Morgunblaðið - 11.11.2021, Blaðsíða 52

52 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 11. NÓVEMBER 2021
✝
Margrét El-
ísabet Frið-
björnsdóttir Ims-
land (Gréta) var
fædd 15. júlí 1932 á
Vopnafirði. Hún
lést 4. nóvember
2021 á Landspít-
alanum. Foreldrar
hennar voru Krist-
ján Friðbjörn Ein-
arsson, f. 25. febr-
úar 1896, og Gunn-
hildur Ingiríður Grímsdóttir, f.
7 júní 1900. Systkini hennar, öll
fædd á Vopnafirði, eru Ólafur,
f. 2 nóvember 1926, látinn,
Steinunn Júlía, f. 23. október
1928, Helga, f. 24. júlí 1930, lát-
in, Kristján og Grímur, f. 16. júlí
1931, látnir, Magnea Kristín, f.
24. október 1934, látin, Elín, f.
14. febrúar 1936, Stefanía, f. 15.
mars 1937, Einar, f. 10. apríl
1938, Sigríður Bergþóra, f. 3.
ágúst 1940, Geir, f. 3. apríl
1943, og Sigurður, f. 11. maí
1948.
Eftirlifandi eiginmaður
Andra er Arna, dóttir þeirra er
Aþena Elísabet. Stjúpbörn Mar-
grétar eru Védís, Aþena, Her-
mann og Halldór. Árni Már,
maki Eyrún, synir Víkingur
Darri og Hreiðar Orri, fyrir á
Árni Birtu Rós. Kristján, f. 4.
júní 1956, sambýliskona Þóra
Guðmundsdóttir, dóttir þeirra
Alexía, sambýlismaður hennar
er Andri Þór, sonur þeirra er
Fannar Þór. Sonur af fyrra
hjónabandi Kristján Freyr,
móðir Katrín Guðmundsdóttir,
börn Kristjáns Freys eru Trist-
an og Katrín Talía. Stjúpbörn
Kristjáns eru Margrét og Guð-
mundur. Björn Þór, f. 22. des-
ember 1966, maki Hafdís Eiríks-
dóttir, börn þeirra Nanna
Halldóra, maki Friðrik, börn
Þórdís Eva og Atli Ágúst, og
Hafþór Smári, maki Tinna, syn-
ir þeirra Gunnar Birnir og Birk-
ir Gísli. Gunnhildur, f. 10. febr-
úar 1969, maki Grétar Smári
Sigursteinsson, þeirra sonur er
Magni Snær, fyrir átti Gunn-
hildur Agnar Jökul, barnsfaðir
Ari Benediktsson. Össur, f. 22.
nóvember 1971, maki Hjalta
Sigríður Jónsdóttir, dætur Ása
Margrét og Embla Kristjana.
Útförin fer fram frá Hafn-
arkirkju 11. nóvember 2021
klukkan 13.
Grétu er Lars Jó-
hann Imsland, f. 11.
febrúar 1931. For-
eldrar hans voru
Kristján Imsland, f.
24. apríl 1905, og
Guðný Marta Hösk-
uldsdóttir Imsland,
f. 21. október 1910.
Gréta og Lars
gengu í hjónaband
2. desember 1952,
þau byggðu húsið
Sigtún sem síðar varð Hafnar-
braut 33 á Hornafirði og bjuggu
þar til 2007 er þau fluttu sig að
Silfurbraut 27. Snemma þessa
árs fluttu þau síðan að Vík-
urbraut 30.
Afkomendur Grétu og Lars
eru Marta, f. 10. mars 1953,
maki Andrés Júlíusson, börn
Lars Jóhann, sambýliskona Elsa
Gerður, synir Júlíus Aron,
Björgvin Freyr og Elís Máni.
Margrét Elísabet, sambýlis-
maður Eyjólfur, börn Grétu eru
Marta María, Stefán Þór og
Andri Bergsteinn, sambýliskona
Komið er að kveðjustund elsku
mamma mín og margt hægt að
rifja upp. Ég minnist þess hvað þú
varst mikil blómakona og beðin við
sumarbústaðinn alltaf snyrtileg.
