synda í sjónum en
sjónum má líkja við einn af and-
ardráttum lífsins. Við sem
þekktum þig vitum að Abba-
hljómsveitin var eitt af þínu
uppáhalds og það sem við gátum
dansað og sungið saman undir
Abba-lögum, en Abba-myndin –
það sem þú náðir að horfa á
myndina, það var ansi oft, hún
var þitt allra mesta uppáhald.
Þú máttir aldrei neitt aumt að
sjá og varst sannur vinur litla
mannsins. Þú vonaðir að betri
heimur myndi finnast með því
að allt mannfólk gæti lifað í sátt
og samlyndi á þessari jörð.
Elsku Heidý mín, ég mun
gera mitt besta að hugsa vel um
pabba og Viktor, svo er hugur
minn hjá Hlíf og strákunum í
Ástralíu.
Hvíl í friði, elsku Heidý.
Kristjana Lind
Hilmarsdóttir.
Látin er besta frænka, elsku-
leg og glaðvær, það er gott að
minnast hennar Öllu litlu eins
og við kölluðum hana oftast. Við
höfum fylgst að í sex áratugi og
minningarnar eru óteljandi og ef
frá er talið síðasta ár, þar sem
Alla þurfti að berjast við og lúta
í gras fyrir skæðum og illvígum
sjúkdómi, þá eru öll þessi minn-
ingabrot svo falleg og innileg
eins og þegar hún var barn að
leik hjá ömmu á Grundarstígn-
um, unglingurinn úti í Svíþjóð
með fallega hundinn sinn hana
Mollý, mamman sem flutti aftur
til Íslands og ól upp fallegu
börnin sín hér, þau Hlíf og Vikt-
or, og heimsóknir í Vesturbergið
til hennar og Hilmars. Það er
mikill söknuður í okkar hjörtum
og við sendum samúðarkveðjur
til Hilmars, Hlífar, Viktors,
Möggu Dísar og allra aðstand-
enda.
Aðalheiður (Alla),
Pétur og Jón.
Óréttlæti er það orð sem
kemur upp í huga okkar þegar
við setjumst niður að minnast
elskulegrar mágkonu aðeins 62
ára.
Fallega Heidý mín kom inn í
líf brósa fyrir 20 árum þá ný-
komin frá Svíþjóð þar sem hún
ólst upp frá unga aldri. Það urðu
miklar og góðar breytingar í
Vesturhólunum með komu henn-
ar en með smekkvísi og glað-
værð breyttist heimilið úr svo-
kallaðri piparsveinaíbúð í
smekklegt og glæsilegt heimili
með dyggri aðstoð frá yndislega
Viktori.
Heidý var mikill náttúruunn-
andi og elskaði að ferðast, hún
arkaði um fjöll og firnindi sér til
yndisauka og ánægju með vin-
um og vandamönnum og ekki
má gleyma Vanessu, schnauzer-
tíkinni sem fékk ávallt að skot-
tast með.
Heidý var dugnaðarforkur
sem lét ekki aftra sér að fljúga
alein þvert yfir hnöttinn til
heimsækja dóttur sína hana Hlíf
og augasteinana tvo, barnabörn-
in þá Felix og Elvin, sem búa í
Ástralíu til að geta notið sam-
vista við þau sem hún hafði mik-
ið yndi og unað af. Það er
óendalega mikill söknuður hjá
þeim sem ekki hafa komist til
landsins vegna Covid-ástands
sem herjar á heimsbyggð alla.
Við kveðjum þessa bros- og
hláturmildu elsku með trega í
hjarta en minnumst hennar með
hlýhug og þakklæti fyrir hennar
góðu kynni.
Elsku Hilmar, Viktor, Hlíf,
Elvin og Felix, þið eigið hlut-
tekningu okkar allra.
Elskum ykkur.
Brynja og Atli.
Dauðinn spyr hvorki um
stund né stað. Þegar hann tekur
sinn toll kemur það okkur alltaf
í opna skjöldu, hversu fyrirsjá-
anlegur sem hann kann að hafa
verið í hverju tilfelli.
