Sjálfsbjörg - 01.07.1964, Blaðsíða 8

LAUN
HEIMSINS
INDRIÐI G. ÞORSTEINSSON
Hann var dökkhærður, grannvaxinn og
stæltur, og drakk brennivín og kleip lausa-
konur og við vorum þannig vinir, að ég
mátti aldrei koma í plássið öðruvísi en
eiga nokkra stund með honum, sem við
eyddum í kristilegt spjall um ýmiskonar
útisport og bindindishreyfinguna, væri
hann í stúku í það skiptið. Húsið hans
stóð á grænum bala frammi við sjóinn.
Norðan við það var gamalt bátanaust,
þar sem trillan hans hafði verið að grotna
niður síðastliðin tíu ár, og þegar ég spurði
hann hvers vegna hann fengi sér ekki
kvenmann í húsið, gnísti hann tönnum og
sagðist láta nægja að horfa á trilluna.
Stundum vissi ég hann var samt að horfa
út um gluggana á bakhlið hússins. Hún
sneri út að götunni sem lá þvert í gegnum
plássið. Það var sjaldan mikið að sjá á
þeirri götu.
En upp af þessu plássi risu tveir fjall-
garðar. Annar endaði í háum tindi skammt
norðurundan, en hinn náði langt til suðurs '
og hvarf í lágum ásum, sem lágu í sjó fram
fyrir sunnan plássið, og þegar honum
leiddist skrapp hann upp í þessi fjöll og
var í burtu í nokkra daga og enginn hafði
fyrir því að auglýsa eftir honum eða þá
að gerð væri leit að honum einum á rölti
um þessi fjöll. Það var ekkert tröllakyn
að honum en samt fór hann um óbyggð-
irnar eins og honum sýndist, hvort held-
ur var sumar eða vetur, og menn höfðu á
orði, sæu þeir svarta þúst bera við jökul
að þarna væri hann, þótt þústin væri að-
eins sílaður og veðurbarinn klettur, sem
stóð upp úr fönninni. Og fólk sem fór
undir sterkri leiðsögn í einsýnu blíðviðri
á skíðum upp í fjöllin fyrir ofan plássið,
gat allt eins átt von á því að sjá hann
koma snærokinn innan úr auðninni með
vikugamalt kolsvart skegg, þar sem sá í
andlitið, og mjöllina rjúkandi undan
skíðunum.
Hann hafði lengi verið næstum einráð-
ur í þessum fjöllum, þegar sportmenn
brugðu á það ráð að flytja gamalt hús
upp í syðri hlíðina til að hafa það fyrir
einskonar skíðahótel. Og af því að brekk-
an upp á fjallsbrúnina fyrir ofan hótelið
var nokkuð brött og varla mönnum bjóð-
andi, þótti einsýnt að þar yrði að koma
skíðalyfta. Og til þess að fólk þyrfti ekki
að mæðast á leiðinni upp að hótelinu
8 SJÁLFSBJÖRG