Gróðurhúsið fullt af rósum og
blómakerin með ilmandi sumar-
blómum á pallinum. Þessar minn-
ingar eru sterkar fyrir mér þar
sem mér var svo illa við hunangs-
flugurnar sem fylgdu þessari iðju
þinni.
Eftir að sumarbústaðurinn var
seldur og þið komin á húsbíl sá
maður lítið sem ekkert af ykkur
hér heima yfir sumartímann. Þá
þurfti að sæta lagi og hitta á ykkur
á ferðinni, langaði mann að eiga
stund með ykkur að sumri til. Þá
var ætíð boðist til að keyra á móts
við mann þannig að ferðalagið okk-
ar yrði ekki of langt. Oftar en ekki
var reynt að hittast í kringum af-
mælið þitt.
Ég man hvað mér fannst erfitt
þegar ég átti mitt fyrsta barn að
hafa þig hinum megin á landinu.
Þú á Hornafirði og ég í Reykjavík.
Við spjölluðum daglega og ég fékk
ráðleggingar hjá þér. Það lá aldrei
á ráðleggingum og ef þú varst ekki
viss, leitaðir þú upplýsinga og
fróðleiks í blöðum og prentmiðl-
um, klipptir út og last fyrir mig. Þú
varst alla tíð fróðleiksfús á nátt-
úrulyf og vítamín. Alltaf hægt að
ræða við þið og spyrja hvað þetta
og hitt gerði fyrir mann, úrklipp-
um blaðanna ýtt að manni þegar
þér fannst einhver greinarhöfund-
urinn hafa eitthvað gott fram að
færa.
Þrátt fyrir að þú værir ósérhlíf-
in í verkum þínum gagnvart þínum
nánustu var þér líka annt um að
við hefðum tíma til að gera eitt-
hvað fyrir okkur og fannst mikil-
vægt að við hugsuðum um okkur
sjálf. Spurningar þegar komið var
frá Reykjavík vegna læknisferða
með börnin eða annarra erinda
voru iðulega náðir þú að gera eitt-
hvað fyrir sjálfa þig í þessari ferð?
Ég minnist þess hversu illa mér
gekk ætíð að læra að gera fiski-
bollurnar þínar sem hægt var að
láta skoppa en erfitt var að stappa.
Mínar eru og verða sennilega allt-
af klessuverk.
Um síðustu jól þá 88 ára hentir
þú í eina uppskrift að konungsætt
og færðir Smára og strákunum
svo þeir ættu uppáhaldsköku karl-
mannanna í fjölskyldunni yfir jól-
in. Eins og þú hefur gert síðustu 20
árin.
Ég veit ekki hvort þú hafðir lítið
álit á mér sem bakara eða fannst
ég bara alltaf vera of upptekin. Þú
sást oftast um að baka handa
strákunum mínum, hvort sem það
var fyrir jól eða afmæli. Þetta var
þitt líf og yndi yfir vetrarmánuðina
þegar lítið var hægt að fara út að
labba. Eða ferðast um á húsbíln-
um. Enda fannst þér ég iðulega
hafa allt of mikið á minni könnu og
lítið mál að aðstoða í þessum efn-
um.
Minningarnar okkar lifa með
afkomendunum og við í Hagtúninu
eigum eftir að eiga margar góðar
sögustundir eftir þessi rúmlega 50
ár sem ég og þú áttum saman. Það
eru forréttindi að eiga 38 ára
gamla móður þegar maður fæðist
og fá rúmlega 50 góð ár með henni.
Guð geymi þig elsku mamma.
Þín dóttir
Gunnhildur.
