Morgunblaðið - 03.09.2021, Blaðsíða 25

Innilegar þakkir fyrir samúð og vinarhug
við andlát og útför ástkærrar móður,
tengdamóður, ömmu, langömmu og
langalangömmu,
SIGURLAUGAR SIGURJÓNSDÓTTUR,
Grænumörk 2,
áður Reykjum á Skeiðum.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki hjúkrunarheimilisins
Fossheima fyrir góða umönnun.
Magnea Bjarnadóttir Böðvar Guðmundsson
Guðrún Bjarnadóttir Árni Svavarsson
Þórdís Bjarnadóttir Ari Einarsson
Sigrún Ásta Bjarnadóttir Birgir Jónsson
Rúnar Þór Bjarnason Birna Þorsteinsdóttir
og fjölskyldur
MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 3. SEPTEMBER 2021
✝
Jón Þór Guð-
mundsson
fæddist 29. sept-
ember 1947 á Akra-
nesi. Hann lést á
Hrafnistu í Hafn-
arfirði 26. ágúst
2021. Foreldrar
hans voru Guð-
mundur Jónsson úr
Reykjavík, fram-
kvæmdastjóri Raf-
teikningar, f. 2. júlí
1927, d. 7. júlí 1983 og Guðfinna
Jóhannesdóttir, húsmóðir úr
Hafnarfirði, f. 26. ágúst 1927, d.
6. mars 2017.
Systkini Jóns Þórs eru Alma
Hanna, f. 8. janúar 1951, eigin-
maður hennar er Bragi Jens
Sigurvinsson og eiga þau þrjú
börn og Hrefna, f. 16. október
1952, d. 5. júlí 2014, eiginmaður
hennar var Einar Einarsson og
eiga þau þrjú börn.
Jón Þór var í sambúð í nærri
2 áratugi með Jónu Guðvarðar-
dóttur, leirlistamanni úr
Barnaskólann á Akranesi,
Varmalandsskóla Borgarfirði
og fór síðan í Hagaskóla, en fjöl-
skyldan bjó þá í vesturbæ
Reykjavíkur. Þau fluttu síðan í
Hraunbæ í Árbæjarhverfi.
Jón Þór nam rafvirkjun í Iðn-
skólanum í Reykjavík og fór að
vinna við iðn sína eftir það.
Hann var um tíma sem línumað-
ur hjá Rarik, starfaði hjá Bur-
meister & Wain í Danmörku,
vann hjá Rafteikningu og var
einn af stofnendum og eig-
endum Rafafls. Hann vann sjálf-
stætt við iðngrein sína meiri-
hluta starfsævinnar. Jón Þór
var búsettur í Hafnarfirði meiri-
hluta ævinnar.
Hann var útivistarmaður og
stundað silungs- og laxveiðar í
ám og vötnum. Hann var virkur
félagi í Sjóstangaveiðifélag
Reykjavíkur með heilsan leyfði.
Jón Þór var einn af frumkvöðl-
unum sem settust að í Christian-
iu í Kaupmannahöfn á sínum
tíma. Hann ferðaðist víða um
heiminn, fór t.d. um alla Evrópu
og fór í langferð til Taílands og
Pakistan með viðkomu á Sú-
mötru.
Jarðarför Jóns Þórs fer fram
frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði 3.
september 2021 klukkan 13.
Hafnarfirði, f. 15.
júní 1949, og eiga
þau eina dóttur,
Hildi Ýri, f. 21.
ágúst 1976. Sonur
hennar er Benja-
mín Úlfur Hild-
arson, f. 8. maí
2018. Jón Þór var í
sambúð með Rósu
Mörtu Guðnadótt-
ur, f. 1. desember
1955, slitu þau sam-
vistum, sonur þeirra er Arnar
Guðni, f. 3. maí 1989. Unnusta
hans er Ásdís Sólveig Jóns-
dóttir. Sonur Rósu Mörtu er
Magnús Kári Bergmann, f. 11.
maí 1975. Eiginkona hans er
Drífa Magnúsdóttir og eiga þau
þrjár dætur.
Jón Þór fæddist á Akranesi,
elstur systkina sinna, og bjó þar
fyrstu ár ævinnar. Hann fór
ungur í sveit til hjónanna Stellu
og Gústa á Sólbakka í Borgar-
firði og leit hann á það sem sitt
annað heimili. Jón Þór gekk í
Þakklæti fyrir að hafa kynnst
þér, Jón Þór, og þakklæti fyrir
árin er við deildum saman tilver-
unni.
