Morgunblaðið - 03.09.2021, Side 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 3. SEPTEMBER 2021
✝
Guðmundur
Skúli Stefáns-
son fæddist 6. nóv-
ember 1952 í
Reykjavík. Hann
varð bráðkvaddur
á heimili sínu á
Stokkseyri 19.
ágúst 2021.
Foreldrar hans
voru Kristín Guð-
mundsdóttir leik-
skólakennari, f.
22. júní 1929, d. 6. ágúst 2006,
og Stefán Eysteinn Sigurðsson
bifvélavirki, f. 27. mars 2026,
d. 6. ágúst 2008.
Systkini Skúla eru fjögur,
Sigurður Mar Stefánsson, f. 27.
okt. 1950, Gunnar Helgi Stef-
ánsson, f. 27. des 1957, Guðrún
Margrét Stefánsdóttir, f. 27.
ágúst 1959 og Andri Stefáns-
son, f. 20. okt 1972.
Skúli giftist árið 1977 Hólm-
fríði Pálsdóttur tölvunarfræð-
ingi. Þau skildu árið 2000. Syn-
ir þeirra þrír eru: 1) Páll bú-
fræðingur, búsettur í Svíþjóð,
f. 6. júlí 1977, sambýliskona
Lina Bardach, Páll á tvo syni
frá fyrra hjónabandi, þá Mar-
cus Andre og Victor Andre, 2)
Garðar Snorri viðskiptafræð-
náms- og starfsráðgjafi frá HÍ.
Skúli var íþrótta- og sund-
kennari í Kópavogi frá 1974 til
loka starfsævi sinnar, fyrst við
Víghólaskóla og síðan við
Digranesskóla. Hann var
íþróttanuddari frá 1976, bæði
með eigin stofu og með ís-
lensku landsliðunum í hand-
knattleik. Hann stofnaði Nudd-
skóla Íslands 1993, var skóla-
stjóri skólans til 2001. Skúli
var formaður fræðslunefndar
1993-2000 og Félags íslenskra
nuddara um árabil. Hann kom
að rekstri Félagsheimilis
Karlakórsins Fóstbræðra 1976-
92, var þjálfari í handknattleik,
blaki, knattspyrnu í fjölda ára.
Skúli sat í stjórn Íþrótta-
kennarafélags Ísland, var einn
af stofnendum blakdeildar
Þróttar og var í stjórn deild-
arinn fyrstu árin, átti sæti í
dómaranefnd HSÍ, starfaði í
lyfjaeftirliti á vegum ÍSÍ og
var formaður fræðslu- og
útbreiðslunefndar HSÍ um
þriggja ára skeið auk þess að
sitja í móttökunefnd HSÍ. Skúli
var félagi í Oddfellow-reglunni
frá árinu 2002 og var í mörg ár
félagi í Karlakórnum Þröstum
í Hafnarfirði.
Útför Guðmundar Skúla fer
fram frá Digraneskirkju í dag,
3. september 2021, kl. 13.
Streymt verður frá útför á
vef kirkjunnar og hlekk á
streymi má finna á:
https://www.mbl.is/andlat
ingur, f. 14. mars
1980, kvæntur Ást-
hildi Þóru Reyn-
isdóttur tannsmið
og eiga þau tvo
syni þá Brynjar
Frey og Arnar
Breka. Fyrir á
Garðar eina dótt-
ur, Unu Borg, með
barnsmóður sinni
Kristínu Ýr Gunn-
arsdóttur. 3)
Hjörtur Pálmi Guðmundsson, f.
24. nóv 1990, kerfisstjóri, sam-
býliskona Bella Debbie Jane
Víðisdóttir, f. 9. okt 1992,
kennari. Seinni kona Guð-
mundar var Pensri Stefánsson,
f. 9. janúar 1953, d. 18. apríl
2011.
Skúli fæddist í Reykjavík og
ólst upp í Smáíbúðahverfinu.