Elsku mamma mín, mikið er
sárt og erfitt að kveðja þig. En
þessi stund er víst óumflýjanleg
eins erfitt og það nú er að sætta sig
við. Betri mömmu, ömmu og
manneskju þekki ég ekki. Mann-
gæska þín var algjör. Alltaf boðin
og búin að gera hvað sem er fyrir
hvern sem er og fjölskyldan þín
var þér allt. Þannig varst þú, elsku
mamma mín.
Ótrúlegt að hugsa til þess að þú
og pabbi hafið átt 72 ár saman, fyr-
ir það ber að þakka eins og prest-
urinn sagði við okkur. Sennilega er
það rétt en á þessari stundu er ein-
hvern veginn erfitt að þakka fyrir
eitt eða neitt meðan sorgin er
svona yfirráðandi, en ég veit að
þegar tíminn líður á ég eftir að
meta og þakka fyrir það.
Sama má segja um allan þann
tíma sem þið pabbi fenguð að njóta
saman í sumarbústaðnum ykkar í
Lóni og út um allar koppagrundir
á húsbílnum ykkar. Ég sagði alltaf
að þið væruð eiginlega hálfgerðir
farfuglar, flygjuð að heiman á vor-
in og kæmuð svo aftur heim í
hreiðrið ykkar þegar tæki að
hausta. Mikið eigum við góðar og
dýrmætar minningar um allar þær
stundir sem við áttum með ykkur
pabba á tjaldstæðum landsins og
oftar en ekki vorum við mörg sam-
an komin, áttum góðar stundir og
já alltaf borðuðum við saman góð-
an mat. Það var bara þannig hjá
þér, þinn staður var alltaf í eldhús-
inu og þar kunnir þú allt upp á 10.
Ég hugsa oft um jólin okkar og
allar þær gómsætu steikur sem þú
töfraðir fram, jesús minn góður
hvað maður gat alltaf borðað á sig
gat hjá þér og sósurnar þínar, ég
ætla ekki að lýsa þeim neitt, það
vita allir sem þig þekktu hvað ég
er að tala um. Þér tókst að kenna
okkur að gera eitthvað svipað, en
það er nú bara þannig mamma mín
að allt sem þú gerðir var og verður
alltaf best.
Elsku mamma mín, í hvern á ég
nú að hringja þegar ég er á leiðinni
heim úr vinnu. Við heyrðumst að
minnsta kosti annan hvern dag og
oftar en ekki á hverjum degi þegar
ég var á leiðinni heim úr vinnu.
Alltaf hafðir þú frá miklu að segja
mér, eitthvað sem þú hafðir verið
að lesa, því annan eins fróðleiks-
hest þekki ég ekki, alltaf vissir þú
best, ef eitthvað bjátaði á, hvert
átti að leita. Held stundum að þú
hafir þekkt alla lækna landsins því
einhvern veginn vissir þú alltaf við
hvern skyldi tala. Oft ræddum við
fjölskylduna og okkar mál, eitt-
hvað sem þig var að plaga eða eitt-
hvað sem mig eða mína plagaði,
því í stórum fjölskyldum eins og
okkar er oft eitthvað um að vera.
Aldrei heyrði ég þig kvarta yfir
nokkrum einasta hlut, barasta
aldrei nokkurn tímann. Alltaf
höfðum við svo mikið að ræða og
þú frá miklu að segja að þegar ég
var kominn heim í hlað þurfti ég
oftar en ekki að segja, jæja
mamma mín ég verð að heyra í þér
seinna, ég er kominn heim og þarf
að gera hitt og þetta eins og geng-
ur. Ég heyri í þér seinna mamma
sagði ég og það ætla ég líka að
segja núna. Ég heyri og sé þig
seinna elsku mamma mín. Takk
fyrir að vera besta mamma sem
hægt er að eiga.
Þinn
Össur.
Elsku amma mín. Nú ert þú far-
in. Það er svo óraunverulegt að
geta ekki tekið upp símtólið og
spjallað við þig um allt sem okkur
dettur til hugar. Ég mun aldrei
gleyma hlýja persónuleikanum
þínum og stóra brosinu sem blasti
alltaf við mér þegar ég hitti þig. Þú
varst svo ánægð með mig þegar ég
byrjaði að vinna í búð. Spurðir
hvernig gengur í vinnunni og þú
og afi kölluðuð mig búðarkonuna.