Í dag kveðjum við hjónin ynd-
islega mágkonu og svilkonu,
hana Heidý okkar, sem lést á
Hrafnistu í Reykjavík, eftir erf-
iða og ójafna glímu við Alzheim-
er-sjúkdóminn í tvö og hálft ár.
Nú eru tuttugu ár frá því
Hilmar, bróðir og mágur, kynnti
fyrir okkur hjónum þessa lífs-
glöðu og síbrosandi elsku sem
þar með var orðin ein af fjöl-
skyldunni, eins og við hefðum
alltaf verið henni samstíga. Með
nærveru sinni var Heidý okkur
öllum stöðug áminning um það
að lífið væri dásamlegt og þess
virði að lifa því. Hún var alltaf
kát og hress og hlaðin starfs-
orku, mikil útivistarkona og
göngugarpur, naut þess að fara í
fjallgöngur og fór daglega í
drjúgar gönguferðir með tíkina
sína, hana Vanessu, meðan
hennar naut við. Heidý stundaði
sundlaugarnar af kappi og þau
hjón voru nánast daglegir og
vinsælir gestir í Breiðholtslaug-
inni. Hún var stórglæsileg kona,
ætíð smekkleg í fatavali og vel
til höfð og hafði yndi af því að
halda sér og Hilmari glæsilegt
heimili af mikilli natni og sér-
stakri smekkvísi.
Heidý var matgæðingur af
guðsnáð, meistarakokkur og
hafði gaman af því að slá upp
glæsilegum veislum sem margar
eru eftirminnilegar fyrir frábær-
an veislukost, fallegan umbúnað
og einlæga gestrisni. Þær eru
auk þess margar og ógleyman-
legar stundirnar sem við hjónin
áttum með Hilmari og Heidý í
sumarbústað okkar í Svínadaln-
um.
Nú er gott að ylja sér við all-
ar þær minningar sem Heidý
átti svo stóran þátt í að gera
ógleymanlegar. Við kveðjum því
Heidý með miklum söknuði og
þakklæti.
Elsku Hilmar, Hlíf, Viktor,
Magga og aðrir aðstandendur.
Okkar dýpstu samúðarkveðjur á
þessari erfiðu kveðjustund.
Karólína Gunnarsdóttir og
Björn Gíslason.
Laugardaginn 21. ágúst barst
okkur sú sorglega frétt að hin
yndislega og elskaða vinkona
okkar Heidý Svansdóttir væri
látin.
Hún fæddist í Reykjavík og
kom til Svíþjóðar með fjölskyldu
sína níu ára gömul og hóf hún
nám í skólanum þar sem hún
kynntist okkur, og þessi 16 ár
mynduðum við óaðskiljanlega
klíku.
Við kölluðum okkur stjúpsyst-
urnar. Einn daginn vorum við
heima að sauma, næsta dag fór-
um við á skauta og eftir á heim-
sóttum við krána og drukkum
kakó með rjóma. Heidý var okk-
ur sjálfsögð, hjartagóð, náin vin-
kona, og bar með sér mikla
gleði. Hún var alltaf örlát og op-
in í huga, ærslafull og til í alls
konar prakkaraskap. Í starfi
sínu sem forstöðukona hjúkrun-
ar- og umönnunardeildarinnar
komu sér vel tilfinningar og
virðing hennar fyrir óskum og
þörfum annarra.
Hún talaði alltaf hlýlega um
Íslandi og fór með okkur þangað
1977. Undir leiðsögn Heidýjar
fórum við að Gullfossi og Geysi
og skoðuðum heita hveri.
Hún gerði það með afburðum
vel. Við höfum síðan margsinnis
komið til Íslands með fjölskyld-
um okkar og heimsótt þessa
góðu vinkonu okkar og fjöl-
skyldu hennar.
Heidý var afar stolt móðir
þeirra Hlífar og Viktors. Hún
unni þeim meir en nokkrum öðr-
um og hefði fært þeim tunglið
að gjöf ef það hefði verið mögu-
legt. Með tímanum flutti svo
Heidý heim til Íslands. Þá kom
Hilmar inn í líf hennar. Hann
varð ást hennar og tryggur
faðmur. Með honum deildi hún
áhugamálum sínum sem voru
tónlist, ferðalög, vinir og vanda-
menn.