Þú varst nær alltaf tilbúinn að
prófa eitthvað nýtt og árin okkar
í Fagrahvammi standa þar upp
úr. Naumhyggja endurspeglaði
tilveru okkar.
Heillastjarna féll okkur í
skaut með fæðingu Hildar Ýrar
1976 og höfum við fengið að
njóta ástar og umhyggju hennar
síðan.
Sl. ár hefur hún verið vakandi
og sofandi yfir þér, pabba sínum.
Við erum lánsöm og nú færði
hún okkur gleðigjafann Benja-
mín Úlf sem hefur gefið afa sín-
um ómælda gleði síðustu þrjú ár-
in.
Jón Þór, þú lifir með okkur,
minningin er fögur um náttúru
og ævintýramanninn í þér.
Kærleikskveðja,
Jóna.
Jón Þór vinur okkar, eða Jónsi
eins og hann var alltaf kallaður,
er látinn og það er margs að
minnast. Hann var að mörgu
leyti óvenjulegur maður sem fór
sínar eigin leiðir í lífinu og fann
ætíð snjallar og einfaldar lausnir
á vandamálum sem þurfti að
leysa.
Kynni okkar hófust um 1970
þegar hann og Jóna móðursystir
mín tóku Fagrahvamm vestan
við Hafnarfjörð á leigu. Húsið
var í mjög hrörlegu ástandi en
þau voru ekki í vandræðum með
að gera það íbúðarhæft. Fagri-
hvammur er lítill burstabær úr
timbri sem stendur á fallegum
stað í hrauninu. Framan við hús-
ið er stór og gróin hraunlóð, með
ferskvatnstjörnum og heillandi
strandlengju.
Jón Þór og Jóna bjuggu í
Fagrahvammi í nokkur ár og þar
bjó Einar Már bróðir Jónu með
þeim í upphafi. Þau nýttu það
sem náttúran hafði upp á að
bjóða, voru með lítinn bát og
reru til fiskjar, ræktuðu kart-
öflur og grænmeti, voru með
hænur og hunda og stunduðu
sjálfsþurftarbúskap. Jóna var
með keramikverkstæði í skúr við
hús foreldra sinna á Austurgötu í
Hafnarfirði og Jón Þór rak raf-
magnsverkstæði Rafafls í Hafn-
arfirði og sinnti allskonar raf-
lagnavinnu.
Jóni Þór og Jónu bauðst að
kaupa lítið sumarhús í næsta ná-
grenni við Fagrahvamm, sem
þau nefndu Réttarkot. Þar bjó
vinur þeirra til að byrja með.
Síðan buðu þau mér að búa í hús-
inu gegn því að ég aðstoðaði þau
við hitt og þetta. Jón Þór var
ætíð vinmargur og leituðu marg-
ir til hans því hann var úrræða-
góður og hjálpsamur. Ferð sem
við fórum saman vestur á firði
sumarið 1974 til að aðstoða vini
okkar við að lagfæra rafmagnið í
húsinu þeirra og koma skolpmál-
um í betra stand er mjög eft-
irminnileg. Jón Þór var alltaf
boðinn og búinn þegar leitað var
til hans og aðstoðaði hann okkur
með glöðu geði þegar laga þurfti
rafleiðslur í íbúð sem við höfðum
fest kaup á.
Á meðan Jón Þór og Jóna
bjuggu í Fagrahvammi fæddist
dóttirin Hildur Ýr, sem ólst
fyrstu árin upp í þessu einstaka
umhverfi. Fjölskyldan flutti síð-
an í timburhús við Hverfisgötu í
Hafnarfirði sem þau keyptu.
Nokkru síðar skildi leiðir þegar
Jóna flutti til Ungverjalands.
Jón Þór fór þá í reisu um heim-
inn en nokkru seinna hóf hann
sambúð með Rósu og eignuðust
þau soninn Arnar Guðna. Eftir
að þau skildu bjó Jón Þór einn
um árabil og undi sér einna best
á sumrin og fram á haust við sil-
ungsveiði og útivist, annaðhvort
einn eða með góðum vinum.
Síðustu árin átti Jón Þór við
hnignandi heilsu að stríða. Þessi
hrausti, léttstígi og glaðlyndi
maður glímdi við minnisglöp
undir það síðasta, sem skertu
lífsgæði hans verulega. Hann
hélt samt góða skapinu lengst af.
Góður og traustur vinur hefur
lokið lífsgöngunni og er farinn á
nýjar slóðir. Við sendum Hildi
Ýri og Benjamín Úlfi, Arnari,
Ölmu og öðrum ættingjum og
vinum innilegar samúðarkveðjur.