Elsku amma, ég hélt alltaf að þú
myndir alla vega verða 95 ára, það
var ég viss um. Rúntandi um á
húsbílnum og mallandi hafragraut.
Mig langaði alltaf að gera þig
stolta en þú varst það alltaf, sama
hvað ég gerði. Elskaðir mig og alla
aðra skilyrðislaust.
Nú á ég bara eina ömmu hugs-
aði ég, en nei. Þú verður alltaf
amma mín og alltaf hjá mér í hjart-
anu.
Ég er kannski ekki tilbúin að
kveðja þig svo fljótt, örugglega
aldrei tilbúin.
Takk fyrir allar stundir okkar
saman.
Nú ert þú ein af guðs englum
amma mín og við sjáumst aftur
þegar minn tími kemur.
Guð varðveiti þig, uns við hitt-
umst á ný.
Þarna er gömul mynd
sem sýnir glaðar stundir
Þar er ég, þar ert þú,
þar er allt það sem ástin okkur gaf.
(Bjartmar Guðlaugsson)
Ávallt þín,
Ása Margrét Imsland.
Svo blíð og svo björt og svo auðmjúk
en blettinn sinn prýddi hún vel.
(Þýð. Þorsteinn Gíslason)
Elsku Gréta.
Mig langar með fáeinum orðum
að þakka þér fyrir samfylgdina
síðustu ár. Þau voru kannski ekki
mörg en mikið er ég þakklát fyrir
að hafa kynnst ykkur og fyrir það
hversu vel þið tókuð á móti mér.
Það er ekki ofsögum sagt að
hver sá sem þig þekkti var ríkari
fyrir vikið, svo einstök og góð-
hjörtuð varstu.
Umhyggja þín fyrir fólkinu þínu
skein í gegn og nutum við góðs af
því.
Þegar þú heyrðir að ég væri að
leita mér að ákveðnum platta sem
þig minnti að þú ættir hættirðu
ekki að leita fyrr en þú fannst hann
og prýðir hann nú heimilið okkar
Hafþórs.
Góði Guð, ég bið þess að þú
styrkir Lars, börnin ykkar,
tengdabörn, barnabörn og barna-
barnabörn í sorginni.
Hjartakær amma, far í friði,
föðurlandið himneskt á,
þúsundfaldar þakkir hljóttu
þínum litlu vinum frá.
Vertu sæl um allar aldir,
alvaldshendi falin ver;
inn á landið unaðsbjarta,
englar Drottins fylgi þér.
(Höf. ók.)
Þín
Tinna.
Elsku besta amma mín. Ég
bara trúi því ekki að þú sért farin
frá okkur. Ég og þú áttum sér-
stakt samband, enda var ég eina
stelpubarnabarnið þitt í 12 ár. Ég
var svo heppin að hafa þig og afa
alltaf til staðar í mínu lífi í 45 ár. Í
síðasta samtalinu okkar tveim
dögum áður en þú veiktist vorum
við að rifja upp þegar ég fór alltaf í
búðina fyrir þig, alveg frá því ég 6
ára og alltaf fékk ég smá aur fyrir
og við hlógum mikið þegar þú
minntist þess. Svo þegar ég var al-
veg að verða 19 ára með Andra son
minn út í bíl að skila vörunum sem
ég keypti fyrir þig í búðinni og þú
gafst mér 100 krónur fyrir. Ég á
endalaust af góðum minningum
um þig elsku amma mín. Þegar við
þrifum leikskólann, uppi í sum-
arbústað, öll samtölin okkar, öll
knúsin og góðu ráðin. Þú hafðir
alltaf miklar áhyggjur af mér,
enda lífið mitt oft verið erfitt en þú
vissir að ég var sterk með breitt
bak og þú hafðir einmitt orð á því í
samtalinu okkar hversu stolt þú
værir af mér en ráðlagðir mér ým-
islegt sem ég fór eftir.