Hann útskrifaðist frá Íþrótta-
kennaraskóla Íslands árið
1974. Skúli lauk stúdentsprófi
frá Fjölbrautaskólanum í
Breiðholti og námi í íþrótta- og
sjúkranuddi 1976. Hann stund-
aði nám við Háskóla í Kaup-
mannahöfn, Institute of Exerc-
ise and Sport Sciences og lauk
þaðan B.Sc.-gráðu 1999. Árið
2002 lauk hann námi sem
Elsku stóri bróðir.
Það að vera langyngstur í
systkinahópi hefur sína kosti og
mín æska mótaðist í mörgu af því.
Snemma fékk ég að fara með þér
á hina ýmsu staði í tengslum við
íþróttastarfið, en í íþróttastarfinu
varst þú mjög virkur. Ég var við-
staddur útskrift þína á Laugar-
vatni þótt að ég væri smábarn og
síðar átti ég einnig eftir að feta
þau fótspor. Þú komst víða við í
félagsstörfum, starfaðir innan
sérsambanda ÍSÍ og þekktir
starfsemi íþróttahreyfingarinnar
vel. Við gerðum þjálfaradagbæk-
ur þar sem áhugamál okkar
beggja og hugmyndir runnu sam-
an í eitt og fannst mér það frá-
bært framtak. Ég fékk að koma í
æfingakennslu til þín og lærði
mikið og það má segja að það hafi
verið þín sterka hlið að leiðbeina
og kenna. Þú vildir alltaf hjálpa til
og það að geta kennt einhverjum
að synda eða leiðbeint með öðrum
hætti, í gegnum þjálfaranámskeið
eða í kennarastarfinu var þín
sterka hlið.
Þar sem ég var svo miklu yngri
þá var ég jafnframt eins og elsti
strákurinn þinn og ég man enn
vel eftir skíðaferðum í Bláfjöll og
ferðalögum þar sem strákarnir
ykkar og ég vorum eins og bræð-
ur. Ég fékk að upplifa svo margt
með þér sem ég þakka fyrir.
Það er með miklum söknuði að
ég kveð þig elsku stóri bróðir. Þú
kenndir mér svo margt.
Þinn
Andri.
Guðmundur Skúli, eða Skúli
eins og hann var alltaf kallaður af
sínum nánustu, er fallinn frá að-
eins 68 ára að aldri. Við erum allt-
af óviðbúin því þegar kallið kemur
hjá þeim sem standa okkur nær
og svo er einnig hér þótt heilsu
Skúla hafði hrakað mjög undan-
farin ár. Við Skúli kynntumst
kornung, ég 15 ára og hann 18 á
gamlárskvöld 1970. Mér leist
strax vel á hann, ekki síst vegna
þess að hann var einn af fáum
allsgáðum í Silfurtunglinu rétt
eftir miðnætti á því gamlárs-
kvöldi. Við urðum par og giftum
okkur 7 árum seinna þegar við
skírðum Palla, frumburðinn okk-
ar. Við áttum saman tæp 30 góð
ár og gerðum ótal skemmtilega
hluti saman sem fjölskylda, s.s.
skíðaferðir, tjaldferðalög um Ís-
land og Evrópu og göngu- og
jeppaferðir á hálendinu. Skúli
lærði og sýndi samkvæmisdansa
sem unglingur og við höfðum
gaman af að dansa, hann var góð-
ur stjórnandi og eftirsóttur dans-
herra á böllum. Í löngum sum-
arfríum kennara féll það að mestu
leyti í hans hlut að sinna drengj-
unum okkar þegar frí var í skól-
um. Hann studdi ötullega við bak
þeirra í íþróttum, þjálfaði og
hvatti á alla vegu og var þannig á
margan hátt á undan sinni sam-
tíð, því þá þótti ekki eins sjálfsagt
og nú er að feður sinntu börnum
sínum svo mikið. Skúli var dreng-
ur góður, hlýr og bóngóður og
skipti sjaldan skapi þau tæp 30 ár
sem við bjuggum saman, en hann
þótti strangur kennari. Eftir
íþróttakennaranámið lærði hann
íþróttanudd, stofnaði Nuddskóla
Íslands og var vinsæll nuddari
sem margir nutu góðs af. Það var
styrkur að hafa Skúla nálægt
þegar einhver þarfnaðist að-
hlynningar því hann var yfirveg-
aður og flinkur að binda um sár,
vefja með teygjubindum og þ.h.