Jónatan Garðarsson og
Rósa Sigurbergsdóttir.
Í dag fylgi ég góðum vini mín-
um, Jóni Þór, til grafar. Við
kynntumst fyrir rúmum 60 árum
síðan á Biljard-stofunni að Ein-
holti, en með okkur tókst mikil
vinátta sem aldrei bar skugga á.
Leiðir skilur í nokkur ár en við
fylgjumst samt alltaf hvor með
öðrum. Í september árið 1974
verða mikil tímamót í lífi okkar
þegar ég fór einn inn í Þórsmörk
og hitti þar óvænt Jón Þór og fé-
laga hans. Það var fagnaðarfund-
ur. Þeir fögnuðu afmæli Jóns
Þórs með miklum gleðskap. Þeg-
ar við komum aftur til Reykja-
víkur sagði ég við strákana: „Við
hittumst á sama stað að ári.“
Þegar ég mætti niður á BSÍ til
að taka rútuna inn í Þórsmörk þá
var Jón Þór þar mættur og við
fórum þangað saman og áttum
frábæra helgi. Okkur fjölgaði í
hópnum og höfum farið saman í
Bása í 45 ár, árlega á sama tíma
ársins. Með okkur strákunum
komu síðan kærustur, eiginkon-
ur, börn og síðar barnabörn. Við
Jón Þór brostum stoltir þegar
köllin eftir ömmu og afa heyrð-
ust því þá fannst okkur víð vera
ríkir. Um Goðalandið var gengið
út um allar trissur og landssvæð-
ið kannað. Í dag telur þessi hóp-
ur yfir 70 manns og er því mikið
líf og fjör þegar hópurinn mætir
saman inni í Básum. Eftirvænt-
ingin er ætíð mikil að hittast aft-
ur að ári og byrja krakkarnir
strax að teja niður að næstu ferð,
svo spenntir eru þeir. Þessi hóp-
ur var eins og samhent fjöl-
skylda. Einnig héldum við sam-
eiginlega stórglæsilegan
nýjársfagnað til margra ára.
Við Jón Þór vorum nágrannar
í Hafnarfirði. Hann bjó í Fagra-
hvammi en ég að Víðistöðum og
var mikill samgangur á milli okk-
ar. Þegar heimsmeistaramótið
var í skák smitaði það okkur og
var þá mikið teflt og stúderað,
okkur báðum til mikillar ánægju.
Síðan kom snooker-tímabilið hjá
okkur, við spiluðum minnst einu
sinni í mánuði í mörg ár. Það var
erfitt að horfast í augu við það að
hann gæti ekki spilað lengur
vegna sjúdóms síns. Þá tapaði
hann því síðasta sem hann hafði
gaman af. Tómið tók við.
Jón Þór kenndi mér að kasta
flugu og fórum við í margar
veiðiferðir bæði i ár og vötn.
Hann var lunkinn veiðimaður og
kenndi mér margt sem viðkemur
veiði. Fyrir mér opnaðist þó al-
veg nýr heimur þegar Jón Þór
kynnti mér fyrir sjóstangarveiði
og frábærum veiðifélögum sem
ég er honum mjög þakklátur fyr-
ir.
Við Jón Þór höfðum ákveðið
að þegar við kæmust á eftir-
launaaldurinn skyldum við
stunda þetta sameiginlega
áhugamál af miklum krafti, en sá
draumur rættist ekki. Ef það er
líf eftir þetta líf þá munum við
kannski hittast eins og í Þórs-
mörk forðum daga. Þá mun ekk-
ert bíta á okkur og við getum lát-
ið drauma okkar rætast. Ef svo
er ekki þá þakka ég þér, elsku
vinur, fyrir trygga vináttu í öll
þessi ár og allar okkar góðu
stundir. Takk fyrir allt.
Innilegar samúðarkveðjur til
barna og ættingja.
Kristján Vídalín og fjölskylda
Það var alltaf heitt á könnunni
og nýlagað eftir hverja göngu-
ferð í Þórsmerkurferðum okkar
ferðafélaganna í Milljónafélag-
inu. Þetta mikilvæga hlutverk
var gjarnan í höndum Jóns Þórs,
kærs vinar og ferðafélaga sem
nú er fallinn frá. Hann ásamt
fleirum hafði farið nokkrar ferðir
í Þórsmörk þar sem ákveðið var
að stofna ferðahóp en fyrsta ferð
Milljónafélagsins sem ferðahóps
var haustið 1987 og urðu þessar
ferðir árlegur viðburður eftir
það. Þar hefur ótalmargt
skemmtilegt verið brallað saman
í gegnum árin, góðar gönguferð-
ir, tindar toppaðir, setið við seið-
andi eld, spilað og sungið en síð-
asta ferð Jóns Þórs var sjötugs
afmæli hans þar sem við héldum
honum tölu og tókum lagið hon-
um til heiðurs eins og til siðs hef-
ur verið.