Það er áskorun að bera þitt nafn
ein áfram því það var auðveldara
þegar við vorum tvær að deila
þessu stóra sterka nafni. Þó að það
hafi nú stundum valdið okkur
vandræðum eins og þegar ég fékk
einu sinni þín laun inn á mig enda
alnöfnur í litlu samfélagi.
Það síðasta sem þú sagðir við
mig var að ég var búin að feta í þín
fótspor, miðaldra kona með stórt
heimili og útivinnandi. Já 7-10
manns alltaf á heimilinu mínu og
allt gengur það vel er þér að þakka
enda ólst ég upp við að sjá þig með
stórt heimili og alltaf glöð. Þú
sagðir líka hvað þér væri létt að ég
væri komin með góðan mann mér
við hlið sem myndi hugsa vel um
mig og mína.
Ég elska þig elsku amma mín
og á mjög erfitt með að trúa þessu.
Þú átt stórt þakklæti í hjarta mínu
og þangað til við hittumst næst.
Elsku afi, mamma og aðrir ætt-
ingjar, ég votta ykkur öllum mína
innstu samúð.
Hvíldu í friði elsku amma.
Þín
Margrét Elísabet Imsland
Andrésdóttir.
Gréta frænka, systir mömmu
heitinnar, er nú fallin frá. Gréta
var í alla staði yndisleg kona sem
hafði einhverja þá bestu nærveru
sem ég hef nokkru sinni kynnst.
Hún hafði þetta einstaka hlýja
bros sem kallaði fram hið sama hjá
hverjum þeim sem hitti hana. Ég
heimsótti stundum Grétu og Lars
austur á Hornafjörð með mömmu
og pabba, þá sem barn og ungling-
ur og það var alltaf sérstakt til-
hlökkunarefni af því að ég vissi að
þessi hlýja og einstaka nærvera
beið mín hverju sinni. Mér leið
eins og prins eða konungi á þessu
yndislega heimili, þangað var allt-
af gott að koma. Gréta frænka
gerði allt til þess að öllum liði vel,
með látlausri framkomu en fá-
dæma öryggi og yfirvegun, ásamt
þessu hlýlega brosi sem einkenndi
hana og mun aldrei hverfa mér úr
minni.
Þó dagur sé að kveldi kominn
hjá Grétu frænku þá eigum við
minningar um yndislega konu.
Þær hverfa ekki, við geymum þær
innra með okkur og þær munu
áfram kalla fram bros á vörum
okkar og hlýju hið innra. Elsku
Lars, guð styrki þig og ykkur öll.
Viðar Sigurjónsson.
Margrét Elísabet Friðbjörns-
dóttir Imsland, mágkona mín, er
látin á nítugasta aldursári. Gréta
var lagleg og gegnheiðarleg kona,
skemmtileg og mikill vinur vina
sinna og ættingja. Það fór lítið fyr-
ir henni, röddin lág og stillt og fas-
ið hægt og virðulegt. Hún var samt
ekki feimin eða hlédræg úr hófi,
hafði aðeins þessa fáguðu og fyr-
irferðarlitlu framkomu og góðu
nærveru. Hún lét samt ekki rugla
sig í ríminu og hélt sínu striki þeg-
ar henni þótti þess þurfa.
Gréta var Vopnfirðingur, ein úr
13 systkina hópi. Hún ólst upp á
Vopnafirði við leiki og störf eins og
þá var aldarandinn. Aðeins 17 ára
gömul kom hún til Hafnar í Horna-
firði sem ráðskona við vertíðarbát
að austan, Auðbjörgu frá Norð-
firði. Aðstaðan var í verbúðunum í
Miklagarði, á þeim mikla vetrar-
vertíðarstað sem Hornafjörður
var þá. Þær komu tvær systurnar,
Gréta og Helga en aðeins önnur
þeirra fór heim aftur.