sem oft var þörf á hjá fjörugum
drengjum, íþróttafólki og göngu-
félögum. Skúli hafði einstaklega
gaman af að braska með bíla og
hef ég ekki tölu á fjölda þeirra
bíla sem við áttum í okkar bú-
skapartíð. Einu kröfurnar sem
gerðar voru fyrsta áratuginn voru
að bíllinn kæmist frá A til B og
dræpi ekki á sér á ljósum. Árið
1984-85 tók Skúli sér frí frá
kennslu og fylgdi mér og strákun-
um okkar til Englands þar sem ég
stundaði nám og vinnu. Þar vann
hann í verksmiðju jafnframt því
að þjálfa enskt handboltalið og
sinna heimilinu. Árin okkar tvö
1984-1985 í Englandi voru einn
besti tími okkar sem fjölskyldu,
laus við hraðann og stressið á Ís-
landi og allur frítíminn var helg-
aður okkur og strákunum einum.
Við vorum alla tíð samhent í því
sem við gerðum en ýmislegt varð
þess valdandi að við fjarlægðumst
hvort annað og slitum að lokum
samvistum í lok árs 2000. Síðar
kynntist Skúli góðri konu, Pensri,
sem hann giftist í janúar 2010 og
virtist þá vera kominn á góðan
stað í lífinu og við afar ánægð fyr-
ir hans hönd. En lífið er oft órétt-
látt og Pensri dó úr krabbameini
einu og hálfu ári eftir brúðkaupið
sem var mikið áfall fyrir Skúla
sem náði sér aldrei á strik eftir
það og er nú allur, 10 árum síðar,
látinn langt um aldur fram.
Hvíl í friði, elsku Skúli, vonandi
ertu kominn á betri stað núna og
við sem eftir lifum varðveitum
góðar minningar.
Hólmfríður.
Það var breiður hópur sem hóf
nám við Þróttó árið 1973. Þar
eignaðist ég nokkra vini fyrir lífs-
tíð. Einn af vinunum var Skúli.
Hann var hraustmenni, skemmti-
legur og sérlega notalegur ljúf-
lingur, en kunni reyndar ekki á
klukku.
Hann hafði mikinn áhuga á bíl-
um hér áður fyrr og hann hafði
ætíð mikinn áhuga á söng. Var til
að mynda lengi í karlakórnum
Þröstum. Hann var vel frambæri-
legur í bókstaflega öllu sem hann
tók sér fyrir hendur. Var alltaf já-
kvæður og talaði aldrei illa um
nokkurn mann. Hann var dreng-
ur góður.
Fyrir tæplega hálfri öld hljóp
hann í skarðið, þegar veislustjóri í
brúðkaupi okkar hjóna forfallað-
ist. Hann tók það verk að sér
nokkrum klukkutímum fyrir
veisluna og fór létt með. Stjórnaði
leikjum og söng og spilaði undir á
gítar. Veislan þótti sérlega
skemmtileg.
Við hjónin eignuðumst mjög
góða vini í þeim Skúla og Hófí og
áttum við fjögur margar góðar
stundir saman. Ein af þeim bestu
var þegar við mættum í skemmti-
legt kvöldverðarboð hjá þeim
hjónum. Eftir góðan mat, gott
spjall og mikinn hlátur var fjörug
músík sett á fóninn og við skellt-
um okkur á gólfið og dönsuðum
eins og enginn væri morgundag-
urinn. Hjörtur, þeirra yngsti,
skottaðist í kringum okkur eins
og kátur hvolpur. Þetta kvöld var
okkur eftirminnilegt vegna þess
að einungis viku seinna hringdi
Skúli, þau Hófí voru að skilja. Það
var lítið um svefn hjá okkur hjón-
unum þá nótt.