Jón Þór var traustur og góður
vinur sem hafði notalega nær-
veru en gat verið svolítill prakk-
ari í huga yngri kynslóðarinnar
og hlaut viðurnefnið Hrekkja-
lómurinn hjá þeim sumum en allt
var í glettnu gríni gert. Hann
hafði gaman af því að segja
skemmtisögur af mönnum og at-
burðum, gjarnan eilítið kryddað-
ar sem gerði þær skondnari og
skemmtilegri áheyrnar. Hann
var mikill útivistarmaður, elskur
að náttúrunni og veiðimaður af
guðs náð. Þar fann hann sig allra
best.
Við ferðahópsfélagar fórum
einnig margar verslunarmanna-
helgar að Langaholti á Snæfells-
nesi og nutum samverunnar
ásamt börnunum okkar á þessari
gullfallegu strönd sem þar er.
Þaðan eigum við einnig fjölmarg-
ar góðar minningar við leik og
störf en drjúgur tími fór í að
draga að rekavið í góðan bálköst
sem tendraður var á laugardags-
kvöldum. „Hver á svo hvaða
barn?“ var viðkvæði Svövu hús-
ráðanda þegar við vorum að
sinna ungviðinu, enda fæddust
allmörg börn á þessum árum og
allir tóku sameiginlegan þátt í að
sinna þeim. Enn hanga fallegar
myndir á Langaholti frá þessum
dýrðardögum á ströndinni góðu.
Lengi var líka til siðs að Millj-
ónafélagar hittust á nýárskvöld-
um, þar sem við kvöddum liðið ár
og fögnuðum saman nýju ferða-
ári. Þangað mætti hann ætíð í
sínu fínasta pússi og eftir góðan
málsverð var tjúttað við Stones
og fleiri góð gamlingjalög.
Jón Þór er þriðji meðlimur
Milljónafélagsins sem hverfur á
braut úr hópnum okkar. Í hugum
okkar er hann á leið til fundar
við Kjarra og Hóa í spaugið og
ævintýrin. Vitum að honum verð-
ur vel fagnað og hver veit nema
þeir líti til okkar stjörnubjörtum
augum í næstu Merkurferð.
Vel sé þér, vinur,
þótt vikirðu skjótt
Frónbúum frá
í fegri heima.
Ljós var leið þín
og lífsfögnuður,
æðra, eilífan
þú öðlast nú.
(Jónas Hallgrímsson)
Ástvinum sendum við hug-
heilar samúðarkveðjur.
F.h. Milljónafélagsins,
Helga Þorsteinsdóttir.
Jón Þór
Guðmundsson
Ég og Örn vottum Þorbjörgu
systur, Ed, Kenný, Tínu og
Sveve okkar dýpstu samúð.
Margrét Kaldalóns, Örn
Kaldalóns Magnússon.
Í dag kveðjum við kæra syst-
urdóttir sem lést eftir stutta bar-
áttu við illvígt krabbamein. Það
er sárt til þess að hugsa þegar
fólk af yngri kynslóðum kveður
þennan heim áður en röðin kem-
ur að þeim eldri. Nú á tímum Co-
vid gerast allir hlutir hægt en hún
Cece kvaddi þessa jarðvist í júní
2020 og nú rúmlega ári síðar er
hún jarðsett á Selfossi. Hún var
fædd í Kanada 1969 og var því ný-
lega orðin fimmtíu ára. Þarna
lauk æfi stelpu sem við hjón feng-
um tækifæri til að kynnast náið
þegar hún kom hingað til Íslands
1995 og bjó hjá okkur í tvö ár
ásamt því að starfa í fyrirtæki
okkar bræðra. Í Cece fengu dæt-
ur okkar stóra systur sem talaði
ensku og voru þær fljótar að ná
tökum á því tungumáli. Þær elsk-
uðu hana og fannst hún algjör-
lega frábær. Þetta voru skemmti-
legir tímar enda mikið líf og fjör á
heimilinu og Cece sem var mjög
smekkleg kom sterk inn í rekstur
félags okkar. Cece bjó hér á Ís-
landi í þrjú ár sem var að okkar
mati allt of stuttur tími. Síðan
höfum við fylgst vel með lífs-
göngu hennar sem bæði var full
af sigrum og einnig ósigrum og
veikindum hin síðari árin. Við
bræður, Þórhallur og ég, fórum til
Kanada 2019 til þess að hitta þær
mæðgur, Obbu systur og Cece, og
áttum með þeim yndislega tíma.