Við stjúpsystur höfum alltaf
getað skipts á gleði og sorg okk-
ar á milli. Við erum svo þakk-
látar fyrir að hafa getað haldið
upp á sextugsafmælin okkar í
Stokkhólmi 2019. Við eigum svo
margar góðar minningar af okk-
ar elskuðu Heidý. Við, fjölskylda
okkar og vandamenn fyllumst
miklum söknuði og sorg við frá-
fall hennar.
Þakka þér fyrir allt og allt
Heidý.
Þínar elskuðu stjúpsystur,
Berit, Gunilla, Lena, Ma-
rita, Susanne, Yvonne.
Aðalheiður
Svansdóttir
✝
Gestur Júl-
íusson fæddist
í Reykjavík þann
26. janúar 1959.
Hann lést á heimili
sínu í Neskaupstað
þann 23. ágúst
2021.
Foreldrar hans
voru Júlíus Fjeld-
sted Óskarsson, f.
13.4. 1914, d. 30.9.
1992, og Guð-
munda Erlendsdóttir, f. 27.10.
1920, d. 15.5. 1984.
Systkini hans eru:
Hörður Ævar Júlíusson, f.
4.12. 1940, kvæntur Eygló
Yngvadóttur.
Elín Júlíusdóttir, f. 15.7.
1944.
Gísli Júlíusson, f. 31.3. 1946,
kvæntur Sigríði Þorvalds-
dóttur.
Lilja Júlíusdóttir, f. 25.12.
1951, d. 10.5. 2011,
gift Ólafi Guð-
mundssyni.
Bragi Júlíusson,
f. 11.9. 1953, d.
20.6. 2021, kvænt-
ur Sigþóru Björg-
vinsdóttur.
Erlendur Júl-
íusson, f. 9.9. 1957,
kvæntur Vilborgu
Bóasdóttur.
Sonur Gests og
Benediktu G. Jónasdóttur er
Eðvald Gestsson, f. 20.1. 1986.
Gestur starfaði við sjávar-
útveg bæði til sjós og lands.
Útför Gests fer fram í Reyð-
arfjarðarkirkju í dag, 3. sept-
ember 2021, og hefst athöfnin
kl. 14.
Athöfninni verður streymt á
facebook-síðu kirkjunnar.
Hlekk á streymi má finna á:
https://www.mbl.is/andlat
Elsku pabbi minn.
Daginn sem þú fórst fylltist
hjarta mitt af sorg. Lífið er stutt
og þú fórst allt of snemma. Þú
passaðir alltaf upp á að ég fengi
nóg af öllu og fyrir það er ég
þakklátur.
Elsku pabbi minn. Láttu engl-
ana vísa þér síðasta spölinn heim.
Vonandi færðu að byrja upp á
nýtt á nýjum stað. Vonandi bíða
þín ævintýri þar sem þú færð að
njóta þín.
Elsku pabbi minn. Ég mun
sakna þín af öllu hjarta. Ég mun
alltaf hugsa til þín.
Minningin um þig mun lifa
með mér. Hvíldu í friði.
Þinn sonur,
Eðvald Gestsson.
Gestur
Júlíusson
Vinur minn, Jó-
hannes „Búbbi“
Edvaldsson, hefði
orðið 71 árs í dag, 3. septem-
ber, en hann lést 21. janúar
2021. Búbbi var ekki aðeins frá-
bær knattspyrnumaður sem lék
knattspyrnu víða um heiminn,
heldur líka skemmtilegur og
góður vinur vina sinna, elskandi
faðir og eiginmaður. Ég átti því
láni að fagna að eiga samleið
með þessum fjörkálfi í Val og
voru uppátækin af öllum gerð-
um og flest í græskulausu gríni.
Margar eru minningarnar sem
gaman er að rifja upp nú, ára-
tugum síðar. Einu sinni vorum
við að koma úr keppnisferð til
Húsavíkur og var flogið í vél
sem maður hefði getað haldið,
miðað við útlitið, að flugmað-
urinn hefði sjálfur smíðað í bíl-
skúrnum heima. En vélin stóð
sig og frammi stýrði „smiður-
inn“ ef ágiskunin er rétt og
hinn mjög svo mæti tannlækna-
nemi sem þá var, Páll Ragn-
arsson, sat við hliðina á honum.