Eftir skilnaðinn var vinur minn
mjög laskaður. Hann sagði alltaf
að sér liði vel og hann væri
ánægður, við hjónin fundum ann-
að. Hann var ekki sáttur. Svo
kynntist hann Perci. Þau gengu í
hjónaband og loksins virtist vinur
minn finna gleðina aftur. Yndis-
leg kona, sagði hann. Ekki löngu
seinna greindist hún með krabba-
mein og lést einhverjum mánuð-
um seinna.
Þarna var Skúli farinn að mis-
nota áfengi. Bakkus var ráðandi
og hann var harður húsbóndi.
Við heimsóttum Skúla á
Stokkseyri. Eins og ætíð vildi
hann allt fyrir okkur gera. Hon-
um leið vel í litla þorpinu og sagð-
ist ánægður með lífið þar.
Hann var stoltur af öllum sín-
um. Strákunum og barnabörnun-
um þó hann talaði ekki oft um
þau. Sýndi myndir og nafngreindi
með smá fréttum bæði maður um
það, annars ekki. Sennilega vildi
þessi öðlingur hafa reynst öllum
sínum svo miklu betur. Hann
sagði mér að seinna nafn miðson-
ar þeirra Hófíar hefði komið til
vegna þess að ég bar það nafn.
Það hefur mér alltaf þótt vænt
um.
Hann Skúli vinur minn var
ekkert sérstaklega mikið fyrir að
tala í síma. Hann svaraði bara
stöku sinnum þegar ég hringdi,
en vissi alltaf af því að ég hefði
reynt að ná í hann. Fyrir örfáum
vikum sló hann þó óvænt á þráð-
inn til mín. Síðasta símtalið. Hann
var að venju sáttur við lífið og til-
veruna. Löngu hættur að gera
einhverjar kröfur.
Kærum vini þakka ég öll góðu
árin. Innilegar samúðarkveðjur
sendum við Hrefna Palla, Garðari
Snorra, Hirti, Hófí og öllum þeim
sem þótti vænt um Skúla.
Í hvert sinn sem við missum
vin deyjum við lítið eitt (hindu-
máltæki).
Snorri.
Guðmundur Skúli
Stefánsson
✝
Sigurður Egg-
ertsson fæddist
9. janúar 1933 í
Reykjavík. Hann
lést á hjartadeild
Landspítala við
Hringbraut 29.
ágúst 2021.
Foreldrar hans
voru Helga Ágústa
Halldórsdóttir, f.
1909, frá Hnífsdal
og Eggert Sveins-
son, f. 1906, frá Hálsi í Grund-
arfirði og starfaði við málm-
anía Guðný Guðmundsdóttir
sem lést um aldur fram, þau
eignuðust eina dóttur, Jónínu,
hennar maður er Rafn Ingólfs-
son. Seinni kona Sigurðar er El-
ín Sigurvinsdóttir, börn þeirra,
Sigrún, í sambúð með Helga
Daníelssyni, Sigurður, í sambúð
með Elínu Ólafsdóttur, og Sig-
urvin, kona hans er Kristrún
Daníelsdóttir. Barnabörnin eru
níu, langafabörn eru 13 og
langalangafabörnin eru sex.
Sigurður hóf störf í Þjóðleik-
húsinu við stofnun þess 1950, og
lét af störfum 55 árum síðar.
Starfaði lengst af sem hljóð-
meistari hússins en síðari ár sem
dyravörður við móttöku gesta.
Jarðarförin fer fram í dag, 3.
september 2021, kl. 15 frá
Grensáskirkju.
steypu í Reykjavík.
Systkini Sigurð-
ar, Halldór Sal-
ómon, f. 1931,
Guðný Anna, f.
1934, Salóme Ósk,
f. 1935, Sveindís, f.