Cece fór með okkur um Ottawa og
sagði frá stöðum af mikilli innlifun
og þekkingu. Ljóst er að hugur
hennar var mjög hneigður til lista
og fór hún m.a. með okkur á lista-
safn sem hún sagði að væri í miklu
uppáhaldi hjá sér. Það var mikil
upplifun hjá okkur að fá leiðsögn
hennar um safnið og átta okkur á
hvað þekking hennar var mikil á
bæði myndlist og sögu. Ég er
ánægður með að hafa fengið þetta
tækifæri til að hitta hana í þetta
síðasta skipti og knúsa hana. Eins
og fram hefur komið er Cece jarð-
sett í kirkjugarðinum á Selfossi
en á Selfossi eigum við stórfjöl-
skyldan margar góðar minningar.
Pabbi starfaði þar sem læknir frá
hausti 1953 í ellefu ár og fjölskyld-
an sótti þar reglulega kirkju. Ég
sem er sjötti í röð níu systkina er
fæddur þar 1954 og á þar af leið-
andi sterkar taugar til bæjarins.
Því þykir mér vænt um að hún
frænka mín skuli nú fá legstað í
bænum þar sem hún var skírð á
sínum tíma og að ég geti heimsótt
hana í ferðum mínum gegnum
Selfoss.
Kæra Obba, Kenny, Tina og
Ed, við samhryggjumst innilega
Friður Guðs blessi þig kæra
frænka, hafðu þökk fyrir allt og
allt.
Helga og Sigvaldi,
Lómsstöðum.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SESSELJA ADA KJÆRNESTED,
lést þriðjudaginn 31. ágúst á dvalar- og
hjúkrunarheimilinu Lundi, Hellu.
Bryndís Irene Friðriksdóttir Torben Christensen
Auður Friðriksdóttir Jakob Bachmann
Erna Friðriksdóttir Jón Þór Viðarsson
Linda Björk Friðriksdóttir Kristján Sigmundsson
Friðrik Friðriksson Lilja Guðjónsdóttir
Benjamín Friðriksson Kolbrún S. Halldórsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Erla Björk
Daníelsdóttir
✝
Erla Björk
Daníelsdóttir
fæddist 2. október
1928. Hún lést 20.
ágúst 2021.
Útför Erlu fór
fram 27. ágúst
2021.
þeirra hafi verið
sem félagsmiðstöð
þeirra fjölmörgu
barna og unglinga
sem lögðu stund á
íþróttina. Fyrir æf-
ingar og eftir var
safnast saman og
málin rædd, næsta
ferð utan héraðs
skipulögð og svo
framvegis. Alltaf
var Erla þátttak-
andi og lagði orð í belg. Þá var
unglingunum færð hressing og
þau nutu samverunnar meðan
við er eldri vorum ræddum hin
ýmsu mál, s.s. íþróttaaðstöðu,
hreppspólitík og að sjálfsögðu
hvað framundan væri.
Nú er Erla farin og hennar er
saknað. Það er ekki svo langt
síðan við áttum tal saman um
fyrri tíma og þá velgengni sem
náðist í köstum, stökkum eða
hlaupum. Þá færðist sælubros
yfir mína konu og hún sagði:
„Þetta var svo skemmtilegur og
gefandi tími.“
Dætrum Erlu, Írisi og Svöfu,
sem og fjölskyldum þeirra send-
um við Kristín Ingibjörg okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Flemming Jessen,
Hún var ætíð
glaðlynd og tók
hress á móti manni
þegar maður lagði
leið sína í Ísbjörninn. Innanbúð-
ar stóð Erla og afgreiddi við-
skiptavininn hvort sem leitað
var að bókum eða ritföngum, að
ekki sé talað um að endurnýja
happadrættismiða. Ávallt tók
samtalið samt smá beygju því
annaðhvort urðu skólamál eða
íþróttir aðalmálið. Já, hún var
góð kona sem vann samfélagi
sínu ásamt eiginmanni sínum
óeigingjarnt starf á ýmsum svið-
um.
Við fráfall Erlu reikar hugur-
inn aftur til áranna þegar starf
frjálsra íþrótta stóð með miklum
blóma í Borgarnesi og Borgar-
fjarðarhéraði. Hjónin í Ísbirnin-
um áttu sinn hlut í þeim glæsta
árangri sem náðist jafnt í héraði
sem utan. Segja má að heimili