Palli, sem féll frá fyrr á þessu
ári, var nokkuð flughræddur og
þáði að sitja við hlið flugmanns-
ins. Við Búbbi sátum aftast í
vélinni og var allt með felldu
þar til við áttum eftir einhverj-
ar tuttugu mínútur eða svo, þá
var Búbbi eitthvað að fikta við
hurðina á vélinni sem opnaðist.
Ekki gátum við lokað henni en
með aðstoð Valstreyju héngum
við á henni og aðalmálið var að
Palli frétti ekki af þessu. Þegar
lent var hlupum við Búbbi á
bak við skúra sem voru nærri
flugbrautinni og hófst þar
nokkurra lítra vökvarennsli.
Búbbi bjó í Skotlandi mest-
allan tímann síðan 1975 og eftir
farsælan feril hjá Celtic fékk
hann gælunafnið Shuggie eða
Jóhannes
Eðvaldsson
✝
Jóhannes Eð-
valdsson fædd-
ist 3. september
1950. Hann lést 24.
janúar 2021.
Útför Jóhann-
esar fór fram 5.
febrúar 2021 í Glas-
gow.
Iceman og var
feikivinsæll meðal
stuðningsmanna
Celtic og Mother-
well. Það var upp-
lifun að vera á
kveðjuleik Jimmy
Johnstone og
Bobby Lennox sem
urðu Evrópumeist-
arar með Celtic
1967 og voru mikl-
ar hetjur. Leikur-
inn var gegn Manchester Unit-
ed og fór fram í maí 1976 að
viðstöddum 48 þúsund áhorf-
endum. Celtic sigraði 4-0 og
skoraði Kenny Dalglish þrjú
markanna. Búbbi lék í miðju
varnarinnar og tók Lou Macari,
miðframherja M.U., í nefið eins
og stundum er sagt, átti sem
sagt stórleik. Í leikslok hlupu
Johnstone og Lennox heiðurs-
hring, á meðan lag Celtic „You
never walk alone“ var spilað og
allir grétu, ótrúleg upplifun.
Eftir að knattspyrnuferlinum
lauk ráku þau hjónin Búbbi og
Catherine Bradley hótel í In-
verness, frá árinu 1985, en
heilablóðfall sem Búbbi fékk
1992 batt enda á atvinnuþátt-
töku hans. En lífið hélt áfram
og þau Cathy eignuðust þrjú
yndisleg börn, Ellen, Önnu og
Andrew, en áður hafði hann
eignast Joey í fyrra hjónabandi.
Uppeldishlutverkinu sinnti
Búbbi af alúð með sínum með-
fædda húmor og jákvæðni og
fylgdist með uppvexti
barnanna. Anna litla systir,
sem horft hefur á eftir bræðr-
um sínum Atla og Búbba deyja
með stuttu millibili, var prins-
essan sem oft þurfti að hugsa
aðeins fyrir kappsfullum strák-
unum.
Búbbi lést úr Covid á sjúkra-
húsi í Glasgow. Búbba var mik-
ill sómi sýndur í Glasgow því
þar átti hann marga aðdáendur
sem sýna vildu hug sinn til fall-
innar hetju. Hugur minn er hjá
fjölskyldunni, ég sakna samtal-
anna sem við tókum gjarnan á
sunnudagsmorgnum og bið guð
að blessa fjölskylduna.
Halldór Einarsson.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÓLÖF JÓHANNA PÁLSDÓTTIR
húsmóðir,
Lindasíðu 2, Akureyri,
lést á Lyflækningadeild Sjúkrahússins
á Akureyri mánudaginn 30. ágúst í faðmi fjölskyldunnar.
Útförin verður auglýst síðar.
Halldór Jóhannesson Inga Þóra Gunnarsdóttir
Anna Jóhannesdóttir
Páll Jóhannesson Margrét H. Pálmadóttir
Hrönn Jóhannesdóttir Ágúst Hrafnsson
Jóhannes Mar Jóhannesson Björg Theodórsdóttir
ömmu- og langömmubörn