1940, Ásgeir Valur,
d. 1952. Hálfsystkin
samfeðra, Eggert,
f.1950, Ómar, f.
1951, Kristín, f.
1952, og Sveinn, f.
1954.
Fyrri kona Sigurðar var Stef-
Tjaldið er dregið fyrir, stór-
sýningu er lokið, og pabbi kveð-
ur stóra sviðið.
Hversu oft hefur pabbi upp-
lifað sýningarlok á sínum rúm-
lega 55 árum í stafi hjá Þjóð-
leikhúsinu sem hófst við stofnun
þess árið 1950, og hann 17 ára
gamall. Störfin voru meðal ann-
ars að vinna sem sviðsmaður, í
propsinu, hljóp í skarðið sem
sýningarstjóri en lengst var
hann hljóðmeistari hússins. Síð-
ustu árin sem yfirmaður fram-
húss, þ.e.a.s. umsjón með öllu
sem sneri að leikhúsgestum.
Það var í leikhúsinu sem
pabbi kynntist mömmu þegar
hún var að stíga sín fyrstu skref
þar með Þjóðleikhúskórnum.
Fyrir okkur leikhúskrakkana,
sem fengum að skottast um
gangana og skoða flest skúma-
skot var leikhúsið og það sem
þar fór fram, einn ævintýra-
heimur. Sem barn var þetta
bara hluti af lífinu að alast upp
við leikrit, söngleiki og óperur
sem þá voru alltaf fluttar í
Þjóðleikhúsinu og ekki fyrr en
við eldumst að við áttum okkur
á, hve mikil forréttindi þetta
voru.
Ekkert haggaði pabba, alltaf
rólegur og yfirvegaður. Það
skipti engu hvaða verkefni ég
tók mér fyrir hendur alltaf var
pabbi boðinn og búinn að hjálpa
og átti ráð við öllu, allt gat hann
lagað, sama hvað. Mér er minn-
isstætt á ferðalagi einu sinni ég
ein með son minn þá átta ára að
það var vesen að starta bílnum
og ég kom honum ekki í gang,
þá gall við, opnaðu húddið
mamma, svo klifraði strákurinn
upp til að sjá og ná betur í
húddið, gerði svo eitthvað og
sagði; startaðu núna, og bíllinn
hrökk í gang. Ég spurði hvernig
honum hefði dottið þetta í hug,
afi kenndi mér þetta var svarið.
Þau eru ótal handtökin sem
fengum að læra af pabba.
Eftir að pabbi hætti að vinna
vorum við duglegri að ferðast
saman og minningarnar margar
frá skemmtilegum ferðum, oft-
ast vorum við bara með bíl og
þvældumst um. Vínhéruð
Frakklands, viskíverksmiðjur
og sveitir Skotlands, heimsókn-
ir til Bandaríkjanna til systra
pabba, stórafmælisferðir til
Kanada, Búdapest og Flórída
og svo heimsóknirnar til mín
þegar ég bjó í Salzburg og
Brussel og margar fleiri ferðir.
Veiði var í miklu uppáhaldi
hjá pabba og var ásamt fleirum
með laxveiði á, á leigu um tíma
og naut þess að rölta langar
leiðir með ánni. Það eru ótal
minningar af tjaldferðum á
Þingvöll, þar sem pabbi þreytt-
ist aldrei á að laga flækjur á
okkar veiðistöngum, man að
hann var alltaf kominn út að
veiða þegar við vöknuðum
sennilega til að fá smá frið í
veiðina sjálfur. Síðustu veiði-
ferðirnar voru nú bara út á
bryggjuenda á Ólafsfirði, þá var
pabbi með langafabarni, nafna
sínum og sólstólar hafðir með
til að hvíla lúin bein.
Við áttum fína ferð norður í
lok júlí og pabbi naut sólar í
góða veðrinu á pallinum við
húsið okkar í Ólafsfirði og fjöl-
skyldan með nýjustu langa-
langafa börnin, þriggja vikna
tvíbura kíktu í heimsókn og
fengu að kúra smá í fanginu á
afa.