Gréta settist að á Höfn og er til
þess eftirfarandi ástæða. Eins og
til gekk, þá var stundum fjör í ver-
búðunum og ekki síður á böllunum
sem af og til voru haldin í Bíó-
bragganum sem var næsta hús við
verbúðirnar í Miklagarði. Á fyrsta
ballinu réðust örlög hennar og
bróður míns. Samkvæmt frásögn
Grétu gerðist það þannig að þær
systur voru mættar í Braggann til
að dansa og skemmta sér þegar
ungur hávaxinn ljóshærður glæsi-
legur piltur gekk í salinn, Lars Jó-
hann Imsland. Gréta snéri sér að
Helgu og sagði: „Ég ætla að eiga
þennan“ og benti á Lars. Og það
varð.
Fjölskylda mín bjó þegar þetta
var, á vertíðinni veturinn 1949, í
austustu verbúðinni í Miklagarði
en þær systur voru ráðskonur að-
eins vestar í Miklagarðslengjunni.
Á milli voru aðeins um 100 metrar.
Lars var þá ungur sjómaður og
daglega á bryggjunum fyrir neðan
verbúðargluggana og fór ekki hjá
því að þau sæust. Árið 1950 var
Gréta svo til heimilis í austurend-
anum á Miklagarði. Árið 1951
bjuggu þau Lars í lítilli risíbúð í
Knerri, vestur á Höfða, en árið eft-
ir fluttu þau á neðri hæðina á Sól-
hóli, en hann stendur á brekku-
brúninni fyrir ofan Hvamm, þar
sem pabbi og mamma voru þá far-
in að reka hótel, Hótel Skálholt.
Gréta hjálpaði mömmu mikið á
hótelinu og fleiri systur hennar,
sem hún kom þar í vist. Með
mömmu og Grétu voru miklir kær-
leikar alla tíð og samgangur mikill,
bæði barna og fullorðinna. Þau
Lars byggðu sér hús sem heitir
Sigtún, eins og æskuheimili Grétu
á Vopnafirði, Hafnarbraut 33. Þá
bjuggu foreldar mínir í Kiddabúð
og er ekki nema rúmt steinsnar á
milli, húsin sitt hvoru megin við lít-
ið ísalt grunnt lón með forarbotni
sem skildi þá bæjarhlutanna á
Höfn að. Það er nú uppfyllt og
prýðir ráðhúsið þann blett þar sem
mesta vilpan var. Litla-Brú hét
vegaruppfyllingin yfir foraðið og
var góður veiðistaður hornsíla og
vinsæll meðal krakkanna.
Gréta var fyrst og fremst
heimavinnandi húsmóðir og uppal-
andi barnanna þeirra fimm auk
fóstursonar sem sem hjá þeim var
um hríð. Fyrir nokkrum árum
seldu Lars og Gréta Sigtún og
fluttu á Silfurbraut 27 þar sem þau
bjuggu í nokkur ár, eða þar til þau
fluttu fyrir nokkrum mánuðum í
Ekru.
Páll Imsland.
Margrét Elísabet
Fr. Imsland
Vesturhlíð 2 | Fossvogi | s. 551 1266 | utfor@utfor.is | utfor.is
VIÐ ÞJÓNUM ALLAN SÓLARHRINGINN
Útfararþjónusta
í yfir 70 ár
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
stjúpmóðir, tengdamóðir og amma,
MARÍA NORÐDAHL,
kennari og nuddari,
lést á Landspítalanum 24. október.
Útförin fer fram frá Árbæjarkirkju
föstudaginn 12. nóvember klukkan 13. Athöfninni verður
streymt á slóðinni www.skjaskot.is/maria.
Eggert J. Levy
Snorri Sturluson
Kári Sturluson
Oddný Sturludóttir
börn Eggerts J. Levy
tengdabörn, barnabörn og aðrir ástvinir