Pabbi lést á hjartadeild
Landspítala eftir viku legu, og
naut þá daga frábærar umönn-
unar starfsfólksins þar. Pabba
verður sárt saknað, en hlýjar
minningar og leiðsögn hans
mun fylgja okkur áfram. Hvíl í
friði elsku besti pabbi og takk
fyrir allt.
Sigrún.
Elsku afi.
Okkur langar til þess að
kveðja þig með nokkrum orð-
um. Við systkinin sitjum hérna
saman og rifjum upp allar
minningarnar sem við áttum
með þér. Það er frekar erfitt að
koma með einhverja eina minn-
ingu þar sem þú varst svo stór
hluti af okkar lífi, við bjuggum
öll saman í Drápuhlíðinni í rúm
20 ár.
Það voru ófáar stundirnar á
morgnana þegar við sátum niðri
í eldhúsi, þið að borða hafra-
graut og grape á meðan við
systkinin gæddum okkar á
Cheeriosi með fullt af sykri.
Bíómyndakvöldin okkar með
Indiana Jones og Star Wars eða
kennsla í sjálfsvörn í forstof-
unni. Það eru þessir hversdags-
legu hlutir sem eru svo ómet-
anlegir, að hafa fengið að alast
upp með þig og ömmu á heim-
ilinu og fyrir það erum við æv-
inlega þakklát.
Þú varst órjúfanlegur hluti af
okkar rútínu á daginn. Þegar
við komum heim úr skólanum
stoppuðum við alltaf fyrst hjá
ykkur ömmu í drekkutíma áður
en við héldum áfram upp á efri
hæðina. Fyrir okkur systkinin
var Drápuhlíðin eitt heimili fyr-
ir eina fjölskyldu, íbúðin ykkar
á neðri hæðinni var jafn mikið
heimilið okkar og risið.
Eitt af því sem kemur upp í
hugann þegar við ræðum búset-
una í Drápuhlíð eru öll yatzi-
kvöldin, þar sem við trítluðum
niður til ykkar og spiluðum
þangað til komið var að hátta-
tíma, lykillinn var auðvitað að
safna sexum. Það var líka þú
sem varst fyrstur af stað niður
Eskihlíðina þegar Daníel fót-
brotnaði og þú hlúðir að honum
þangað til sjúkrabíllinn kom.
Það er okkur minnisstætt
þegar Latibær var í sýningu í
Þjóðleikhúsinu og við fengum
að skoða sviðið og hitta alla
leikarana.
Þú varst alltaf til taks og allt-
af til staðar fyrir litlu ormana á
efri hæðinni, aldrei hækkaðir
þú róminn eða æstir þig á okk-
ur. „Afi getur allt“ voru orð
sem foreldrar okkar fengu
reglulega að heyra, það var
bara þannig, ef eitthvað bilaði
eða brotnaði þá gast þú alltaf
lagað það.
Elsku afi, þú fylgdist með
okkur vaxa og dafna, sýndir
okkur einstaka umhyggju og
kenndir okkur svo margt. Við
eigum þér svo ótalmargt að
þakka, ofurhetjan okkar. Guð
geymi þig.
Þín
Elín og Daníel.
Sigurður
Eggertsson
- Fleiri minningargreinar
um Sigurð Eggertsson bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
Okkar ástkæra,
SIGRÚN GÍSLADÓTTIR,
fyrrverandi skólastjóri,
Hofakri 7, Garðabæ,
lést á líknardeild Landspítalans
miðvikudaginn 1. september.
Arnar Þór Guðjónsson Áslaug Árnadóttir
Halldór Fannar Guðjónsson Lára G. Sigurðardóttir
Heiðar Guðjónsson Sigríður Sól Björnsdóttir
Júlíus Sæberg Ólafsson
Hjördís Gísladóttir
Orri, Bjarki, Stefán, Flóki, Nökkvi, Sigrún, Rut og Fróði